Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Job 15


font
BIBLIALXX
1 Elifaz de Temán tomó la palabra y dijo:1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει
2 ¿Responde un sabio con una ciencia de aire, hincha su vientre de solano,2 ποτερον σοφος αποκρισιν δωσει συνεσεως πνευματος και ενεπλησεν πονον γαστρος
3 replicando con palabras vacías, con discursos inútiles?3 ελεγχων εν ρημασιν οις ου δει εν λογοις οις ουδεν οφελος
4 ¡Tú llegas incluso a destruir la piedad, a anular los piadosos coloquios ante Dios!4 ου και συ απεποιησω φοβον συνετελεσω δε ρηματα τοιαυτα εναντι του κυριου
5 Ya que tu culpa inspira tus palabras, y eliges el hablar de los astutos,5 ενοχος ει ρημασιν στοματος σου ουδε διεκρινας ρηματα δυναστων
6 tu propia boca te condena, que no yo, tus mismos labios atestiguan contra ti.6 ελεγξαι σε το σον στομα και μη εγω τα δε χειλη σου καταμαρτυρησουσιν σου
7 ¿Has nacido tú el primero de los hombres? ¿Se te dio a luz antes que a las colinas?7 τι γαρ μη πρωτος ανθρωπων εγενηθης η προ θινων επαγης
8 ¿Escuchas acaso los secretos de Dios? ¿acaparas la sabiduría?!8 η συνταγμα κυριου ακηκοας εις δε σε αφικετο σοφια
9 ¿Qué sabes tú, que nosotros no sepamos? ¿qué comprendes, que a nosotros se escape?9 τι γαρ οιδας ο ουκ οιδαμεν η τι συνιεις ο ουχι και ημεις
10 ¡También entre nosotros hay un cano, un anciano, más cargado de días que tu padre!10 και γε πρεσβυτης και γε παλαιος εν ημιν βαρυτερος του πατρος σου ημεραις
11 ¿Te parecen poco los consuelos divinos, y una palabra que con dulzura se te dice?11 ολιγα ων ημαρτηκας μεμαστιγωσαι μεγαλως υπερβαλλοντως λελαληκας
12 ¡Cómo te arrebata el corazón, qué aviesos son tus ojos,12 τι ετολμησεν η καρδια σου η τι επηνεγκαν οι οφθαλμοι σου
13 cuando revuelves contra Dios tu furia y echas palabras por la boca!13 οτι θυμον ερρηξας εναντι κυριου εξηγαγες δε εκ στοματος ρηματα τοιαυτα
14 ¿Cómo puede ser puro un hombre? ¿cómo ser justo el nacido de mujer?14 τις γαρ ων βροτος οτι εσται αμεμπτος η ως εσομενος δικαιος γεννητος γυναικος
15 Si ni en sus santos tiene Dios confianza, y ni los cielos son puros a sus ojos,15 ει κατα αγιων ου πιστευει ουρανος δε ου καθαρος εναντιον αυτου
16 ¡cuánto menos un ser abominable y corrompido, el hombre, que bebe la iniquidad como agua!16 εα δε εβδελυγμενος και ακαθαρτος ανηρ πινων αδικιας ισα ποτω
17 Voy a instruirte, escúchame, voy a contarte lo que he visto,17 αναγγελω δε σοι ακουε μου α δη εωρακα αναγγελω σοι
18 lo que transmiten los sabios, sin pasar por alto nada de sus padres,18 α σοφοι ερουσιν και ουκ εκρυψαν πατερας αυτων
19 - a ellos solos les fue dada la tierra, sin que se mezclara extranjero entre ellos -:19 αυτοις μονοις εδοθη η γη και ουκ επηλθεν αλλογενης επ' αυτους
20 «Todos sus días vive el malvado en tormento, contados están los años asignados al tirano.20 πας ο βιος ασεβους εν φροντιδι ετη δε αριθμητα δεδομενα δυναστη
21 Grito de espanto resuena en sus oídos, en plena paz el bandido le asalta.21 ο δε φοβος αυτου εν ωσιν αυτου οταν δοκη ηδη ειρηνευειν ηξει αυτου η καταστροφη
22 No espera escapar a las tinieblas, y se ve destinado a la espada.22 μη πιστευετω αποστραφηναι απο σκοτους εντεταλται γαρ ηδη εις χειρας σιδηρου
23 Asignado como pasto de los buitres, sabe que su ruina es inminente. La hora de las tinieblas23 κατατετακται δε εις σιτα γυψιν οιδεν δε εν εαυτω οτι μενει εις πτωμα ημερα δε αυτον σκοτεινη στροβησει
24 le espanta, la ansiedad y la angustia le invaden, como un rey pronto al asalto.24 αναγκη δε και θλιψις αυτον καθεξει ωσπερ στρατηγος πρωτοστατης πιπτων
25 ¡Alzaba él su mano contra Dios, se atrevía a retar a Sadday!25 οτι ηρκεν χειρας εναντιον του κυριου εναντι δε κυριου παντοκρατορος ετραχηλιασεν
26 Embestía contra él, el cuello tenso, tras las macizas gibas de su escudo;26 εδραμεν δε εναντιον αυτου υβρει εν παχει νωτου ασπιδος αυτου
27 porque tenía el rostro cubierto de grasa, en sus ijadas había echado sebo,27 οτι εκαλυψεν το προσωπον αυτου εν στεατι αυτου και εποιησεν περιστομιον επι των μηριων
28 y habitaba ciudades destruidas, casas inhabitadas que amenazaban convertirse en ruinas.28 αυλισθειη δε πολεις ερημους εισελθοι δε εις οικους αοικητους α δε εκεινοι ητοιμασαν αλλοι αποισονται
29 No se enriquecerá, no será estable su fortuna, su sombra no cubrirá la tierra,29 ουτε μη πλουτισθη ουτε μη μεινη αυτου τα υπαρχοντα ου μη βαλη επι την γην σκιαν
30 (ni escapará a las tinieblas). Agotará sus renuevos la llama, su flor será barrida por el viento.30 ουδε μη εκφυγη το σκοτος τον βλαστον αυτου μαραναι ανεμος εκπεσοι δε αυτου το ανθος
31 No se fíe de su elevada talla, pues vanidad es su follaje.31 μη πιστευετω οτι υπομενει κενα γαρ αποβησεται αυτω
32 Se amustiará antes de tiempo, y sus ramas no reverdecerán.32 η τομη αυτου προ ωρας φθαρησεται και ο ραδαμνος αυτου ου μη πυκαση
33 Sacudirá como la viña sus agraces, como el olivo dejará caer su flor.33 τρυγηθειη δε ωσπερ ομφαξ προ ωρας εκπεσοι δε ως ανθος ελαιας
34 Sí, es estéril la ralea del impío, devora el fuego la tienda del soborno.34 μαρτυριον γαρ ασεβους θανατος πυρ δε καυσει οικους δωροδεκτων
35 Quien concibe dolor, desgracia engendra, su vientre incuba decepción»35 εν γαστρι δε λημψεται οδυνας αποβησεται δε αυτω κενα η δε κοιλια αυτου υποισει δολον