Psalmen 50

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 [Ein Psalm Asafs.] Der Gott der Götter, der Herr, spricht, er ruft der Erde zu vom Aufgang der Sonne bis zum Untergang.	1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ
2 Vom Zion her, der Krone der Schönheit, geht Gott strahlend auf.	2 εν τω ελθειν προς αυτον ναθαν τον προφητην ηνικα εισηλθεν προς βηρσαβεε
3 Unser Gott kommt und schweigt nicht; Feuer frisst vor ihm her; um ihn stürmt es gewaltig.	3 ελεησον με ο θεος κατα το μεγα ελεος σου και κατα το πληθος των οικτιρμων σου εξαλειψον το ανομημα μου
4 Dem Himmel droben und der Erde ruft er zu, er werde sein Volk nun richten:	4 επι πλειον πλυνον με απο της ανομιας μου και απο της αμαρτιας μου καθαρισον με
5 «Versammelt mir all meine Frommen, die den Bund mit mir schlossen beim Opfer.»	5 οτι την ανομιαν μου εγω γινωσκω και η αμαρτια μου ενωπιον μου εστιν δια παντος
6 Die Himmel sollen seine Gerechtigkeit künden; Gott selbst wird Richter sein. [Sela]	6 σοι μονω ημαρτον και το πονηρον ενωπιον σου εποιησα οπως αν δικαιωθης εν τοις λογοις σου και νικησης εν τω κρινεσθαι σε
7 «Höre, mein Volk, ich rede. Israel, ich klage dich an, ich, der ich dein Gott bin.	7 ιδου γαρ εν ανομιαις συνελημφθην και εν αμαρτιαις εκισσησεν με η μητηρ μου
8 Nicht wegen deiner Opfer rüg ich dich, deine Brandopfer sind mir immer vor Augen.	8 ιδου γαρ αληθειαν ηγαπησας τα αδηλα και τα κρυφια της σοφιας σου εδηλωσας μοι
9 Doch nehme ich von dir Stiere nicht an noch Böcke aus deinen Hürden.	9 ραντιεις με υσσωπω και καθαρισθησομαι πλυνεις με και υπερ χιονα λευκανθησομαι
10 Denn mir gehört alles Getier des Waldes, das Wild auf den Bergen zu Tausenden.	10 ακουτιεις με αγαλλιασιν και ευφροσυνην αγαλλιασονται οστα τεταπεινωμενα
11 Ich kenne alle Vögel des Himmels, was sich regt auf dem Feld, ist mein Eigen.	11 αποστρεψον το προσωπον σου απο των αμαρτιων μου και πασας τας ανομιας μου εξαλειψον
12 Hätte ich Hunger, ich brauchte es dir nicht zu sagen, denn mein ist die Welt und was sie erfüllt.	12 καρδιαν καθαραν κτισον εν εμοι ο θεος και πνευμα ευθες εγκαινισον εν τοις εγκατοις μου
13 Soll ich denn das Fleisch von Stieren essen und das Blut von Böcken trinken?	13 μη απορριψης με απο του προσωπου σου και το πνευμα το αγιον σου μη αντανελης απ' εμου
14 Bring Gott als Opfer dein Lob und erfülle dem Höchsten deine Gelübde!	14 αποδος μοι την αγαλλιασιν του σωτηριου σου και πνευματι ηγεμονικω στηρισον με
15 Rufe mich an am Tag der Not; dann rette ich dich und du wirst mich ehren.»	15 διδαξω ανομους τας οδους σου και ασεβεις επι σε επιστρεψουσιν
16 Zum Frevler aber spricht Gott: «Was zählst du meine Gebote auf und nimmst meinen Bund in deinen Mund?	16 ρυσαι με εξ αιματων ο θεος ο θεος της σωτηριας μου αγαλλιασεται η γλωσσα μου την δικαιοσυνην σου
17 Dabei ist Zucht dir verhasst, meine Worte wirfst du hinter dich.	17 κυριε τα χειλη μου ανοιξεις και το στομα μου αναγγελει την αινεσιν σου
18 Siehst du einen Dieb, so läufst du mit, du machst dich mit Ehebrechern gemein.	18 οτι ει ηθελησας θυσιαν εδωκα αν ολοκαυτωματα ουκ ευδοκησεις
19 Dein Mund redet böse Worte und deine Zunge stiftet Betrug an.	19 θυσια τω θεω πνευμα συντετριμμενον καρδιαν συντετριμμενην και τεταπεινωμενην ο θεος ουκ εξουθενωσει
20 Von deinem Bruder redest du schändlich, auf den Sohn deiner Mutter häufst du Verleumdung.	20 αγαθυνον κυριε εν τη ευδοκια σου την σιων και οικοδομηθητω τα τειχη ιερουσαλημ
21 Das hast du getan und ich soll schweigen? Meinst du, ich bin wie du? Ich halte es dir vor Augen und rüge dich.	21 τοτε ευδοκησεις θυσιαν δικαιοσυνης αναφοραν και ολοκαυτωματα τοτε ανοισουσιν επι το θυσιαστηριον σου μοσχους
22 Begreift es doch, ihr, die ihr Gott vergesst! Sonst zerreiße ich euch und niemand kann euch retten.
23 Wer Opfer des Lobes bringt, ehrt mich; wer rechtschaffen lebt, dem zeig ich mein Heil.»