Ecclesiasticus 10

VULGATA	LXX
1 Judex sapiens judicabit populum suum, et principatus sensati stabilis erit.	1 κριτης σοφος παιδευσει τον λαον αυτου και ηγεμονια συνετου τεταγμενη εσται
2 Secundum judicem populi, sic et ministri ejus : et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea.	2 κατα τον κριτην του λαου ουτως και οι λειτουργοι αυτου και κατα τον ηγουμενον της πολεως παντες οι κατοικουντες αυτην
3 Rex insipiens perdet populum suum : et civitates inhabitabuntur per sensum potentium.	3 βασιλευς απαιδευτος απολει τον λαον αυτου και πολις οικισθησεται εν συνεσει δυναστων
4 In manu Dei potestas terræ : et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam.	4 εν χειρι κυριου η εξουσια της γης και τον χρησιμον εγερει εις καιρον επ' αυτης
5 In manu Dei prosperitas hominis, et super faciem scribæ imponet honorem suum.	5 εν χειρι κυριου ευοδια ανδρος και προσωπω γραμματεως επιθησει δοξαν αυτου
6 Omnis injuriæ proximi ne memineris, et nihil agas in operibus injuriæ.	6 επι παντι αδικηματι μη μηνιασης τω πλησιον και μη πρασσε μηδεν εν εργοις υβρεως
7 Odibilis coram Deo est et hominibus superbia, et execrabilis omnis iniquitas gentium.	7 μισητη εναντι κυριου και ανθρωπων υπερηφανια και εξ αμφοτερων πλημμελης η αδικια
8 Regnum a gente in gentem transfertur propter injustitias, et injurias, et contumelias, et diversos dolos.	8 βασιλεια απο εθνους εις εθνος μεταγεται δια αδικιας και υβρεις και χρηματα
9 Avaro autem nihil est scelestius. Quid superbit terra et cinis ?	9 τι υπερηφανευεται γη και σποδος οτι εν ζωη ερριψα τα ενδοσθια αυτου
10 Nihil est iniquius quam amare pecuniam : hic enim et animam suam venalem habet, quoniam in vita sua projecit intima sua.	10 μακρον αρρωστημα σκωπτει ιατρος και βασιλευς σημερον και αυριον τελευτησει
11 Omnis potentatus brevis vita ; languor prolixior gravat medicum.	11 εν γαρ τω αποθανειν ανθρωπον κληρονομησει ερπετα και θηρια και σκωληκας
12 Brevem languorem præcidit medicus : sic et rex hodie est, et cras morietur.	12 αρχη υπερηφανιας ανθρωπου αφιστασθαι απο κυριου και απο του ποιησαντος αυτον απεστη η καρδια αυτου
13 Cum enim morietur homo, hæreditabit serpentes, et bestias, et vermes.	13 οτι αρχη υπερηφανιας αμαρτια και ο κρατων αυτης εξομβρησει βδελυγμα δια τουτο παρεδοξασεν κυριος τας επαγωγας και κατεστρεψεν εις τελος αυτους
14 Initium superbiæ hominis apostatare a Deo :	14 θρονους αρχοντων καθειλεν ο κυριος και εκαθισεν πραεις αντ' αυτων
15 quoniam ab eo qui fecit illum recessit cor ejus, quoniam initium omnis peccati est superbia. Qui tenuerit illam adimplebitur maledictis, et subvertet eum in finem.	15 ριζας εθνων εξετιλεν ο κυριος και εφυτευσεν ταπεινους αντ' αυτων
16 Propterea exhonoravit Dominus conventus malorum, et destruxit eos usque in finem.	16 χωρας εθνων κατεστρεψεν ο κυριος και απωλεσεν αυτας εως θεμελιων γης
17 Sedes ducum superborum destruxit Deus, et sedere fecit mites pro eis.	17 εξηρεν εξ αυτων και απωλεσεν αυτους και κατεπαυσεν απο γης το μνημοσυνον αυτων
18 Radices gentium superbarum arefecit Deus, et plantavit humiles ex ipsis gentibus.	18 ουκ εκτισται ανθρωποις υπερηφανια ουδε οργη θυμου γεννημασιν γυναικων
19 Terras gentium evertit Dominus, et perdidit eas usque ad fundamentum.	19 σπερμα εντιμον ποιον σπερμα ανθρωπου σπερμα εντιμον ποιον οι φοβουμενοι τον κυριον σπερμα ατιμον ποιον σπερμα ανθρωπου σπερμα ατιμον ποιον οι παραβαινοντες εντολας
20 Arefecit ex ipsis, et disperdidit eos, et cessare fecit memoriam eorum a terra.	20 εν μεσω αδελφων ο ηγουμενος αυτων εντιμος και οι φοβουμενοι κυριον εν οφθαλμοις αυτου
21 Memoria superborum perdidit Deus, et reliquit memoriam humilium sensu.	21 -
22 Non est creata hominibus superbia, neque iracundia nationi mulierum.	22 πλουσιος και ενδοξος και πτωχος το καυχημα αυτων φοβος κυριου
23 Semen hominum honorabitur hoc, quod timet Deum : semen autem hoc exhonorabitur, quod præterit mandata Domini.	23 ου δικαιον ατιμασαι πτωχον συνετον και ου καθηκει δοξασαι ανδρα αμαρτωλον
24 In medio fratrum rector illorum in honore : et qui timent Dominum erunt in oculis illius.	24 μεγισταν και κριτης και δυναστης δοξασθησεται και ουκ εστιν αυτων τις μειζων του φοβουμενου τον κυριον
25 Gloria divitum, honoratorum, et pauperum, timor Dei est.	25 οικετη σοφω ελευθεροι λειτουργησουσιν και ανηρ επιστημων ου γογγυσει
26 Noli despicere hominem justum pauperem, et noli magnificare virum peccatorem divitem.	26 μη σοφιζου ποιησαι το εργον σου και μη δοξαζου εν καιρω στενοχωριας σου
27 Magnus, et judex, et potens est in honore : et non est major illo qui timet Deum.	27 κρεισσων εργαζομενος και περισσευων εν πασιν η περιπατων δοξαζομενος και απορων αρτων
28 Servo sensato liberi servient : et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus, et inscius non honorabitur.	28 τεκνον εν πραυτητι δοξασον την ψυχην σου και δος αυτη τιμην κατα την αξιαν αυτης
29 Noli extollere te in faciendo opere tuo, et noli cunctari in tempore angustiæ.	29 τον αμαρτανοντα εις την ψυχην αυτου τις δικαιωσει και τις δοξασει τον ατιμαζοντα την ζωην αυτου
30 Melior est qui operatur et abundat in omnibus, quam qui gloriatur et eget pane.	30 πτωχος δοξαζεται δι' επιστημην αυτου και πλουσιος δοξαζεται δια τον πλουτον αυτου
31 Fili, in mansuetudine serva animam tuam, et da illi honorem secundum meritum suum.	31 ο δεδοξασμενος εν πτωχεια και εν πλουτω ποσαχως και ο αδοξος εν πλουτω και εν πτωχεια ποσαχως
32 Peccantem in animam suam quis justificabit ? et quis honorificabit exhonorantem animam suam ?
33 Pauper gloriatur per disciplinam et timorem suum : et est homo qui honorificatur propter substantiam suam.
34 Qui autem gloriatur in paupertate, quanto magis in substantia ! et qui gloriatur in substantia, paupertatem vereatur.