1 - Io dico dunque: «Forsechè Iddio ha rigettato il suo popolo?». No certo, perchè anch'io sono Israelita, del seme d'Abramo, della tribù di Beniamino. | 1 Dico ergo : Numquid Deus repulit populum suum ? Absit. Nam et ego Israëlita sum ex semine Abraham, de tribu Benjamin : |
2 Dio non ha rigettato il popolo suo, che fin da prima riconobbe. Non sapete cosa dice la Scrittura nella persona di Elia, come sollecita Dio contro Israele? | 2 non repulit Deus plebem suam, quam præscivit. An nescitis in Elia quid dicit Scriptura ? quemadmodum interpellat Deum adversum Israël : |
3 «O Signore, hanno ucciso i tuoi profeti, hanno distrutto i tuoi altari, ed io fui lasciato solo, e cercano di togliermi la vita». | 3 Domine, prophetas tuos occiderunt, altaria tua suffoderunt : et ego relictus sum solus, et quærunt animam meam. |
4 Ma che gli risponde la voce divina? «Mi son riserbato settemila uomini, i quali non piegarono il ginocchio a Baal». | 4 Sed quid dicit illi divinum responsum ? Reliqui mihi septem millia virorum, qui non curvaverunt genua ante Baal. |
5 Così dunque, anche nel momento presente vi è un residuo di eletti, effetto della grazia. | 5 Sic ergo et in hoc tempore reliquiæ secundum electionem gratiæ salvæ factæ sunt. |
6 Se per la grazia, non più dunque per le opere; altrimenti grazia non è più grazia. | 6 Si autem gratia, jam non ex operibus : alioquin gratia jam non est gratia. |
7 Che dunque? Quel che cerca Israele non l'ha ottenuto ma l'hanno ottenuto gli eletti. Gli altri sono stati accecati, | 7 Quid ergo ? Quod quærebat Israël, hoc non est consecutus : electio autem consecuta est : ceteri vero excæcati sunt : |
8 conforme sta scritto: «Diede loro Iddio spirito di stordimento, occhi da non vedere, orecchi da non sentire, fino al giorno d'oggi». | 8 sicut scriptum est : Dedit illis Deus spiritum compunctionis : oculos ut non videant, et aures ut non audiant, usque in hodiernum diem. |
9 E David dice: «La loro mensa sia per essi un laccio e un cappio e un inciampo e giusta punizione; | 9 Et David dicit : Fiat mensa eorum in laqueum, et in captionem, et in scandalum, et in retributionem illis. |
10 siano oscurati i loro occhi da non vederci più, e la loro schiena incurvata del tutto». | 10 Obscurentur oculi eorum ne videant : et dorsum eorum semper incurva.
|
11 Dico dunque: «forsechè inciamparono in modo di esser caduti?». No certo; ma col fallo loro n'è venuta la salvezza alle genti, per suscitar la loro gelosia. | 11 Dico ergo : Numquid sic offenderunt ut caderent ? Absit. Sed illorum delicto, salus est gentibus ut illos æmulentur. |
12 E se il fallo loro è ricchezza del mondo, e la diminuzione loro è ricchezza delle genti, quanto più sarà la loro pienezza? | 12 Quod si delictum illorum divitiæ sunt mundi, et diminutio eorum divitiæ gentium : quanto magis plenitudo eorum ? |
13 E a voi Gentili io dico: «In quanto io sono apostolo delle genti, farò onore al mio ministero, | 13 Vobis enim dico gentibus : Quamdiu quidem ego sum gentium Apostolus, ministerium meum honorificabo, |
14 se mi avverrà di suscitare l'emulazione del mio sangue e ne salverò alcuni. | 14 si quomodo ad æmulandum provocem carnem meam, et salvos faciam aliquos ex illis. |
15 Poichè se la loro reiezione è stata riconciliazione del mondo, che sarà la loro accettazione, se non un rivivere risorti da morte? | 15 Si enim amissio eorum, reconciliatio est mundi : quæ assumptio, nisi vita ex mortuis ? |
16 E se la primizia è santa, anche la massa è santa; e se è santa la radice, santi sono anche i rami. | 16 Quod si delibatio sancta est, et massa : et si radix sancta, et rami. |
17 Che se alcuni dei rami sono stati tagliati via, e tu, che eri un olivo selvatico, sei stato in luogo loro innestato, e sei diventato partecipe della radice e del succo dell'olivo, | 17 Quod si aliqui ex ramis fracti sunt, tu autem cum oleaster esses, insertus es in illis, et socius radicis, et pinguedinis olivæ factus es, |
