Proverbi 24

NOVA VULGATA	LXX
1 Ne aemuleris viros malos nec desideres esse cum eis,	1 υιε μη ζηλωσης κακους ανδρας μηδε επιθυμησης ειναι μετ' αυτων
2 quia rapinas meditatur mens eorum, et perniciem labia eorum loquuntur.	2 ψευδη γαρ μελετα η καρδια αυτων και πονους τα χειλη αυτων λαλει
3 Sapientia aedificabitur domus, et prudentia roborabitur.	3 μετα σοφιας οικοδομειται οικος και μετα συνεσεως ανορθουται
4 In doctrina replebuntur cellaria, universa substantia pretiosa et pulcherrima.	4 μετα αισθησεως εμπιμπλαται ταμιεια εκ παντος πλουτου τιμιου και καλου
5 Vir sapiens fortis est, et vir doctus firmat robur.	5 κρεισσων σοφος ισχυρου και ανηρ φρονησιν εχων γεωργιου μεγαλου
6 Quia cum dispositione parabis tibi bellum, et erit salus, ubi multa consilia sunt.	6 μετα κυβερνησεως γινεται πολεμος βοηθεια δε μετα καρδιας βουλευτικης
7 Excelsa stulto sapientia, in porta non aperiet os suum.	7 σοφια και εννοια αγαθη εν πυλαις σοφων σοφοι ουκ εκκλινουσιν εκ στοματος κυριου
8 Qui cogitat mala facere, vir perniciosus vocabitur.	8 αλλα λογιζονται εν συνεδριοις απαιδευτοις συναντα θανατος
9 Cogitatio stulti peccatum est, et abominatio hominum detractor.	9 αποθνησκει δε αφρων εν αμαρτιαις ακαθαρσια δε ανδρι λοιμω εμμολυνθησεται
10 Si fueris lassus in die angustiae, coartabitur fortitudo tua.	10 εν ημερα κακη και εν ημερα θλιψεως εως αν εκλιπη
11 Erue eos, qui ducuntur ad mortem; et, qui trahuntur ad interitum, retine.	11 ρυσαι αγομενους εις θανατον και εκπριου κτεινομενους μη φειση
12 Si dixeris: “ Nesciebamus hoc ”; nonne qui ponderator est cordis, ipse intellegit, et servatorem animae tuae nihil fallit reddetque homini iuxta opera sua?	12 εαν δε ειπης ουκ οιδα τουτον γινωσκε οτι κυριος καρδιας παντων γινωσκει και ο πλασας πνοην πασιν αυτος οιδεν παντα ος αποδιδωσιν εκαστω κατα τα εργα αυτου
13 Comede, fili mi, mel, quia bonum est et favum dulcissimum gutturi tuo.	13 φαγε μελι υιε αγαθον γαρ κηριον ινα γλυκανθη σου ο φαρυγξ
14 Sic, scito, est sapientia animae tuae; quam cum inveneris, erit tibi posteritas, et spes tua non peribit.	14 ουτως αισθηση σοφιαν τη ση ψυχη εαν γαρ ευρης εσται καλη η τελευτη σου και ελπις σε ουκ εγκαταλειψει
15 Ne insidieris, o nequam, domui iusti neque vastes requiem eius.	15 μη προσαγαγης ασεβη νομη δικαιων μηδε απατηθης χορτασια κοιλιας
16 Septies enim cadet iustus et resurget; impii autem corruent in malum.	16 επτακι γαρ πεσειται ο δικαιος και αναστησεται οι δε ασεβεις ασθενησουσιν εν κακοις
17 Cum ceciderit inimicus tuus, ne gaudeas, et in ruina eius ne exsultet cor tuum,	17 εαν πεση ο εχθρος σου μη επιχαρης αυτω εν δε τω υποσκελισματι αυτου μη επαιρου
18 ne forte videat Dominus, et displiceat ei et auferat ab eo iram suam.	18 οτι οψεται κυριος και ουκ αρεσει αυτω και αποστρεψει τον θυμον αυτου απ' αυτου
19 Ne succendas ira in pessimos nec aemuleris impios,	19 μη χαιρε επι κακοποιοις μηδε ζηλου αμαρτωλους
