Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Eclesiástico/Ben Sirá 10


font
BIBLIAVULGATA
1 El juez sabio adoctrina a su pueblo,
la autoridad del sensato está bien regulada.
1 Judex sapiens judicabit populum suum,
et principatus sensati stabilis erit.
2 Según el juez del pueblo, así serán sus ministros,
como el jefe de la ciudad, todos sus habitantes.
2 Secundum judicem populi, sic et ministri ejus :
et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea.
3 El rey sin instrucción arruinará a su pueblo,
la ciudad se edifica sobre la prudencia de los
dirigentes.
3 Rex insipiens perdet populum suum :
et civitates inhabitabuntur per sensum potentium.
4 En manos del Señor está el gobierno de la tierra,
a su tiempo suscita para ella al que conviene.
4 In manu Dei potestas terræ :
et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam.
5 En manos del Señor el recto camino del hombre,
él pone su gloria en el escriba.
5 In manu Dei prosperitas hominis,
et super faciem scribæ imponet honorem suum.
6 Sea cual fuere su agravio, no guardes rencor al prójimo,
y no hagas nada en un arrebato de violencia.
6 Omnis injuriæ proximi ne memineris,
et nihil agas in operibus injuriæ.
7 Odioso es al Señor y a los hombres el orgullo,
para ambos es un yerro la injusticia.
7 Odibilis coram Deo est et hominibus superbia,
et execrabilis omnis iniquitas gentium.
8 La soberanía pasa de una nación a otra,
por las injusticias, las violencias y el dinero.
8 Regnum a gente in gentem transfertur propter injustitias,
et injurias, et contumelias, et diversos dolos.
9 ¿Por qué se enorgullece el que es tierra y ceniza?
¡si ya en vida es su vientre podredumbre!
9 Avaro autem nihil est scelestius.
Quid superbit terra et cinis ?
10 La larga enfermedad deja perplejo al médico,
y el que hoy es rey fenecerá mañana.
10 Nihil est iniquius quam amare pecuniam :
hic enim et animam suam venalem habet,
quoniam in vita sua projecit intima sua.
11 Y cuando un hombre muere,
recibe como herencia reptiles, fieras y gusanos.
11 Omnis potentatus brevis vita ;
languor prolixior gravat medicum.
12 El comienzo del orgullo del hombre es alejarse del Señor,
cuando de su Hacedor se apartó su corazón.
12 Brevem languorem præcidit medicus :
sic et rex hodie est, et cras morietur.
13 Que el comienzo del orgullo es el pecado,
el que se agarra a él vierte abominación.
Por eso les dio el Señor asombrosos castigos,
y les abatió hasta aniquilarlos.
13 Cum enim morietur homo,
hæreditabit serpentes, et bestias, et vermes.
14 Los tronos de los príncipes los volteó el Señor,
y en su lugar sentó a los mansos.
14 Initium superbiæ hominis apostatare a Deo :
15 Las raíces de los orgullosos las arrancó el Señor,
y en su lugar plantó a los humildes.
15 quoniam ab eo qui fecit illum recessit cor ejus,
quoniam initium omnis peccati est superbia.
Qui tenuerit illam adimplebitur maledictis,
et subvertet eum in finem.
16 Las comarcas de las naciones las arrasó el Señor,
y las destruyó hasta los cimientos de la tierra.
16 Propterea exhonoravit Dominus conventus malorum,
et destruxit eos usque in finem.
17 Tomó algunos de ellos y los destruyó,
y borró de la tierra su recuerdo.
17 Sedes ducum superborum destruxit Deus,
et sedere fecit mites pro eis.
18 No se ha hecho para los hombres el orgullo,
ni el furor de la ira para los nacidos de mujer.
18 Radices gentium superbarum arefecit Deus,
et plantavit humiles ex ipsis gentibus.
19 ¿Qué raza es honorable? La del hombre.
¿Qué raza es honorable? Los que temen al Señor.
¿Qué raza es despreciable? La del hombre.
¿Qué raza es despreciable? Los que violan sus
mandatos.
19 Terras gentium evertit Dominus,
et perdidit eas usque ad fundamentum.
20 En medio de sus hermanos es honorable el jefe,
y los que temen al Señor, a los ojos de él.
20 Arefecit ex ipsis, et disperdidit eos,
et cessare fecit memoriam eorum a terra.
21 Memoria superborum perdidit Deus,
et reliquit memoriam humilium sensu.
22 Sean ricos, llenos de gloria o pobres,
su orgullo es el temor del Señor.
22 Non est creata hominibus superbia,
neque iracundia nationi mulierum.
23 No es justo despreciar al pobre inteligente,
ni procede glorificar al pecador.
23 Semen hominum honorabitur hoc, quod timet Deum :
semen autem hoc exhonorabitur, quod præterit mandata Domini.
24 Grande, juez y poderoso reciben honores,
mas no hay mayor entre ellos que el que teme al Señor.
24 In medio fratrum rector illorum in honore :
et qui timent Dominum erunt in oculis illius.
25 Al siervo sabio los hombres libres sirven,
y el hombre de saber no lo critica.
25 Gloria divitum, honoratorum, et pauperum,
timor Dei est.
26 No te hagas el sabio cuando cumples tu obra,
no te gloríes en el momento de tu aprieto.
26 Noli despicere hominem justum pauperem,
et noli magnificare virum peccatorem divitem.
27 Más vale el que trabaja y le sobra de todo
que el que anda gloriándose y carece de pan.
27 Magnus, et judex, et potens est in honore :
et non est major illo qui timet Deum.
28 Hijo, gloríate con moderación,
y estímate en lo que vales.
28 Servo sensato liberi servient :
et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus,
et inscius non honorabitur.
29 Al que peca contra sí mismo, ¿quién le justificará?
¿quién apreciará al que desprecia su vida?
29 Noli extollere te in faciendo opere tuo,
et noli cunctari in tempore angustiæ.
30 El pobre es honrado por su saber,
y el rico lo es por su riqueza.
30 Melior est qui operatur et abundat in omnibus,
quam qui gloriatur et eget pane.
31 Quien es estimado en la pobreza, ¡cuánto más en la riqueza!
quien es despreciado en la riqueza, ¡cuánto más en la
pobreza!
31 Fili, in mansuetudine serva animam tuam,
et da illi honorem secundum meritum suum.
32 Peccantem in animam suam quis justificabit ?
et quis honorificabit exhonorantem animam suam ?
33 Pauper gloriatur per disciplinam et timorem suum :
et est homo qui honorificatur propter substantiam suam.
34 Qui autem gloriatur in paupertate, quanto magis in substantia !
et qui gloriatur in substantia, paupertatem vereatur.