18 non ti vantare, sprezzante, con quei rami; chè se tu li disprezzi, non sei tu che porti la radice, ma la radice che porta te». | 18 noli gloriari adversus ramos. Quod si gloriaris : non tu radicem portas, sed radix te. |
19 Tu dirai: «Sono stati spezzati dei rami per essere innestato io». | 19 Dices ergo : Fracti sunt rami ut ego inserar. |
20 «Va bene: per la incredulità sono stati tagliati quei rami e tu stai su per la fede; non levarti in superbia, ma temi; | 20 Bene : propter incredulitatem fracti sunt. Tu autem fide stas : noli altum sapere, sed time. |
21 poichè se Dio non risparmiò i rami naturali, non risparmierà neppur te. | 21 Si enim Deus naturalibus ramis non pepercit : ne forte nec tibi parcat. |
22 Vedi dunque la benignità e la severità di Dio; la severità verso quelli che son caduti, e verso di te la benignità di Dio; purchè tu corrisponda a questa benignità; se no, anche tu sarai tagliato via. | 22 Vide ergo bonitatem, et severitatem Dei : in eos quidem qui ceciderunt, severitatem : in te autem bonitatem Dei, si permanseris in bonitate, alioquin et tu excideris. |
23 E anche quelli, se non rimarranno ostinati nella incredulità, saranno innestati; poichè Dio è potente a innestarli di nuovo. | 23 Sed et illi, si non permanserint in incredulitate, inserentur : potens est enim Deus iterum inserere illos. |
24 Poichè se tu sei stato tagliato dall'olivo per sua natura selvatico, e contro natura sei stato innestato nell'olivo buono, quanto più saranno essi naturalmente innestati nel loro proprio olivo! | 24 Nam si tu ex naturali excisus es oleastro, et contra naturam insertus es in bonam olivam : quanto magis ii qui secundum naturam inserentur suæ olivæ ?
|
25 Poichè io non voglio, o fratelli, che ignoriate questo mistero, (affinchè non siate entro voi stessi orgogliosi), che è avvenuto un induramento in una parte d'Israele, e ciò fin che non sia entrata la totalità dei Gentili; | 25 Nolo enim vos ignorare, fratres, mysterium hoc (ut non sitis vobis ipsis sapientes), quia cæcitas ex parte contigit in Israël, donec plenitudo gentium intraret, |
26 allora tutto Israele si salverà, conforme sta scritto: "Verrà da Sion il liberatore e allontanerà l'empietà di Giacobbe"; | 26 et sic omnis Israël salvus fieret, sicut scriptum est : Veniet ex Sion, qui eripiat, et avertat impietatem a Jacob. |
27 e "Questo sarà il mio patto con loro, quando io abbia cancellato i loro peccati". | 27 Et hoc illis a me testamentum : cum abstulero peccata eorum. |
28 Riguardo al Vangelo, son nemici per via di voi, ma rispetto all'elezione sono amati per via dei padri; | 28 Secundum Evangelium quidem, inimici propter vos : secundum electionem autem, carissimi propter patres. |
29 i doni e la vocazione di Dio non son cose che soggiacciano a pentimento. | 29 Sine pœnitentia enim sunt dona et vocatio Dei. |
30 Come voi avete in passato disobbedito a Dio, ora invece avete ottenuto misericordia per la loro incredulità, | 30 Sicut enim aliquando et vos non credidistis Deo, nunc autem misericordiam consecuti estis propter incredulitatem illorum : |
31 così anch'essi non hanno ora creduto per la misericordia che è stata usata a voi, affinchè anche essi ottengano misericordia. | 31 ita et isti nunc non crediderunt in vestram misericordiam : ut et ipsi misericordiam consequantur. |
32 Dio ha rinchiuso tutti nella incredulità per usare a tutti misericordia. | 32 Conclusit enim Deus omnia in incredulitate, ut omnium misereatur.
|
33 O profondità della ricchezza e sapienza e conoscenza di Dio! come imperscrutabili sono i suoi giudizi, e non intracciabili le sue vie! | 33 O altitudo divitiarum sapientiæ, et scientiæ Dei : quam incomprehensibilia sunt judicia ejus, et investigabiles viæ ejus ! |
34 "Chi ha conosciuto il pensiero del Signore? o chi gli fu consigliere?" | 34 Quis enim cognovit sensum Domini ? aut quis consiliarius ejus fuit ? |
35 o "Chi diede a lui primo da averne il contraccambio?". | 35 aut quis prior dedit illi, et retribuetur ei ? |
36 Chè da lui e per lui e a lui ogni cosa; a lui gloria nei secoli, così sia». | 36 Quoniam ex ipso, et per ipsum, et in ipso sunt omnia : ipsi gloria in sæcula. Amen. |