Salmi 89

BIBBIA RICCIOTTI	Biblija Hrvatski
1 - Preghiera di Mosè, uomo di Dio. O Signore, rifugio tu se' stato per noi, di generazione in generazione.	1 Poučna pjesma. Ezrahijca Etana.
2 Prima che i monti fossero, e fosse creata la terra e il mondo, d'eternità in eternità tu esisti, o Dio.	2 O ljubavi Jahvinoj pjevat ću dovijeka, kroza sva koljena vjernost ću tvoju naviještati.
3 Non ridurre l'uomo all'abiezione, tu [che] dicesti: «Tornate [nella polvere], o figliuoli degli uomini».	3 Ti reče: »Zavijeke je sazdana ljubav moja!« U nebu utemelji vjernost svoju:
4 Perchè mille anni dinanzi a' tuoi occhison come il giorno di ieri ch'è [già] trascorso	4 »Savez sklopih s izabranikom svojim, zakleh se Davidu, sluzi svome:
5 e [come] una veglia notturna. Cosa di nessun pregio sono i loro anni:	5 tvoje potomstvo održat ću dovijeka, za sva koljena sazdat ću prijestolje tvoje.«
6 come l'erba che germoglia al mattino, che al mattino fiorisce e germoglia, e alla sera è tagliata e si fa dura e secca:	6 Nebesa veličaju čudesa tvoja, Jahve, i tvoju vjernost u zboru svetih.
7 perchè, noi veniam meno per il tuo sdegno, e per il tuo furore siam conturbati.	7 Ta tko je u oblacima ravan Jahvi, tko li je Jahvi sličan među sinovima Božjim?
8 Hai messo le nostre iniquità davanti a te: la nostra vita [occulta è apparsa] alla luce del tuo volto.	8 Bog je strahovit u zboru svetih, velik i strašan svima oko sebe.
9 Perchè tutti i nostri dì si dileguanoe per il tuo sdegno veniam meno: i nostri anni come il ragno si travagliano.	9 Jahve, Bože nad vojskama, tko je kao ti? Silan si, Jahve, i vjernost te okružuje.
10 I giorni di nostra vita sono un settant'anni, e, al massimo, un'ottantina: e il loro splendore più superbo è travaglio e vanità, perchè passa rapidamente, e noi ce ne voliam via!	10 Ti zapovijedaš bučnome moru, obuzdavaš silu valova njegovih;
11 Chi sa la potenza dell' ira tuae, per il timor che t'è dovuto, sa misurare il tuo sdegno?	11 ti sasječe Rahaba i zgazi, snažnom mišicom rasu dušmane svoje.
12 La tua destra fa[cci] dunque conoscere e gli uomini illuminati nel cuore dalla sapienza, [i quali sian la nostra norma).	12 Tvoja su nebesa i tvoja je zemlja, zemljin krug ti si sazdao i sve što je na njemu;
13 Volgiti, o Signore, - fino a quando [sarai in collera]? - e placabile ti mostra a' tuoi servi.	13 sjever i jug ti si stvorio, Tabor i Hermon kliču imenu tvojemu.
14 Saziaci il mattino con la tua grazia, sicchè esultiamo e giubiliamo tutti i nostri giorni!	14 Tvoja je mišica snažna, ruka čvrsta, desnica dignuta.
15 Rallegraci per i giorni che ci hai umiliati, per gli anni in cui provammo sciagure.	15 Pravda i pravednost temelj su prijestolja tvoga, ljubav i istina koračaju pred tobom.
16 Volgi lo sguardo sui tuoi servi e sulle tue creature, e reggi tu i figli loro.	16 Blago narodu vičnu svetom klicanju, on hodi u sjaju lica tvojega, Jahve,
17 E sia la luce [e la benignità] del Signore Iddio nostro su noi!e le opere delle nostre mani dirigi [e sostieni] in noi, l'opera delle nostre mani dirigi [e sostieni] tu.	17 u tvom se imenu raduje svagda i tvojom se pravdom ponosi.
	18 Jer ti si ures moći njegove, po tvojoj milosti raste snaga naša.
	19 Jer Jahve je štit naš, Svetac Izraelov kralj je naš.
	20 Nekoć si u viđenju govorio pobožnima svojim: »Junaku stavih krunu na glavu, izabranika iz naroda izdigoh;
	21 nađoh Davida, slugu svoga, svetim ga svojim uljem pomazah,
	22 da ruka moja svagda ostane s njime i moja mišica da ga krijepi.
	23 Neće ga nadmudriti dušmanin, niti oboriti sin bezakonja.
	24 Razbit ću pred njim protivnike njegove, pogubit ću mrzitelje njegove.
	25 Vjernost moja i dobrota bit će s njime i u mome imenu rast će mu snaga.
	26 Pružit ću njegovu ruku nad more, do Rijeke desnicu njegovu.
	27 On će me zvati: ‘Oče moj! Bože moj i hridi spasa mojega.’
	28 A ja ću ga prvorođencem učiniti, najvišim među kraljevima svijeta.
	29 Njemu ću sačuvati dovijeka naklonost svoju i savez svoj vjeran.
	30 Njegovo ću potomstvo učiniti vječnim i prijestolje mu kao dan nebeski.
	31 Ako li mu sinovi zakon moj ostave i ne budu hodili po naredbama mojim,
	32 ako li prestupe odredbe moje i ne budu čuvali zapovijedi mojih;
	33 šibom ću kazniti nedjelo njihovo, udarcima ljutim krivicu njihovu,
	34 ali mu naklonosti svoje oduzeti neću niti ću prekršiti vjernosti svoje.
	35 Neću povrijediti saveza svojega i neću poreći obećanja svoga.
	36 Jednom se zakleh svetošću svojom: Davida prevariti neću:
	37 potomstvo će njegovo ostati dovijeka, prijestolje njegovo preda mnom kao sunce,
	38 ostat će dovijeka kao mjesec, vjerni svjedok na nebu.«
	39 A sada ti ga odbi i odbaci, silno se razgnjevi na pomazanika svoga.
	40 Prezre savez sa slugom svojim i krunu njegovu do zemlje ponizi.
	41 Razvali sve zidine njegove, njegove utvrde u ruševine baci.
	42 Pljačkaju ga svi što naiđu, na ruglo je susjedima svojim.
	43 Podiže desnicu dušmana njegovih i obradova protivnike njegove.
	44 Otupi oštricu mača njegova, u boju mu ne pomože.
	45 Njegovu sjaju kraj učini, njegovo prijestolje na zemlju obori.
	46 Skratio si dane mladosti njegove, sramotom ga pokrio.
	47 Ta dokle ćeš, Jahve? Zar ćeš se uvijek skrivati? Hoće li gnjev tvoj k’o oganj gorjeti?
	48 Sjeti se kako je kratak život moj, kako si ljude prolazne stvorio!
	49 Tko živ smrti vidjeti neće? Tko će od ruke podzemlja dušu sačuvati?
	50 Gdje li je, Jahve, tvoja dobrota iskonska kojom se Davidu zakle na vjernost svoju?
	51 Sjeti se, Jahve, sramote slugu svojih: u srcu nosim svu mržnju pogana
	52 s kojom nasrću dušmani tvoji, Jahve, s kojom nasrću na korake pomazanika tvoga.
	53 Blagoslovljen Jahve dovijeka! Tako neka bude. Amen!