Qoelet 10

NOVA VULGATA	LXX
1 Muscae morientes perdunt et corrumpunt oleum unguentarii. Gravior quam sapientia et gloria est parva stultitia.	1 μυιαι θανατουσαι σαπριουσιν σκευασιαν ελαιου ηδυσματος τιμιον ολιγον σοφιας υπερ δοξαν αφροσυνης μεγαλης
2 Cor sapientis in dextera eius, et cor stulti in sinistra illius.	2 καρδια σοφου εις δεξιον αυτου και καρδια αφρονος εις αριστερον αυτου
3 Sed et in via stultus ambulans, cum ipse insipiens sit, omnes stultosaestimat.	3 και γε εν οδω οταν αφρων πορευηται καρδια αυτου υστερησει και α λογιειται παντα αφροσυνη εστιν
4 Si spiritus potestatem habentis ascenderit contra te, locum tuum ne dimiseris,quia lenitas faciet cessare peccata maxima.	4 εαν πνευμα του εξουσιαζοντος αναβη επι σε τοπον σου μη αφης οτι ιαμα καταπαυσει αμαρτιας μεγαλας
5 Est malum, quod vidi sub sole quasi errorem egredientem a facie principis:	5 εστιν πονηρια ην ειδον υπο τον ηλιον ως ακουσιον ο εξηλθεν απο προσωπου του εξουσιαζοντος
6 positum stultum in dignitate sublimi et divites sedere deorsum.	6 εδοθη ο αφρων εν υψεσι μεγαλοις και πλουσιοι εν ταπεινω καθησονται
7 Vidi servos inequis et principes ambulantes super terram quasi servos.	7 ειδον δουλους εφ' ιππους και αρχοντας πορευομενους ως δουλους επι της γης
8 Qui fodit foveam,incidet in eam; et, qui dissipat murum, mordebit eum coluber.	8 ο ορυσσων βοθρον εν αυτω εμπεσειται και καθαιρουντα φραγμον δηξεται αυτον οφις
9 Qui excidit lapides, affligetur in eis; et, qui scindit ligna, periclitabitur ex eis.	9 εξαιρων λιθους διαπονηθησεται εν αυτοις σχιζων ξυλα κινδυνευσει εν αυτοις
10 Si retusum fuerit ferrum, et aciem eius non exacueris, labor multiplicabitur,sed lucrum industriae erit sapientia.	10 εαν εκπεση το σιδηριον και αυτος προσωπον εταραξεν και δυναμεις δυναμωσει και περισσεια του ανδρειου σοφια
11 Si mordeat serpens incantatione neglecta, nihil lucri habet incantator.	11 εαν δακη ο οφις εν ου ψιθυρισμω και ουκ εστιν περισσεια τω επαδοντι
12 Verba oris sapientis gratia, et labia insipientis praecipitabunt eum.	12 λογοι στοματος σοφου χαρις και χειλη αφρονος καταποντιουσιν αυτον
13 Initium verborum eius stultitia, et novissimum oris illius insipientia mala.	13 αρχη λογων στοματος αυτου αφροσονη και εσχατη στοματος αυτου περιφερεια πονηρα
14 Stultus verba multiplicat: “ Ignorat homo quid futurum sit; et, quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare?”.	14 και ο αφρων πληθυνει λογους ουκ εγνω ο ανθρωπος τι το γενομενον και τι το εσομενον οπισω αυτου τις αναγγελει αυτω
15 Labor stultorum affliget eos, qui nesciunt in urbem pergere.	15 μοχθος των αφρονων κοπωσει αυτους ος ουκ εγνω του πορευθηναι εις πολιν
16 Vae tibi, terra, cuius rex puer est, et cuius principes mane comedunt.	16 ουαι σοι πολις ης ο βασιλευς σου νεωτερος και οι αρχοντες σου εν πρωια εσθιουσιν
17 Beata terra, cuius rex nobilis est, et cuius principes vescuntur in tempore suo ad reficiendum et non ad luxuriam.	17 μακαρια συ γη ης ο βασιλευς σου υιος ελευθερων και οι αρχοντες σου προς καιρον φαγονται εν δυναμει και ουκ αισχυνθησονται
18 In pigris manibus humiliabitur contignatio, et in remissis perstillabit domus.	18 εν οκνηριαις ταπεινωθησεται η δοκωσις και εν αργια χειρων σταξει η οικια
19 In risum faciunt epulas; vinum laetificat vitam, et pecunia praestat omnia.	19 εις γελωτα ποιουσιν αρτον και οινος ευφραινει ζωντας και του αργυριου επακουσεται συν τα παντα
20 In cogitatione tua regi ne detrahas et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti, quia et aves caeli portabunt vocem tuam, et, qui habet pennas, annuntiabit sententiam.	20 και γε εν συνειδησει σου βασιλεα μη καταραση και εν ταμιειοις κοιτωνων σου μη καταραση πλουσιον οτι πετεινον του ουρανου αποισει συν την φωνην και ο εχων τας πτερυγας απαγγελει λογον