1 Entrò di nuovo nella sinagoga. Vi era lì un uomo che aveva una mano paralizzata, | 1 Et introivit iterum in synagogam : et erat ibi homo habens manum aridam. |
2 e stavano a vedere se lo guariva in giorno di sabato, per accusarlo. | 2 Et observabant eum, si sabbatis curaret, ut accusarent illum. |
3 Egli disse all’uomo che aveva la mano paralizzata: «Àlzati, vieni qui in mezzo!». | 3 Et ait homini habenti manum aridam : Surge in medium. |
4 Poi domandò loro: «È lecito in giorno di sabato fare del bene o fare del male, salvare una vita o ucciderla?». Ma essi tacevano. | 4 Et dicit eis : Licet sabbatis benefacere, an male ? animam salvam facere, an perdere ? At illi tacebant. |
5 E guardandoli tutt’intorno con indignazione, rattristato per la durezza dei loro cuori, disse all’uomo: «Tendi la mano!». Egli la tese e la sua mano fu guarita. | 5 Et circumspiciens eos cum ira, contristatus super cæcitate cordis eorum, dicit homini : Extende manum tuam. Et extendit, et restituta est manus illi. |
6 E i farisei uscirono subito con gli erodiani e tennero consiglio contro di lui per farlo morire.
| 6 Exeuntes autem pharisæi, statim cum Herodianis consilium faciebant adversus eum quomodo eum perderent.
|
7 Gesù, intanto, con i suoi discepoli si ritirò presso il mare e lo seguì molta folla dalla Galilea. Dalla Giudea | 7 Jesus autem cum discipulis suis secessit ad mare : et multa turba a Galilæa et Judæa secuta est eum, |
8 e da Gerusalemme, dall’Idumea e da oltre il Giordano e dalle parti di Tiro e Sidone, una grande folla, sentendo quanto faceva, andò da lui. | 8 et ab Jerosolymis, et ab Idumæa, et trans Jordanem : et qui circa Tyrum et Sidonem multitudo magna, audientes quæ faciebat, venerunt ad eum. |
9 Allora egli disse ai suoi discepoli di tenergli pronta una barca, a causa della folla, perché non lo schiacciassero. | 9 Et dicit discipulis suis ut navicula sibi deserviret propter turbam, ne comprimerent eum : |
10 Infatti aveva guarito molti, cosicché quanti avevano qualche male si gettavano su di lui per toccarlo. | 10 multos enim sanabat, ita ut irruerent in eum ut illum tangerent, quotquot habebant plagas. |
11 Gli spiriti impuri, quando lo vedevano, cadevano ai suoi piedi e gridavano: «Tu sei il Figlio di Dio!». | 11 Et spiritus immundi, cum illum videbant, procidebant ei : et clamabant, dicentes : |
12 Ma egli imponeva loro severamente di non svelare chi egli fosse.
| 12 Tu es Filius Dei. Et vehementer comminabatur eis ne manifestarent illum.
|
13 Salì poi sul monte, chiamò a sé quelli che voleva ed essi andarono da lui. | 13 Et ascendens in montem vocavit ad se quos voluit ipse : et venerunt ad eum. |
14 Ne costituì Dodici – che chiamò apostoli –, perché stessero con lui e per mandarli a predicare | 14 Et fecit ut essent duodecim cum illo : et ut mitteret eos prædicare. |
15 con il potere di scacciare i demòni. | 15 Et dedit illis potestatem curandi infirmitates et ejiciendi dæmonia. |
16 Costituì dunque i Dodici: Simone, al quale impose il nome di Pietro, | 16 Et imposuit Simoni nomen Petrus : |
17 poi Giacomo, figlio di Zebedeo, e Giovanni fratello di Giacomo, ai quali diede il nome di Boanèrghes, cioè «figli del tuono»; | 17 et Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem Jacobi, et imposuit eis nomina Boanerges, quod est, Filii tonitrui : |
18 e Andrea, Filippo, Bartolomeo, Matteo, Tommaso, Giacomo, figlio di Alfeo, Taddeo, Simone il Cananeo | 18 et Andream, et Philippum, et Bartholomæum, et Matthæum, et Thomam, et Jacobum Alphæi, et Thaddæum, et Simonem Cananæum, |
19 e Giuda Iscariota, il quale poi lo tradì.
