Scrutatio

Martedi, 7 maggio 2024 - Santa Flavia ( Letture di oggi)

Job 29


font
BIBLIAGREEK BIBLE
1 Job continuó pronunciando su discurso y dijo:1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπεν?
2 ¡Quién me hiciera volver a los meses de antaño, aquellos días en que Dios me guardaba,2 Ω να ημην ως εις τους παρελθοντας μηνας, ως εν ταις ημεραις οτε ο Θεος με εφυλαττεν?
3 cuando su lámpara brillaba sobre mi cabeza, y yo a su luz por las tinieblas caminaba;3 οτε ο λυχνος αυτου εφεγγεν επι της κεφαλης μου, και δια του φωτος αυτου περιεπατουν εν τω σκοτει?
4 como era yo en los días de mi otoño, cuando vallaba Dios mi tienda,4 καθως ημην εν ταις ημεραις της ακμης μου, οτε η ευνοια του Θεου ητο επι την σκηνην μου?
5 cuando Sadday estaba aún conmigo, y en torno mío mis muchachos,5 οτε ο Παντοδυναμος ητο μετ' εμου, και τα παιδια μου κυκλω μου?
6 cuando mis pies se bañaban en manteca, y regatos de aceite destilaba la roca!6 οτε επλυνον τα βηματα μου με βουτυρον, και ο βραχος εξεχεε δι' εμε ποταμους ελαιου?
7 Si yo salía a la puerta que domina la ciudad y mi asiento en la plaza colocaba,7 οτε δια της πολεως εξηρχομην εις την πυλην, ητοιμαζον την καθεδραν μου εν τη πλατεια
8 se retiraban los jóvenes al verme, y los viejos se levantaban y quedaban en pie.8 Οι νεοι με εβλεπον και εκρυπτοντο? και οι γεροντες εγειρομενοι ισταντο.
9 Los notables cortaban sus palabras y ponían la mano en su boca.9 Οι αρχοντες επαυον ομιλουντες και εβαλλον χειρα επι το στομα αυτων.
10 La voz de los jefes se ahogaba, su lengua se pegaba al paladar.10 Η φωνη των εγκριτων εκρατειτο, και η γλωσσα αυτων εκολλατο εις τον ουρανισκον αυτων.
11 Oído que lo oía me llamaba feliz, ojo que lo veía se hacía mi testigo.11 Οτε το ωτιον ηκουε και με εμακαριζε, και ο οφθαλμος εβλεπε και εμαρτυρει υπερ εμου?
12 Pues yo libraba al pobre que clamaba, y al huérfano que no tenía valedor.12 διοτι ηλευθερουν τον πτωχον βοωντα και τον ορφανον τον μη εχοντα βοηθον.
13 La bendición del moribundo subía hacia mí, el corazón de la viuda yo alegraba.13 Η ευλογια του απολλυμενου ηρχετο επ' εμε? και την καρδιαν της χηρας ευφραινον.
14 Me había puesto la justicia, y ella me revestía, como manto y turbante, mi derecho.14 Εφορουν δικαιοσυνην και ενεδυομην την ευθυτητα μου ως επενδυτην και διαδημα.
15 Era yo los ojos del ciego y del cojo los pies.15 Ημην οφθαλμος εις τον τυφλον και πους εις τον χωλον εγω.
16 Era el padre de los pobres, la causa del desconocido examinaba.16 Ημην πατηρ εις τους πτωχους, και την δικην την οποιαν δεν εγνωριζον εξιχνιαζον.
17 Quebraba los colmillos del inicuo, de entre sus dientes arrancaba su presa.17 Και συνετριβον τους κυνοδοντας του αδικου και απεσπων το θηραμα απο των οδοντων αυτου.
18 Y me decía: «Anciano moriré, como la arena aumentaré mis días.18 Τοτε ελεγον, θελω αποθανει εν τη φωλεα μου και ως την αμμον θελω πολλαπλασιασει τας ημερας μου.
19 Mi raíz está franca a las aguas, el rocío se posa de noche en mi ramaje.19 Η ριζα μου ητο ανοικτη προς τα υδατα, και η δροσος διενυκτερευεν επι των κλαδων μου.
20 Mi gloria será siempre nueva en mí, y en mi mano mi arco renovará su fuerza.20 Η δοξα μου ανενεουτο εν εμοι, και το τοξον μου εκρατυνετο εν τη χειρι μου.
21 Me escuchaban ellos con expectación, callaban para oír mi consejo.21 Με ηκροαζοντο προσεχοντες και εις την συμβουλην μου εσιωπων.
22 Después de hablar yo, no replicaban, y sobre ellos mi palabra caía gota a gota.22 Μετα τους λογους μου δεν προσεθετον ουδεν, και η ομιλια μου εσταλαζεν επ' αυτους.
23 Me esperaban lo mismo que a la lluvia, abrían su boca como a lluvia tardía.23 Και με περιεμενον ως την βροχην? και ησαν κεχηνοτες ως δια την οψιμον βροχην.
24 Si yo les sonreía, no querían creerlo, y la luz de mi rostro no dejaban perderse.24 Εγελων προς αυτους, και δεν επιστευον? και την φαιδροτητα του προσωπου μου δεν αφινον να πεση.
25 Les indicaba el camino y me ponía al frente, me asentaba como un rey en medio de su tropa, y por doquier les guiaba a mi gusto.25 Εαν ηρεσκομην εις την οδον αυτων, εκαθημην πρωτος, και κατεσκηνουν ως βασιλευς εν τω στρατευματι, ως ο παρηγορων τους τεθλιμμενους.