20 quoniam non erit posteritas maligno, et lucerna impiorum exstinguetur.	20 ου γαρ μη γενηται εκγονα πονηρων λαμπτηρ δε ασεβων σβεσθησεται
21 Time Dominum, fili mi, et regem et cum nova sectantibus non commiscearis,	21 φοβου τον θεον υιε και βασιλεα και μηθετερω αυτων απειθησης
22 quoniam repente consurget perditio eorum, et ruinam utriusque quis novit?	22 εξαιφνης γαρ τεισονται τους ασεβεις τας δε τιμωριας αμφοτερων τις γνωσεται [22α] λογον φυλασσομενος υιος απωλειας εκτος εσται δεχομενος δε εδεξατο αυτον [22β] μηδεν ψευδος απο γλωσσης βασιλει λεγεσθω και ουδεν ψευδος απο γλωσσης αυτου ου μη εξελθη [22χ] μαχαιρα γλωσσα βασιλεως και ου σαρκινη ος δ' αν παραδοθη συντριβησεται [22δ] εαν γαρ οξυνθη ο θυμος αυτου συν νευροις ανθρωπους αναλισκει [22ε] και οστα ανθρωπων κατατρωγει και συγκαιει ωσπερ φλοξ ωστε αβρωτα ειναι νεοσσοις αετων
23 Haec quoque sapientibus: Dignoscere personam in iudicio non est bonum.	23 ταυτα δε λεγω υμιν τοις σοφοις επιγινωσκειν αιδεισθαι προσωπον εν κρισει ου καλον
24 Qui dicit impio: “ Iustus es ”, maledicent ei populi, et detestabuntur eum tribus.	24 ο ειπων τον ασεβη δικαιος εστιν επικαταρατος λαοις εσται και μισητος εις εθνη
25 Qui vero arguunt eum, laudabuntur, et super ipsos veniet benedictio boni.	25 οι δε ελεγχοντες βελτιους φανουνται επ' αυτους δε ηξει ευλογια αγαθη
26 Labia deosculatur, qui recta verba respondet.	26 χειλη δε φιλησουσιν αποκρινομενα λογους αγαθους
27 Praepara foris opus tuum et diligenter exerce illud in agro tuo, ut postea aedifices domum tuam.	27 ετοιμαζε εις την εξοδον τα εργα σου και παρασκευαζου εις τον αγρον και πορευου κατοπισθεν μου και ανοικοδομησεις τον οικον σου
28 Ne sis testis frustra contra proximum tuum nec decipias quemquam labiis tuis.	28 μη ισθι ψευδης μαρτυς επι σον πολιτην μηδε πλατυνου σοις χειλεσιν
29 Ne dicas: “ Quomodo fecit mihi, sic faciam ei, reddam viro secundum opus suum ”.	29 μη ειπης ον τροπον εχρησατο μοι χρησομαι αυτω τεισομαι δε αυτον α με ηδικησεν
30 Per agrum hominis pigri transivi et per vineam viri sensu carentis:	30 ωσπερ γεωργιον ανηρ αφρων και ωσπερ αμπελων ανθρωπος ενδεης φρενων
31 et ecce totum repleverant urticae, et operuerant superficiem eius spinae, et maceria lapidum destructa erat;	31 εαν αφης αυτον χερσωθησεται και χορτομανησει ολος και γινεται εκλελειμμενος οι δε φραγμοι των λιθων αυτου κατασκαπτονται
32 quod cum vidissem, posui in corde meo, vidi, didici disciplinam:	32 υστερον εγω μετενοησα επεβλεψα του εκλεξασθαι παιδειαν
33 “ Parum dormies, modicum dormitabis, pauxillum manus conseres, ut quiescas,	33 ολιγον νυσταζω ολιγον δε καθυπνω ολιγον δε εναγκαλιζομαι χερσιν στηθη
34 et veniet tibi quasi cursor egestas, et mendicitas quasi vir armatus ”.	34 εαν δε τουτο ποιης ηξει προπορευομενη η πενια σου και η ενδεια σου ωσπερ αγαθος δρομευς