| 19 et Judam Iscariotem, qui et tradidit illum.
|
20 Entrò in una casa e di nuovo si radunò una folla, tanto che non potevano neppure mangiare. | 20 Et veniunt ad domum : et convenit iterum turba, ita ut non possent neque panem manducare. |
21 Allora i suoi, sentito questo, uscirono per andare a prenderlo; dicevano infatti: «È fuori di sé».
| 21 Et cum audissent sui, exierunt tenere eum : dicebant enim : Quoniam in furorem versus est. |
22 Gli scribi, che erano scesi da Gerusalemme, dicevano: «Costui è posseduto da Beelzebùl e scaccia i demòni per mezzo del capo dei demòni». | 22 Et scribæ, qui ab Jerosolymis descenderant, dicebant : Quoniam Beelzebub habet, et quia in principe dæmoniorum ejicit dæmonia.
|
23 Ma egli li chiamò e con parabole diceva loro: «Come può Satana scacciare Satana? | 23 Et convocatis eis in parabolis dicebat illis : Quomodo potest Satanas Satanam ejicere ? |
24 Se un regno è diviso in se stesso, quel regno non potrà restare in piedi; | 24 Et si regnum in se dividatur, non potest regnum illud stare. |
25 se una casa è divisa in se stessa, quella casa non potrà restare in piedi. | 25 Et si domus super semetipsam dispertiatur, non potest domus illa stare. |
26 Anche Satana, se si ribella contro se stesso ed è diviso, non può restare in piedi, ma è finito. | 26 Et si Satanas consurrexerit in semetipsum, dispertitus est, et non poterit stare, sed finem habet. |
27 Nessuno può entrare nella casa di un uomo forte e rapire i suoi beni, se prima non lo lega. Soltanto allora potrà saccheggiargli la casa. | 27 Nemo potest vasa fortis ingressus in domum diripere, nisi prius fortem alliget, et tunc domum ejus diripiet. |
28 In verità io vi dico: tutto sarà perdonato ai figli degli uomini, i peccati e anche tutte le bestemmie che diranno; | 28 Amen dico vobis, quoniam omnia dimittentur filiis hominum peccata, et blasphemiæ quibus blasphemaverint : |
29 ma chi avrà bestemmiato contro lo Spirito Santo non sarà perdonato in eterno: è reo di colpa eterna». | 29 qui autem blasphemaverit in Spiritum Sanctum, non habebit remissionem in æternum, sed reus erit æterni delicti. |
30 Poiché dicevano: «È posseduto da uno spirito impuro».
| 30 Quoniam dicebant : Spiritum immundum habet.
|
31 Giunsero sua madre e i suoi fratelli e, stando fuori, mandarono a chiamarlo. | 31 Et veniunt mater ejus et fratres : et foris stantes miserunt ad eum vocantes eum, |
32 Attorno a lui era seduta una folla, e gli dissero: «Ecco, tua madre, i tuoi fratelli e le tue sorelle stanno fuori e ti cercano». | 32 et sedebat circa eum turba : et dicunt ei : Ecce mater tua et fratres tui foris quærunt te. |
33 Ma egli rispose loro: «Chi è mia madre e chi sono i miei fratelli?». | 33 Et respondens eis, ait : Quæ est mater mea et fratres mei ? |
34 Girando lo sguardo su quelli che erano seduti attorno a lui, disse: «Ecco mia madre e i miei fratelli! | 34 Et circumspiciens eos, qui in circuitu ejus sedebant, ait : Ecce mater mea et fratres mei. |
35 Perché chi fa la volontà di Dio, costui per me è fratello, sorella e madre». | 35 Qui enim fecerit voluntatem Dei, hic frater meus, et soror mea, et mater est. |