Job 15

BIBLIA	Biblija Hrvatski
1 Elifaz de Temán tomó la palabra y dijo:	1 Elifaz Temanac progovori tad i reče:
2 ¿Responde un sabio con una ciencia de aire, hincha su vientre de solano,	2 »Zar šupljom naukom odgovara mudrac i vjetrom istočnim trbuh napuhuje?
3 replicando con palabras vacías, con discursos inútiles?	3 Zar on sebe brani riječima ispraznim, besjedama koje ničem ne koriste?
4 ¡Tú llegas incluso a destruir la piedad, a anular los piadosos coloquios ante Dios!	4 Još više ti činiš: ništiš strah od Boga, pred njegovim licem pribranost ukidaš.
5 Ya que tu culpa inspira tus palabras, y eliges el hablar de los astutos,	5 Tvoje riječi krivicu tvoju odaju, poslužio si se jezikom lukavih,
6 tu propia boca te condena, que no yo, tus mismos labios atestiguan contra ti.	6 vlastita te usta osuđuju, ne ja, protiv tebe same ti usne svjedoče.
7 ¿Has nacido tú el primero de los hombres? ¿Se te dio a luz antes que a las colinas?	7 Zar si prvi čovjek koji se rodio? Zar si na svijet prije bregova došao?
8 ¿Escuchas acaso los secretos de Dios? ¿acaparas la sabiduría?!	8 Zar si tajne Božje ti prisluškivao i mudrost čitavu za se prisvojio?
9 ¿Qué sabes tú, que nosotros no sepamos? ¿qué comprendes, que a nosotros se escape?	9 Što ti znadeš a da i mi ne znamo, što ti razumiješ, a da to ne shvaćamo?
10 ¡También entre nosotros hay un cano, un anciano, más cargado de días que tu padre!	10 Ima među nama i sijedih i starih kojima je više ljeta no tvom ocu.
11 ¿Te parecen poco los consuelos divinos, y una palabra que con dulzura se te dice?	11 Zar su ti utjehe Božje premalene i blage riječi upućene tebi?
12 ¡Cómo te arrebata el corazón, qué aviesos son tus ojos,	12 Što te srce tvoje tako slijepo goni i što tako divlje prevrćeš očima
13 cuando revuelves contra Dios tu furia y echas palabras por la boca!	13 kad proti Bogu jarost svoju okrećeš, a iz usta takve riječi ti izlaze!
14 ¿Cómo puede ser puro un hombre? ¿cómo ser justo el nacido de mujer?	14 Što je čovjek da bi čist mogao biti? Zar je itko rođen od žene pravedan?
15 Si ni en sus santos tiene Dios confianza, y ni los cielos son puros a sus ojos,	15 Gle, ni u svece se On ne pouzdava, oku njegovu ni nebesa čista nisu,
16 ¡cuánto menos un ser abominable y corrompido, el hombre, que bebe la iniquidad como agua!	16 a kamoli to biće gadno i buntovno, čovjek što k’o vodu pije opačinu!
17 Voy a instruirte, escúchame, voy a contarte lo que he visto,	17 Mene sad poslušaj, poučit’ te hoću, što god sâm vidjeh, ispričat’ ti želim,
18 lo que transmiten los sabios, sin pasar por alto nada de sus padres,	18 i ono što naučavahu mudraci ne tajeć’ što su primili od pređa
19 - a ellos solos les fue dada la tierra, sin que se mezclara extranjero entre ellos -:	19 kojima je zemlja ova bila dana kamo tuđin nije nikada stupio.
20 «Todos sus días vive el malvado en tormento, contados están los años asignados al tirano.	20 Zlikovac se muči cijelog svoga vijeka, nasilniku već su ljeta odbrojena.
21 Grito de espanto resuena en sus oídos, en plena paz el bandido le asalta.	21 Krik strave svagda mu u ušima ječi, dok miruje, na njeg baca se razbojnik.
22 No espera escapar a las tinieblas, y se ve destinado a la espada.	22 Ne nada se da će izbjeći tminama i znade dobro da je maču namijenjen,
23 Asignado como pasto de los buitres, sabe que su ruina es inminente. La hora de las tinieblas	23 strvinaru da je kao plijen obećan. On znade da mu se dan propasti bliži.
24 le espanta, la ansiedad y la angustia le invaden, como un rey pronto al asalto.	24 Nemir i tjeskoba na njeg navaljuju, k’o kralj spreman na boj na nj se obaraju.
25 ¡Alzaba él su mano contra Dios, se atrevía a retar a Sadday!	25 On je protiv Boga podizao ruku, usuđivao se prkosit’ Svesilnom.
26 Embestía contra él, el cuello tenso, tras las macizas gibas de su escudo;	26 Ohola je čela na njega srljao, iza štita debela dobro zaklonjen.
27 porque tenía el rostro cubierto de grasa, en sus ijadas había echado sebo,	27 Lice mu bijaše obloženo salom a bokovi pretilinom otežali.
28 y habitaba ciudades destruidas, casas inhabitadas que amenazaban convertirse en ruinas.	28 Razrušene je zaposjeo gradove i kućišta nastanio napuštena. Srušit će se ono što za sebe sazda;
29 No se enriquecerá, no será estable su fortuna, su sombra no cubrirá la tierra,	29 cvasti mu neće, već rasuti se blago, sjena mu se neće po zemlji širiti.
30 (ni escapará a las tinieblas). Agotará sus renuevos la llama, su flor será barrida por el viento.	30 On se tami više izmaknuti neće, opržit će oganj njegove mladice, u dahu plamenih usta nestat će ga.
31 No se fíe de su elevada talla, pues vanidad es su follaje.	31 U taštinu svoju neka se ne uzda, jer će mu ispraznost biti svom nagradom.
32 Se amustiará antes de tiempo, y sus ramas no reverdecerán.	32 Prije vremena će svenut’ mu mladice, grane mu se nikad neće zazelenjet’.
33 Sacudirá como la viña sus agraces, como el olivo dejará caer su flor.	33 Kao loza, grozd će stresat’ svoj nezreo, poput masline pobacit će cvatove.
34 Sí, es estéril la ralea del impío, devora el fuego la tienda del soborno.	34 Da, bezbožničko je jalovo koljeno, i vatra proždire šator podmitljivca.
35 Quien concibe dolor, desgracia engendra, su vientre incuba decepción»	35 Koji zlom zanesu, rađaju nesreću i prijevaru nose u utrobi svojoj.«