1 Bildad de Súaj tomó la palabra y dijo: | 1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει |
2 ¿Cuándo pondréis freno a las palabras? Reflexionad, y después hablaremos. | 2 μεχρι τινος ου παυση επισχες ινα και αυτοι λαλησωμεν |
3 ¿Por qué hemos de ser tenidos como bestias, y a vuestros ojos somos impuros? | 3 δια τι ωσπερ τετραποδα σεσιωπηκαμεν εναντιον σου |
4 Oh tú, que te desgarras en tu cólera, ¿la tierra acaso quedará por ti desierta, se moverá la roca de su sitio? | 4 κεχρηται σοι οργη τι γαρ εαν συ αποθανης αοικητος η υπ' ουρανον η καταστραφησεται ορη εκ θεμελιων |
5 Sí, la luz del malvado ha de apagarse, ya no brillará su ardiente llama. | 5 και φως ασεβων σβεσθησεται και ουκ αποβησεται αυτων η φλοξ |
6 La luz en su tienda se oscurece, de encima de él se apaga la candela. | 6 το φως αυτου σκοτος εν διαιτη ο δε λυχνος επ' αυτω σβεσθησεται |
7 Se acortan sus pasos vigorosos, le pierde su propio consejo. | 7 θηρευσαισαν ελαχιστοι τα υπαρχοντα αυτου σφαλαι δε αυτου η βουλη |
8 Porque sus pies le meten en la red, entre mallas camina. | 8 εμβεβληται δε ο πους αυτου εν παγιδι εν δικτυω ελιχθειη |
9 Por el talón le apresa un lazo, el cepo se cierra sobre él. | 9 ελθοισαν δε επ' αυτον παγιδες κατισχυσει επ' αυτον διψωντας |
10 Oculto en la tierra hay un nudo para él, una trampa le espera en el sendero. | 10 κεκρυπται εν τη γη σχοινιον αυτου και η συλλημψις αυτου επι τριβων |
11 Por todas partes le estremecen terrores, y le persiguen paso a paso. | 11 κυκλω ολεσαισαν αυτον οδυναι πολλοι δε περι ποδας αυτου ελθοισαν εν λιμω στενω |
12 El hambre es su cortejo, la desgracia se adhiere a su costado. | 12 πτωμα δε αυτω ητοιμασται εξαισιον |
13 Devora el mal su piel, el Primogénito de la Muerte roe sus miembros. | 13 βρωθειησαν αυτου κλωνες ποδων κατεδεται δε τα ωραια αυτου θανατος |
14 Se le arranca del seguro de su tienda, se le lleva donde el Rey de los terrores. | 14 εκραγειη δε εκ διαιτης αυτου ιασις σχοιη δε αυτον αναγκη αιτια βασιλικη |
15 Se ocupa su tienda, ya no suya, se esparce azufre en su morada. | 15 κατασκηνωσει εν τη σκηνη αυτου εν νυκτι αυτου κατασπαρησονται τα ευπρεπη αυτου θειω |
16 Por abajo se secan sus raíces, por arriba se amustia su ramaje. | 16 υποκατωθεν αι ριζαι αυτου ξηρανθησονται και επανωθεν επιπεσειται θερισμος αυτου |
17 Su recuerdo desaparece de la tierra, no le queda nombre en la comarca. | 17 το μνημοσυνον αυτου απολοιτο εκ γης και υπαρχει ονομα αυτω επι προσωπον εξωτερω |
18 Se le arroja de la luz a las tinieblas, del orbe se le expulsa. | 18 απωσειεν αυτον εκ φωτος εις σκοτος |
19 Ni prole ni posteridad tiene en su pueblo, ningún superviviente en sus moradas. | 19 ουκ εσται επιγνωστος εν λαω αυτου ουδε σεσωσμενος εν τη υπ' ουρανον ο οικος αυτου αλλ' εν τοις αυτου ζησονται ετεροι |
20 De su fin se estremece el Occidente, y el Oriente queda preso de terror. | 20 επ' αυτω εστεναξαν εσχατοι πρωτους δε εσχεν θαυμα |
21 Tan sólo esto son las moradas del impío, tal el lugar del que a Dios desconoce. | 21 ουτοι εισιν οικοι αδικων ουτος δε ο τοπος των μη ειδοτων τον κυριον |