Ecclesiasticus 10
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
VULGATA | BIBLIA |
---|---|
1 Judex sapiens judicabit populum suum, et principatus sensati stabilis erit. | 1 El juez sabio adoctrina a su pueblo, la autoridad del sensato está bien regulada. |
2 Secundum judicem populi, sic et ministri ejus : et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea. | 2 Según el juez del pueblo, así serán sus ministros, como el jefe de la ciudad, todos sus habitantes. |
3 Rex insipiens perdet populum suum : et civitates inhabitabuntur per sensum potentium. | 3 El rey sin instrucción arruinará a su pueblo, la ciudad se edifica sobre la prudencia de los dirigentes. |
4 In manu Dei potestas terræ : et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam. | 4 En manos del Señor está el gobierno de la tierra, a su tiempo suscita para ella al que conviene. |
5 In manu Dei prosperitas hominis, et super faciem scribæ imponet honorem suum. | 5 En manos del Señor el recto camino del hombre, él pone su gloria en el escriba. |
6 Omnis injuriæ proximi ne memineris, et nihil agas in operibus injuriæ. | 6 Sea cual fuere su agravio, no guardes rencor al prójimo, y no hagas nada en un arrebato de violencia. |
7 Odibilis coram Deo est et hominibus superbia, et execrabilis omnis iniquitas gentium. | 7 Odioso es al Señor y a los hombres el orgullo, para ambos es un yerro la injusticia. |
8 Regnum a gente in gentem transfertur propter injustitias, et injurias, et contumelias, et diversos dolos. | 8 La soberanía pasa de una nación a otra, por las injusticias, las violencias y el dinero. |
9 Avaro autem nihil est scelestius. Quid superbit terra et cinis ? | 9 ¿Por qué se enorgullece el que es tierra y ceniza? ¡si ya en vida es su vientre podredumbre! |
10 Nihil est iniquius quam amare pecuniam : hic enim et animam suam venalem habet, quoniam in vita sua projecit intima sua. | 10 La larga enfermedad deja perplejo al médico, y el que hoy es rey fenecerá mañana. |
11 Omnis potentatus brevis vita ; languor prolixior gravat medicum. | 11 Y cuando un hombre muere, recibe como herencia reptiles, fieras y gusanos. |
12 Brevem languorem præcidit medicus : sic et rex hodie est, et cras morietur. | 12 El comienzo del orgullo del hombre es alejarse del Señor, cuando de su Hacedor se apartó su corazón. |
13 Cum enim morietur homo, hæreditabit serpentes, et bestias, et vermes. | 13 Que el comienzo del orgullo es el pecado, el que se agarra a él vierte abominación. Por eso les dio el Señor asombrosos castigos, y les abatió hasta aniquilarlos. |
14 Initium superbiæ hominis apostatare a Deo : | 14 Los tronos de los príncipes los volteó el Señor, y en su lugar sentó a los mansos. |
15 quoniam ab eo qui fecit illum recessit cor ejus, quoniam initium omnis peccati est superbia. Qui tenuerit illam adimplebitur maledictis, et subvertet eum in finem. | 15 Las raíces de los orgullosos las arrancó el Señor, y en su lugar plantó a los humildes. |
16 Propterea exhonoravit Dominus conventus malorum, et destruxit eos usque in finem. | 16 Las comarcas de las naciones las arrasó el Señor, y las destruyó hasta los cimientos de la tierra. |
17 Sedes ducum superborum destruxit Deus, et sedere fecit mites pro eis. | 17 Tomó algunos de ellos y los destruyó, y borró de la tierra su recuerdo. |
18 Radices gentium superbarum arefecit Deus, et plantavit humiles ex ipsis gentibus. | 18 No se ha hecho para los hombres el orgullo, ni el furor de la ira para los nacidos de mujer. |
19 Terras gentium evertit Dominus, et perdidit eas usque ad fundamentum. | 19 ¿Qué raza es honorable? La del hombre. ¿Qué raza es honorable? Los que temen al Señor. ¿Qué raza es despreciable? La del hombre. ¿Qué raza es despreciable? Los que violan sus mandatos. |
20 Arefecit ex ipsis, et disperdidit eos, et cessare fecit memoriam eorum a terra. | 20 En medio de sus hermanos es honorable el jefe, y los que temen al Señor, a los ojos de él. |
21 Memoria superborum perdidit Deus, et reliquit memoriam humilium sensu. | |
22 Non est creata hominibus superbia, neque iracundia nationi mulierum. | 22 Sean ricos, llenos de gloria o pobres, su orgullo es el temor del Señor. |
23 Semen hominum honorabitur hoc, quod timet Deum : semen autem hoc exhonorabitur, quod præterit mandata Domini. | 23 No es justo despreciar al pobre inteligente, ni procede glorificar al pecador. |
24 In medio fratrum rector illorum in honore : et qui timent Dominum erunt in oculis illius. | 24 Grande, juez y poderoso reciben honores, mas no hay mayor entre ellos que el que teme al Señor. |
25 Gloria divitum, honoratorum, et pauperum, timor Dei est. | 25 Al siervo sabio los hombres libres sirven, y el hombre de saber no lo critica. |
26 Noli despicere hominem justum pauperem, et noli magnificare virum peccatorem divitem. | 26 No te hagas el sabio cuando cumples tu obra, no te gloríes en el momento de tu aprieto. |
27 Magnus, et judex, et potens est in honore : et non est major illo qui timet Deum. | 27 Más vale el que trabaja y le sobra de todo que el que anda gloriándose y carece de pan. |
28 Servo sensato liberi servient : et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus, et inscius non honorabitur. | 28 Hijo, gloríate con moderación, y estímate en lo que vales. |
29 Noli extollere te in faciendo opere tuo, et noli cunctari in tempore angustiæ. | 29 Al que peca contra sí mismo, ¿quién le justificará? ¿quién apreciará al que desprecia su vida? |
30 Melior est qui operatur et abundat in omnibus, quam qui gloriatur et eget pane. | 30 El pobre es honrado por su saber, y el rico lo es por su riqueza. |
31 Fili, in mansuetudine serva animam tuam, et da illi honorem secundum meritum suum. | 31 Quien es estimado en la pobreza, ¡cuánto más en la riqueza! quien es despreciado en la riqueza, ¡cuánto más en la pobreza! |
32 Peccantem in animam suam quis justificabit ? et quis honorificabit exhonorantem animam suam ? | |
33 Pauper gloriatur per disciplinam et timorem suum : et est homo qui honorificatur propter substantiam suam. | |
34 Qui autem gloriatur in paupertate, quanto magis in substantia ! et qui gloriatur in substantia, paupertatem vereatur. |