Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Job 4


font
BIBLIALXX
1 Elifaz de Temán tomó la palabra y dijo:1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει
2 Si se intentara hablarte, ¿lo soportarías? Pero ¿quién puede contener sus palabras?2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει
3 Mira, tú dabas lección a mucha gente, infundías vigor a las manos caídas;3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας
4 tus razones sostenían al que vacilaba, robustecías las rodillas endebles.4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας
5 Y ahora que otro tanto te toca, te deprimes, te alcanza el golpe a ti, y todo te turbas.5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας
6 ¿No es tu confianza la piedad, y tu esperanza tu conducta intachable?6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου
7 ¡Recuerda! ¿Qué inocente jamás ha perecido? ¿dónde han sido los justos extirpados?7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο
8 Así lo he visto: los que labran maldad y siembran vejación, eso cosechan.8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις
9 Bajo el aliento de Dios perecen éstos, desaparecen al soplo de su ira.9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται
10 Ruge el león, brama la leona, mas los dientes de los leoncillos quedan rotos.10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη
11 Perece el león falto de presa, y los cachorros de la leona se dispersan.11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους
12 A mí se me ha dicho furtivamente una palabra, mi oído ha percibido su susurro.12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου
13 En las pesadillas por las visiones de la noche, cuando a los hombres el letargo invade,13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους
14 un temblor me entró, un escalofrío, que estremeció todos mis huesos...14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν
15 Se escurre un soplo por mi rostro, eriza los pelos de mi carne.15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες
16 Alguien surge... no puedo reconocer su cara; una imagen delante de mis ojos. Silencio..., después oigo una voz:16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον
17 «¿Es justo ante Dios algún mortal? ¿ante su Hacedor es puro un hombre?17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ
18 Si no se fía de sus mismos servidores, y aun a sus ángeles achaca desvarío,18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν
19 ¡cuánto más a los que habitan estas casas de arcilla, ellas mismas hincadas en el polvo! Se les aplasta como a una polilla;19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον
20 de la noche a la mañana quedan pulverizados. Para siempre perecen sin advertirlo nadie;20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο
21 se les arranca la cuerda de su tienda, y mueren privados de sabiduría.»21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν