Jesus Sirach 1
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051
Gen
Ex
Lev
Num
Dtn
Jos
Ri
Rut
1Sam
2Sam
1Kön
2Kön
1Chr
2Chr
Esra
Neh
Tob
Jdt
Est
1Makk
2Makk
Ijob
Ps
Spr
Koh
Hld
Weish
Sir
Jes
Jer
Klgl
Bar
Ez
Dan
Hos
Joel
Am
Obd
Jona
Mi
Nah
Hab
Zef
Hag
Sach
Mal
Mt
Mk
Lk
Joh
Apg
Röm
1Kor
2Kor
Gal
Eph
Phil
Kol
1Thess
2Thess
1Tim
2Tim
Tit
Phlm
Hebr
Jak
1Petr
2Petr
1Joh
2Joh
3Joh
Jud
Offb
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Alle Weisheit stammt vom Herrn und ewig ist sie bei ihm. | 1 Omnis sapientia a Domino Deo est et cum illo fuit semper et est ante aevum. |
2 Den Sand des Meeres, die Tropfen des Regens und die Tage der Vorzeit, wer hat sie gezählt? | 2 Arenam maris et pluviae guttas et dies saeculi quis dinumeravit? Altitudinem caeli et latitudinem terrae et profundum abyssi quis mensus est? |
3 Die Höhe des Himmels, die Breite der Erde und die Tiefe des Meeres, wer hat sie gemessen? | 3 Sapientiam Dei praecedentem omnia quis investigavit? |
4 Früher als sie alle ist die Weisheit erschaffen, von Ewigkeit her die verständige Einsicht. | 4 Prior omnium creata est sapientia, et intellectus prudentiae ab aevo. |
5 [] | 5 Fons sapientiae verbum Dei in excelsis, et ingressus illius mandata aeterna. |
6 Die Wurzel der Weisheit - wem wurde sie enthüllt, ihre Pläne - wer hat sie durchschaut? | 6 Radix sapientiae cui revelata est? Et astutias illius quis agnovit? |
7 [] | 7 Disciplina sapientiae cui revelata est et manifestata? Et multiplicem peritiam illius quis intellexit? |
8 Nur einer ist weise, höchst Ehrfurcht gebietend: der auf seinem Thron sitzt, der Herr. | 8 Unus est Altissimus, creator omnipotens et rex potens et metuendus nimis, sedens super thronum suum et dominans, Deus. |
9 Er hat sie geschaffen, geschaut und gezählt, sie ausgegossen über all seine Werke. | 9 Ipse creavit illam in spiritu sancto et vidit et dinumeravit et mensus est; |
10 Den Menschen ist sie unterschiedlich zugeteilt; er spendet sie denen, die ihn fürchten. | 10 et effudit illam super omnia opera sua et super omnem carnem secundum largitatem suam et praebuit illam diligentibus se. |
11 Die Gottesfurcht ist Ruhm und Ehre, Hoheit ist sie und eine prächtige Krone. | 11 Timor Domini gloria et gloriatio et laetitia et corona exsultationis. |
12 Die Gottesfurcht macht das Herz froh, sie gibt Freude, Frohsinn und langes Leben. | 12 Timor Domini delectabit cor et dabit laetitiam et gaudium et longitudinem dierum. |
13 Dem Gottesfürchtigen geht es am Ende gut, am Tag seines Todes wird er gepriesen. | 13 Timenti Dominum bene erit in extremis, et in die defunctionis suae benedicetur. |
14 Anfang der Weisheit ist die Gottesfurcht, den Glaubenden ist sie angeboren. | 14 Dilectio Dei honorabilis sapientia; |
15 Bei den Frommen hat sie einen dauernden Wohnsitz und bei ihren Nachkommen wird sie bleiben. | 15 quibus autem apparuerit, dispertit eam in visionem sui ipsius et in agnitione magnalium suorum. |
16 Fülle der Weisheit ist die Gottesfurcht, sie labt die Menschen mit ihren Früchten. | 16 Initium sapientiae timor Domini, et cum fidelibus in vulva concreata est; cum hominibus veritatis ab aevo fundata est et semini eorum se credet. |
