Psalmen 65

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	GREEK BIBLE
1 [Für den Chormeister. Ein Psalm Davids. Ein Lied.]	1 Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος ωδης του Δαβιδ.>> Σε προσμενει υμνος, Θεε, εν Σιων? και εις σε θελει αποδοθη η ευχη.
2 Dir gebührt Lobgesang, Gott, auf dem Zion, dir erfüllt man Gelübde.	2 Ω ακουων προσευχην, εις σε θελει ερχεσθαι πασα σαρξ.
3 Du erhörst die Gebete. Alle Menschen kommen zu dir	3 Λογοι ανομιας υπερισχυσαν κατ' εμου? συ θελεις καθαρισει τας παραβασεις ημων.
4 unter der Last ihrer Sünden. Unsere Schuld ist zu groß für uns, du wirst sie vergeben.	4 Μακαριος εκεινος, τον οποιον εξελεξας και προσελαβες, δια να κατοικη εν ταις αυλαις σου? θελομεν χορτασθη απο των αγαθων του οικου σου, του αγιου ναου σου.
5 Wohl denen, die du erwählst und in deine Nähe holst, die in den Vorhöfen deines Heiligtums wohnen. Wir wollen uns am Gut deines Hauses sättigen, am Gut deines Tempels.	5 Δια τρομερων πραγματων μετα δικαιοσυνης θελεις αποκρινεσθαι προς ημας, Θεε της σωτηριας ημων, η ελπις παντων των περατων της γης, και των μακραν εν θαλασση?
6 Du vollbringst erstaunliche Taten, erhörst uns in Treue, du Gott unsres Heiles, du Zuversicht aller Enden der Erde und der fernsten Gestade.	6 ο στερεονων δια της δυναμεως σου τα ορη, ο περιεζωσμενος ισχυν?
7 Du gründest die Berge in deiner Kraft, du gürtest dich mit Stärke.	7 ο κατασιγαζων τον ηχον της θαλασσης, τον ηχον των κυματων αυτης και τον θορυβον των λαων.
8 Du stillst das Brausen der Meere, das Brausen ihrer Wogen, das Tosen der Völker.	8 και αυτοι οι κατοικουντες τα περατα φοβουνται τα σημεια σου? χαροποιεις τας αρχας της αυγης και της εσπερας.
9 Alle, die an den Enden der Erde wohnen, erschauern vor deinen Zeichen; Ost und West erfüllst du mit Jubel.	9 Επισκεπτεσαι την γην και ποτιζεις αυτην? υπερπλουτιζεις αυτην? ο ποταμος του Θεου ειναι πληρης υδατων? ετοιμαζεις τον σιτον αυτων, επειδη ουτω διεταξας.
10 Du sorgst für das Land und tränkst es; du überschüttest es mit Reichtum. Der Bach Gottes ist reichlich gefüllt, du schaffst ihnen Korn; so ordnest du alles.	10 Τα αυλακια αυτης ποτιζεις? εξομαλιζεις τους βωλους αυτης? απαλυνεις αυτην δια σταλακτης βροχης? ευλογεις τα βλαστηματα αυτης.
11 Du tränkst die Furchen, ebnest die Schollen, machst sie weich durch Regen, segnest ihre Gewächse.	11 Στεφανονεις το ετος με τα αγαθα σου? και τα ιχνη σου σταλαζουσι παχος.
12 Du krönst das Jahr mit deiner Güte, deinen Spuren folgt Überfluss.	12 Σταλαζουσιν αι βοσκαι της ερημου και οι λοφοι περιζωνονται χαραν.
13 In der Steppe prangen die Auen, die Höhen umgürten sich mit Jubel.	13 Αι πεδιαδες ειναι ενδεδυμεναι ποιμνια και αι κοιλαδες εσκεπασμεναι υπο σιτου? αλαλαζουσι και ετι υμνολογουσι.
14 Die Weiden schmücken sich mit Herden, die Täler hüllen sich in Korn. Sie jauchzen und singen.