Salmos 69
1234567891011121314151617181920212223242526272829303132333435363738394041424344454647484950525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Del maestro de coro. Según la melodía: «Lirios..». De David. | 1 Magistro chori. Secundum " Lilia... ". David. |
2 ¡Sálvame, oh Dios, porque las aguas me llegan hasta el cuello! | 2 Salvum me fac, Deus, quoniam venerunt aquae usque ad guttur meum. |
3 Me hundo en el cieno del abismo, sin poder hacer pie; he llegado hasta el fondo de las aguas, y las olas me anegan. | 3 Infixus sum in limo profundi, et non est substantia; veni in profunda aquarum, et fluctus demersit me. |
4 Estoy exhausto de gritar, arden mis fauces, mis ojos se consumen de esperar a mi Dios. | 4 Laboravi clamans, raucae factae sunt fauces meae; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum. |
5 Son más que los cabellos de mi cabeza los que sin causa me odian; más duros que mis huesos los que me hostigan sin razón. (¿Lo que yo no he robado tengo que devolver?) | 5 Multiplicati sunt super capillos capitis mei, qui oderunt me gratis. Confortati sunt, qui persecuti sunt me inimici mei mendaces; quae non rapui, tunc exsolvebam. |
6 Tú, oh Dios, mi torpeza conoces, no se te ocultan mis ofensas. | 6 Deus, tu scis insipientiam meam, et delicta mea a te non sunt abscondita. |
7 ¡No se avergüencen por mí los que en ti esperan, oh Yahveh Sebaot! ¡No sufran confusión por mí los que te buscan, oh Dios de Israel! | 7 Non erubescant in me, qui exspectant te, Domine, Domine virtutum. Non confundantur super me, qui quaerunt te, Deus Israel. |
8 Pues por ti sufro el insulto, y la vergüenza cubre mi semblante; | 8 Quoniam propter te sustinui opprobrium, operuit confusio faciem meam; |
9 para mis hermanos soy un extranjero, un desconocido para los hijos de mi madre; | 9 extraneus factus sum fratribus meis et peregrinus filiis matris meae. |
10 pues me devora el celo de tu casa, y caen sobre mí los insultos de los que te insultan. | 10 Quoniam zelus domus tuae comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me. |
11 Si mortifico mi alma con ayuno, se me hace un pretexto de insulto; | 11 Et flevi in ieiunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi. |
12 si tomo un sayal por vestido, para ellos me convierto en burla, | 12 Et posui vestimentum meum cilicium, et factus sum illis in parabolam. |
13 cuento de los que están sentados a la puerta, y copla de los que beben licor fuerte. | 13 Adversum me loquebantur, qui sedebant in porta, et in me canebant, qui bibebant vinum. |
14 Mas mi oración hacia ti, Yahveh, en el tiempo propicio: por tu gran amor, oh Dios, respóndeme, por la verdad de tu salvación. | 14 Ego vero orationem meam ad te, Domine, in tempore beneplaciti, Deus. In multitudine misericordiae tuae exaudi me, in veritate salutis tuae. |
15 ¡Sácame del cieno, no me hunda, escape yo a los que me odian, a las honduras de las aguas! | 15 Eripe me de luto, ut non infigar, eripiar ab iis, qui oderunt me, et de profundis aquarum. |
16 ¡El flujo de las aguas no me anegue no me trague el abismo, ni el pozo cierre sobre mí su boca! | 16 Non me demergat fluctus aquarum, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum. |
17 ¡Respóndeme, Yahveh, pues tu amor es bondad; en tu inmensa ternura vuelve a mí tus ojos; | 17 Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me. |
18 no retires tu rostro de tu siervo, que en angustias estoy, pronto, respóndeme; | 18 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; quoniam tribulor, velociter exaudi me. |
19 acércate a mi alma, rescátala, por causa de mis enemigos, líbrame! | 19 Accede ad animam meam, vindica eam, propter inimicos meos redime me. |
20 Tú conoces mi oprobio, mi vergüenza y mi afrenta, ante ti están todos mis opresores. | 20 Tu scis opprobrium meum et confusionem meam et reverentiam meam. - In conspectu tuo sunt omnes, qui tribulant me; |
21 El oprobio me ha roto el corazón y desfallezco. Espero compasión, y no la hay, consoladores, y no encuentro ninguno. | 21 opprobrium contrivit cor meum, et elangui. Et sustinui, qui simul contristaretur, et non fuit, et qui consolaretur, et non inveni. |
22 Veneno me han dado por comida, en mi sed me han abrevado con vinagre. | 22 Et dederunt in escam meam fel et in siti mea potaverunt me aceto. |
23 ¡Que su mesa ante ellos se convierta en un lazo, y su abundancia en una trampa; | 23 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum et in retributiones et in scandalum. |
24 anúblense sus ojos y no vean, haz que sus fuerzas sin cesar les fallen! | 24 Obscurentur oculi eorum, ne videant, et lumbos eorum semper infirma. |
25 Derrama tu enojo sobre ellos, los alcance el ardor de tu cólera; | 25 Effunde super eos iram tuam, et furor irae tuae comprehendat eos. |
26 su recinto quede hecho un desierto, en sus tiendas no haya quien habite: | 26 Fiat commoratio eorum deserta, et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet. |
27 porque acosan al que tú has herido, y aumentan la herida de tu víctima. | 27 Quoniam, quem tu percussisti, persecuti sunt, et super dolorem eius, quem vulnerasti, addiderunt. |
28 Culpa añade a su culpa, no tengan más acceso a tu justicia; | 28 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, et non veniant ad iustitiam tuam. |
29 del libro de la vida sean borrados, no sean inscritos con los justos. | 29 Deleantur de libro viventium et cum iustis non scribantur. |
30 Y yo desdichado, dolorido, ¡tu salvación, oh Dios, me restablezca! | 30 Ego autem sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscipit me. |
31 El nombre de Dios celebraré en un cántico, le ensalzaré con la acción de gracias; | 31 Laudabo nomen Dei cum cantico et magnificabo eum in laude. |
32 y más que un toro agradará a Yahveh, más que un novillo con cuernos y pezuñas. | 32 Et placebit Domino super taurum, super vitulum cornua producentem et ungulas. |
33 Lo han visto los humildes y se alegran; ¡viva vuestro corazón, los que buscáis a Dios! | 33 Videant humiles et laetentur; quaerite Deum, et vivet cor vestrum, |
34 Porque Yahveh escucha a los pobres, no desprecia a sus cautivos. | 34 quoniam exaudivit pauperes Dominus et vinctos suos non despexit. |
35 ¡Alábenle los cielos y la tierra, el mar y cuanto bulle en él! | 35 Laudent illum caeli et terra, maria et omnia reptilia in eis. |
36 Pues salvará Dios a Sión, reconstruirá las ciudades de Judá: habitarán allí y las poseerán; | 36 Quoniam Deus salvam faciet Sion et aedificabit civitates Iudae; et inhabitabunt ibi et possidebunt eam. |
37 la heredará la estirpe de sus siervos, los que aman su nombre en ella morarán. | 37 Et semen servorum eius hereditabunt eam; et, qui diligunt nomen eius, habitabunt in ea. |