Psalmen 144

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 [Von David] Gelobt sei der Herr, der mein Fels ist, der meine Hände den Kampf gelehrt hat, meine Finger den Krieg.	1 αινεσις τω δαυιδ υψωσω σε ο θεος μου ο βασιλευς μου και ευλογησω το ονομα σου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος
2 Du bist meine Huld und Burg, meine Festung, mein Retter, mein Schild, dem ich vertraue. Er macht mir Völker untertan.	2 καθ' εκαστην ημεραν ευλογησω σε και αινεσω το ονομα σου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος
3 Herr, was ist der Mensch, dass du dich um ihn kümmerst, des Menschen Kind, dass du es beachtest?	3 μεγας κυριος και αινετος σφοδρα και της μεγαλωσυνης αυτου ουκ εστιν περας
4 Der Mensch gleicht einem Hauch, seine Tage sind wie ein flüchtiger Schatten.	4 γενεα και γενεα επαινεσει τα εργα σου και την δυναμιν σου απαγγελουσιν
5 Herr, neig deinen Himmel und steig herab, rühre die Berge an, sodass sie rauchen.	5 την μεγαλοπρεπειαν της δοξης της αγιωσυνης σου λαλησουσιν και τα θαυμασια σου διηγησονται
6 Schleudre Blitze und zerstreue die Feinde, schieß deine Pfeile ab und jag sie dahin!	6 και την δυναμιν των φοβερων σου ερουσιν και την μεγαλωσυνην σου διηγησονται
7 Streck deine Hände aus der Höhe herab und befreie mich; reiß mich heraus aus gewaltigen Wassern, aus der Hand der Fremden!	7 μνημην του πληθους της χρηστοτητος σου εξερευξονται και τη δικαιοσυνη σου αγαλλιασονται
8 Alles, was ihr Mund sagt, ist Lüge, Meineide schwört ihre Rechte.	8 οικτιρμων και ελεημων ο κυριος μακροθυμος και πολυελεος
9 Ein neues Lied will ich, o Gott, dir singen, auf der zehnsaitigen Harfe will ich dir spielen,	9 χρηστος κυριος τοις συμπασιν και οι οικτιρμοι αυτου επι παντα τα εργα αυτου
10 der du den Königen den Sieg verleihst und David, deinen Knecht, errettest. Vor dem bösen Schwert	10 εξομολογησασθωσαν σοι κυριε παντα τα εργα σου και οι οσιοι σου ευλογησατωσαν σε
11 errette mich, entreiß mich der Hand der Fremden! Alles, was ihr Mund sagt, ist Lüge, Meineide schwört ihre Rechte.	11 δοξαν της βασιλειας σου ερουσιν και την δυναστειαν σου λαλησουσιν
12 Unsre Söhne seien wie junge Bäume, hoch gewachsen in ihrer Jugend, unsre Töchter wie schlanke Säulen, die geschnitzt sind für den Tempel.	12 του γνωρισαι τοις υιοις των ανθρωπων την δυναστειαν σου και την δοξαν της μεγαλοπρεπειας της βασιλειας σου
13 Unsre Speicher seien gefüllt, überquellend von vielerlei Vorrat; unsre Herden mögen sich tausendfach mehren, vieltausendfach auf unsren Fluren.	13 η βασιλεια σου βασιλεια παντων των αιωνων και η δεσποτεια σου εν παση γενεα και γενεα [13α] πιστος κυριος εν τοις λογοις αυτου και οσιος εν πασι τοις εργοις αυτου
14 Unsre Kühe mögen tragen, ohne zu verwerfen und ohne Unfall; kein Wehgeschrei werde laut auf unsern Straßen.	14 υποστηριζει κυριος παντας τους καταπιπτοντας και ανορθοι παντας τους κατερραγμενους
15 Wohl dem Volk, dem es so ergeht, glücklich das Volk, dessen Gott der Herr ist!	15 οι οφθαλμοι παντων εις σε ελπιζουσιν και συ διδως την τροφην αυτων εν ευκαιρια
	16 ανοιγεις συ την χειρα σου και εμπιπλας παν ζωον ευδοκιας
	17 δικαιος κυριος εν πασαις ταις οδοις αυτου και οσιος εν πασιν τοις εργοις αυτου
	18 εγγυς κυριος πασιν τοις επικαλουμενοις αυτον πασι τοις επικαλουμενοις αυτον εν αληθεια
	19 θελημα των φοβουμενων αυτον ποιησει και της δεησεως αυτων επακουσεται και σωσει αυτους
	20 φυλασσει κυριος παντας τους αγαπωντας αυτον και παντας τους αμαρτωλους εξολεθρευσει
	21 αινεσιν κυριου λαλησει το στομα μου και ευλογειτω πασα σαρξ το ονομα το αγιον αυτου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος