1 Sofar de Naamat tomó la palabra y dijo: | 1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει |
2 ¿No habrá respuesta para el charlatán? ¿por ser locuaz se va a tener razón? | 2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος |
3 ¿Tu palabrería hará callar a los demás? ¿te mofarás sin que nadie te confunda? | 3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι |
4 Tú has dicho: «Es pura mi conducta, a tus ojos soy irreprochable.» | 4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου |
5 ¡Ojalá Dios hablara, que abriera sus labios para responderte | 5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου |
6 y te revelara los arcanos de la Sabiduría que desconciertan toda sagacidad! Sabrías entonces que Dios olvida aún parte de tu culpa. | 6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας |
7 ¿Pretendes alcanzar las honduras de Dios, llegar hasta la perfección de Sadday? | 7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ |
8 Más alta es que los cielos: ¿qué harás tú? más honda que el seol: ¿qué puedes tú saber? | 8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας |
9 Más larga que la tierra su amplitud, y más ancha que el mar. | 9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης |
10 Si él interviene, encarcela y cita a juicio, ¿quién se lo impedirá? | 10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας |
11 Porque él conoce a los hombres de engaño, ve la iniquidad y atiende a ella. | 11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται |
12 El insensato se hará cuerdo cuando un pollino de onagro nazca hombre. | 12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη |
13 Pero si tú tu corazón arreglas y tiendes tus palmas hacia él, | 13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον |
14 si alejas la iniquidad que hay en tu mano y no dejas que more en tus tiendas la injusticia, | 14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω |
15 entonces alzarás tu frente limpia, te sentirás firme y sin temor. | 15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης |
16 Dejarás tu infortunio en el olvido como agua pasada lo recordarás. | 16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση |
17 Y más radiante que el mediodía surgirá tu existencia, como la mañana será la oscuridad. | 17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη |
18 Vivirás seguro porque habrá esperanza, aun después de confundido te acostarás tranquilo. | 18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη |
19 Cuando descanses, nadie te turbará, y adularán muchos tu rostro. | 19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται |
20 Mas los ojos de los malvados languidecen, todo refugio les fracasa; su esperanza es el último suspiro. | 20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται |