Ecclesiasticus 46

¹ Fortis in bello Iesus filius Nun,
successor Moysi in prophetis,
qui fuit secundum nomen suum

² maximus in salutem electorum Dei,
qui vindicet in insurgentes hostes,
ut heredem faciat Israel.

³ Quam gloriam adeptus est in tollendo manus suas
et iactando contra civitatem acinacem!

⁴ Quis ante illum restitit?
Nam bella Domini ipse perduxit.

⁵ An non in manu eius impeditus est sol,
et una dies facta est quasi duo?

⁶ Invocavit Altissimum potentem
in oppugnando inimicos undique;
et audivit illum magnus Dominus
in saxis grandinis virtutis valde fortis.

⁷ Impetum fecit contra gentem hostilem
et in descensu perdidit contrarios,

⁸ ut cognoscant gentes armaturam eius,
quia contra Deum bellum eorum est:
etenim secutus est a tergo Potentis.

⁹ Et in diebus Moysi misericordiam fecit,
ipse et Chaleb filius Iephonne,
stare contra congregationem,
prohibere gentem a peccatis
et perfringere murmur malitiae.

¹⁰ Ideo et ipsi duo liberati sunt
a numero sescentorum milium peditum,
ut inducerent illos in hereditatem,
in terram, quae manat lac et mel.

¹¹ Et dedit Dominus ipsi Chaleb fortitudinem,
et usque in senectutem permansit illi,
ut ascenderet in excelsum terrae locum;
et semen ipsius obtinuit hereditatem,

¹² ut viderent omnes filii Israel
quia bonum est obsequi Domino.

¹³ Et iudices singuli suo nomine,
quorum non est corruptum cor,
qui non aversi sunt a Domino:

¹⁴ sit memoria illorum in benedictione, et ossa eorum pullulent de loco suo,

¹⁵ et nomen eorum renovet
filiis illorum sanctorum virorum.

¹⁶ Dilectus a Domino suo Samuel
propheta Domini instituit imperium
et unxit principes in gente sua.

¹⁷ In lege Domini congregationem iudicavit,
et visitavit Deus Iacob,
et in fide sua probatus est propheta;

¹⁸ et cognitus est in verbis suis fidelis in visione.

¹⁹ Et invocavit Dominum omnipotentem,
in oppugnando hostes circumstantes undique,
in oblatione agni lactentis.

²⁰ Et intonuit de caelo Dominus
et in sonitu magno auditam fecit vocem suam

²¹ et contrivit principes Tyriorum
et omnes duces Philisthim.

²² Et ante tempus dormitionis aeternae
testimonium praebuit in conspectu Domini et christi eius:
“ Pecunias et usque ad calceamenta
ab omni carne non accepi ”;
et non accusavit illum homo.

²³ Et, postquam dormivit, prophetavit
et notum fecit regi et ostendit illi finem vitae suae
et exaltavit vocem suam de terra in prophetia
ad delendam impietatem gentis.