Scrutatio

Martedi, 7 maggio 2024 - Santa Flavia ( Letture di oggi)

Job 14


font
BIBLIALXX
1 el hombre, nacido de mujer, corto de días y harto de tormentos.1 βροτος γαρ γεννητος γυναικος ολιγοβιος και πληρης οργης
2 Como la flor, brota y se marchita, y huye como la sombra sin pararse.2 η ωσπερ ανθος ανθησαν εξεπεσεν απεδρα δε ωσπερ σκια και ου μη στη
3 ¡Y sobre un ser tal abres tú los ojos, le citas a juicio frente a ti!3 ουχι και τουτου λογον εποιησω και τουτον εποιησας εισελθειν εν κριματι ενωπιον σου
4 Mas ¿quién podrá sacar lo puro de lo impuro? ¡Ninguno!4 τις γαρ καθαρος εσται απο ρυπου αλλ' ουθεις
5 Si es que están contados ya sus días, si te es sabida la cuenta de sus meses, si un límite le has fijado que no franqueará,5 εαν και μια ημερα ο βιος αυτου επι της γης αριθμητοι δε μηνες αυτου παρα σοι εις χρονον εθου και ου μη υπερβη
6 aparta de él tus ojos, déjale, hasta que acabe, como un jornalero, su jornada.6 αποστα απ' αυτου ινα ησυχαση και ευδοκηση τον βιον ωσπερ ο μισθωτος
7 Una esperanza guarda el árbol: si es cortado, aún puede retoñar, y no dejará de echar renuevos.7 εστιν γαρ δενδρω ελπις εαν γαρ εκκοπη ετι επανθησει και ο ραδαμνος αυτου ου μη εκλιπη
8 Incluso con raíces en tierra envejecidas, con un tronco que se muere en el polvo,8 εαν γαρ γηραση εν γη η ριζα αυτου εν δε πετρα τελευτηση το στελεχος αυτου
9 en cuanto siente el agua, reflorece y echa ramaje como una planta joven.9 απο οσμης υδατος ανθησει ποιησει δε θερισμον ωσπερ νεοφυτον
10 Pero el hombre que muere queda inerte, cuando un humano expira, ¿dónde está?10 ανηρ δε τελευτησας ωχετο πεσων δε βροτος ουκετι εστιν
11 Podrán agotarse las aguas del mar, sumirse los ríos y secarse,11 χρονω γαρ σπανιζεται θαλασσα ποταμος δε ερημωθεις εξηρανθη
12 que el hombre que yace no se levantará, se gastarán los cielos antes que se despierte, antes que surja de su sueño.12 ανθρωπος δε κοιμηθεις ου μη αναστη εως αν ο ουρανος ου μη συρραφη και ουκ εξυπνισθησονται εξ υπνου αυτων
13 ¡Ojalá en el seol tú me guardaras, me escondieras allí mientras pasa tu cólera, y una tregua me dieras, para acordarte de mí luego13 ει γαρ οφελον εν αδη με εφυλαξας εκρυψας δε με εως αν παυσηται σου η οργη και ταξη μοι χρονον εν ω μνειαν μου ποιηση
14 - pues, muerto el hombre, ¿puede revivir? - todos los días de mi milicia esperaría, hasta que llegara mi relevo!14 εαν γαρ αποθανη ανθρωπος ζησεται συντελεσας ημερας του βιου αυτου υπομενω εως αν παλιν γενωμαι
15 Me llamarías y te respondería; reclamarías la obra de tus manos.15 ειτα καλεσεις εγω δε σοι υπακουσομαι τα δε εργα των χειρων σου μη αποποιου
16 En lugar de contar mi pasos, como ahora, no te cuidarías más de mis pecados;16 ηριθμησας δε μου τα επιτηδευματα και ου μη παρελθη σε ουδεν των αμαρτιων μου
17 dentro de un saco se sellaría mi delito, y blanquearías mi falta.17 εσφραγισας δε μου τας ανομιας εν βαλλαντιω επεσημηνω δε ει τι ακων παρεβην
18 Ay, como el monte acabará por derrumbarse, la roca cambiará de sitio,18 και πλην ορος πιπτον διαπεσειται και πετρα παλαιωθησεται εκ του τοπου αυτης
19 las aguas desgastarán las piedras, inundará una llena los terrenos, así aniquilas tú la esperanza del hombre.19 λιθους ελεαναν υδατα και κατεκλυσεν υδατα υπτια του χωματος της γης και υπομονην ανθρωπου απωλεσας
20 Le aplastas para siempre, y se va, desfiguras su rostro y le despides.20 ωσας αυτον εις τελος και ωχετο επεστησας αυτω το προσωπον και εξαπεστειλας
21 Que sean honrados sus hijos, no lo sabe; que sean despreciados, no se entera.21 πολλων δε γενομενων των υιων αυτου ουκ οιδεν εαν δε ολιγοι γενωνται ουκ επισταται
22 Tan solo por él sufre su carne, sólo por él se lamenta su alma.22 αλλ' η αι σαρκες αυτου ηλγησαν η δε ψυχη αυτου επενθησεν