1 Job continuó pronunciando su discurso y dijo: | 1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπεν? |
2 ¡Quién me hiciera volver a los meses de antaño, aquellos días en que Dios me guardaba, | 2 Ω να ημην ως εις τους παρελθοντας μηνας, ως εν ταις ημεραις οτε ο Θεος με εφυλαττεν? |
3 cuando su lámpara brillaba sobre mi cabeza, y yo a su luz por las tinieblas caminaba; | 3 οτε ο λυχνος αυτου εφεγγεν επι της κεφαλης μου, και δια του φωτος αυτου περιεπατουν εν τω σκοτει? |
4 como era yo en los días de mi otoño, cuando vallaba Dios mi tienda, | 4 καθως ημην εν ταις ημεραις της ακμης μου, οτε η ευνοια του Θεου ητο επι την σκηνην μου? |
5 cuando Sadday estaba aún conmigo, y en torno mío mis muchachos, | 5 οτε ο Παντοδυναμος ητο μετ' εμου, και τα παιδια μου κυκλω μου? |
6 cuando mis pies se bañaban en manteca, y regatos de aceite destilaba la roca! | 6 οτε επλυνον τα βηματα μου με βουτυρον, και ο βραχος εξεχεε δι' εμε ποταμους ελαιου? |
7 Si yo salía a la puerta que domina la ciudad y mi asiento en la plaza colocaba, | 7 οτε δια της πολεως εξηρχομην εις την πυλην, ητοιμαζον την καθεδραν μου εν τη πλατεια |
8 se retiraban los jóvenes al verme, y los viejos se levantaban y quedaban en pie. | 8 Οι νεοι με εβλεπον και εκρυπτοντο? και οι γεροντες εγειρομενοι ισταντο. |
9 Los notables cortaban sus palabras y ponían la mano en su boca. | 9 Οι αρχοντες επαυον ομιλουντες και εβαλλον χειρα επι το στομα αυτων. |
10 La voz de los jefes se ahogaba, su lengua se pegaba al paladar. | 10 Η φωνη των εγκριτων εκρατειτο, και η γλωσσα αυτων εκολλατο εις τον ουρανισκον αυτων. |
11 Oído que lo oía me llamaba feliz, ojo que lo veía se hacía mi testigo. | 11 Οτε το ωτιον ηκουε και με εμακαριζε, και ο οφθαλμος εβλεπε και εμαρτυρει υπερ εμου? |
12 Pues yo libraba al pobre que clamaba, y al huérfano que no tenía valedor. | 12 διοτι ηλευθερουν τον πτωχον βοωντα και τον ορφανον τον μη εχοντα βοηθον. |
13 La bendición del moribundo subía hacia mí, el corazón de la viuda yo alegraba. | 13 Η ευλογια του απολλυμενου ηρχετο επ' εμε? και την καρδιαν της χηρας ευφραινον. |
14 Me había puesto la justicia, y ella me revestía, como manto y turbante, mi derecho. | 14 Εφορουν δικαιοσυνην και ενεδυομην την ευθυτητα μου ως επενδυτην και διαδημα. |
15 Era yo los ojos del ciego y del cojo los pies. | 15 Ημην οφθαλμος εις τον τυφλον και πους εις τον χωλον εγω. |
16 Era el padre de los pobres, la causa del desconocido examinaba. | 16 Ημην πατηρ εις τους πτωχους, και την δικην την οποιαν δεν εγνωριζον εξιχνιαζον. |
17 Quebraba los colmillos del inicuo, de entre sus dientes arrancaba su presa. | 17 Και συνετριβον τους κυνοδοντας του αδικου και απεσπων το θηραμα απο των οδοντων αυτου. |
18 Y me decía: «Anciano moriré, como la arena aumentaré mis días. | 18 Τοτε ελεγον, θελω αποθανει εν τη φωλεα μου και ως την αμμον θελω πολλαπλασιασει τας ημερας μου. |
19 Mi raíz está franca a las aguas, el rocío se posa de noche en mi ramaje. | 19 Η ριζα μου ητο ανοικτη προς τα υδατα, και η δροσος διενυκτερευεν επι των κλαδων μου. |
20 Mi gloria será siempre nueva en mí, y en mi mano mi arco renovará su fuerza. | 20 Η δοξα μου ανενεουτο εν εμοι, και το τοξον μου εκρατυνετο εν τη χειρι μου. |
21 Me escuchaban ellos con expectación, callaban para oír mi consejo. | 21 Με ηκροαζοντο προσεχοντες και εις την συμβουλην μου εσιωπων. |
22 Después de hablar yo, no replicaban, y sobre ellos mi palabra caía gota a gota. | 22 Μετα τους λογους μου δεν προσεθετον ουδεν, και η ομιλια μου εσταλαζεν επ' αυτους. |
23 Me esperaban lo mismo que a la lluvia, abrían su boca como a lluvia tardía. | 23 Και με περιεμενον ως την βροχην? και ησαν κεχηνοτες ως δια την οψιμον βροχην. |
24 Si yo les sonreía, no querían creerlo, y la luz de mi rostro no dejaban perderse. | 24 Εγελων προς αυτους, και δεν επιστευον? και την φαιδροτητα του προσωπου μου δεν αφινον να πεση. |
25 Les indicaba el camino y me ponía al frente, me asentaba como un rey en medio de su tropa, y por doquier les guiaba a mi gusto. | 25 Εαν ηρεσκομην εις την οδον αυτων, εκαθημην πρωτος, και κατεσκηνουν ως βασιλευς εν τω στρατευματι, ως ο παρηγορων τους τεθλιμμενους. |