17 Ihr ganzes Haus füllt sie mit Schätzen an, die Speicher mit ihren Gütern. | 17 Timor Domini scientiae religiositas; |
18 Krone der Weisheit ist die Gottesfurcht, sie lässt Heil und Gesundheit sprossen. | 18 religiositas custodiet et iustificabit cor, iucunditatem atque gaudium dabit. |
19 Verständnis und weise Einsicht gießt sie aus, sie erhöht den Ruhm aller, die an ihr fest halten. | 19 |
20 Wurzel der Weisheit ist die Gottesfurcht, ihre Zweige sind langes Leben. | 20 Plenitudo sapientiae est timere Deum; et inebriat eos fructibus suis. |
21 Die Gottesfurcht hält Sünden fern, wer in ihr verbleibt, vertreibt allen Zorn. | 21 Omnem domum illius implebit rebus pretiosis et receptacula thesauris illius. |
22 Ungerechter Zorn kann nicht Recht behalten, wütender Zorn bringt zu Fall. | 22 Corona sapientiae timor Domini, repollens pacem et salutis fructum: |
23 Der Geduldige hält aus bis zur rechten Zeit, doch dann erfährt er Freude. | 23 utraque autem sunt dona Dei. |
24 Bis zur rechten Zeit hält er mit seinen Worten zurück, dann werden viele seine Klugheit preisen. | 24 Scientiam et intellectum prudentiae sapientia effundit quasi pluviam; et gloriam tenentium se exaltat. |
25 In den Kammern der Weisheit liegen kluge Sinnsprüche, doch dem Sünder ist die Gottesfurcht ein Gräuel. | 25 Radix sapientiae est timere Dominum, et rami illius longaevi. |
26 Begehrst du Weisheit, so halte die Gebote und der Herr wird dir die Weisheit schenken. | 26 In thesauris sapientiae intellectus et scientiae religiositas; exsecratio autem peccatoribus sapientia. |
27 Denn die Gottesfurcht ist Weisheit und Bildung, an Treue und Demut hat Gott Gefallen. | 27 Timor Domini expellit peccatum; cum autem adsit, omnem avertit iram. |
28 Sei nicht misstrauisch gegen die Gottesfurcht und nahe ihr nicht mit zwiespältigem Herzen! | 28 Nam, qui sine timore est, non poterit iustificari; iracundia enim animositatis illius subversio illi erit. |
29 Sei kein Heuchler vor den Menschen und hab Acht auf deine Lippen! | 29 Usque in tempus sustinebit patiens, et postea erit redditio iucunditatis. |
30 Überhebe dich nicht, damit du nicht fällst und Schande über dich bringst; sonst enthüllt der Herr, was du verbirgst, und bringt dich zu Fall inmitten der Gemeinde, weil du dich der Gottesfurcht genaht hast, obwohl dein Herz voll Trug war. | 30 Bonus sensus usque in tempus abscondet verba illius, et labia multorum enarrabunt sensum illius. |
31 In thesauris sapientiae parabola disciplinae; | |
32 exsecratio autem peccatori cultura Dei. | |
33 Fili, concupiscens sapientiam conserva iustitiam, et Deus praebebit illam tibi. | |
34 Sapientia enim et disciplina timor Domini, et quod beneplacitum est illi, | |
35 fides et mansuetudo. | |
36 Ne sis incredibilis timori Domini et ne accesseris ad illum duplici corde. | |
37 Ne fueris hypocrita in conspectu hominum et cave a labiis tuis. | |
38 Ne extollas teipsum, ne forte cadas et adducas animae tuae inhonorationem, | |
39 et revelet Deus absconsa tua et in medio synagogae elidat te; | |
40 quoniam accessisti maligne ad timorem Domini, et cor tuum plenum est dolo et fallacia. |