Ijob 22

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 Da antwortete Elifas von Teman und sprach:	1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει
2 Kann denn der Mensch Gott nützen? Nein, sich selber nützt der Kluge.	2 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην
3 Ist es dem Allmächtigen von Wert, dass du gerecht bist, ist es für ihn Gewinn, wenn du unsträfliche Wege gehst?	3 τι γαρ μελει τω κυριω εαν συ ησθα τοις εργοις αμεμπτος η ωφελεια οτι απλωσης την οδον σου
4 Wegen deiner Gottesfurcht sollte er dich strafen, vor Gericht mit dir gehen?	4 η λογον σου ποιουμενος ελεγξει σε και συνεισελευσεται σοι εις κρισιν
5 Ist nicht groß deine Bosheit, ohne Ende dein Verschulden?	5 ποτερον ουχ η κακια σου εστιν πολλη αναριθμητοι δε σου εισιν αι αμαρτιαι
6 Du pfändest ohne Grund deine Brüder, ziehst Nackten ihre Kleider aus.	6 ηνεχυραζες δε τους αδελφους σου δια κενης αμφιασιν δε γυμνων αφειλου
7 Den Durstigen tränkst du nicht mit Wasser, dem Hungernden versagst du das Brot.	7 ουδε υδωρ διψωντας εποτισας αλλα πεινωντων εστερησας ψωμον
8 Dem Mann der Faust gehört das Land, der Günstling darf darin wohnen.	8 εθαυμασας δε τινων προσωπον ωκισας δε τους επι της γης
9 Witwen hast du weggeschickt mit leeren Händen, der Verwaisten Arme zerschlagen.	9 χηρας δε εξαπεστειλας κενας ορφανους δε εκακωσας
10 Deswegen liegen Fallstricke rings um dich her und jäher Schrecken ängstigt dich	10 τοιγαρουν εκυκλωσαν σε παγιδες και εσπουδασεν σε πολεμος εξαισιος
11 oder Dunkel, worin du nicht siehst, und Wasserflut, die dich bedeckt.	11 το φως σοι σκοτος απεβη κοιμηθεντα δε υδωρ σε εκαλυψεν
12 Ist Gott nicht wie der Himmel hoch? Schau, wie die höchsten Sterne ragen.	12 μη ουχι ο τα υψηλα ναιων εφορα τους δε υβρει φερομενους εταπεινωσεν
13 Und da sagst du: Was weiß denn Gott? Richtet er denn durch das dunkle Gewölk?	13 και ειπας τι εγνω ο ισχυρος η κατα του γνοφου κρινει
14 Wolken umhüllen ihn, sodass er nicht sieht, am Himmelskreis geht er einher.	14 νεφη αποκρυφη αυτου και ουχ οραθησεται και γυρον ουρανου διαπορευσεται
15 Willst du dem Pfad der Vorzeit folgen, den die Männer des Unheils zogen,	15 μη τριβον αιωνιον φυλαξεις ην επατησαν ανδρες αδικοι
16 die vor der Zeit dahingerafft wurden, über deren Grund sich ein Strom ergoss?	16 οι συνελημφθησαν αωροι ποταμος επιρρεων οι θεμελιοι αυτων
17 Die sagten zu Gott: Weiche von uns!, und: Was tut uns der Allmächtige an?	17 οι λεγοντες κυριος τι ποιησει ημιν η τι επαξεται ημιν ο παντοκρατωρ
18 Und doch, er hat ihre Häuser mit Gütern gefüllt und das Planen der Bösen blieb ihm fern.	18 ος δε ενεπλησεν τους οικους αυτων αγαθων βουλη δε ασεβων πορρω απ' αυτου
19 Sehen werden, sich freuen die Gerechten, der Reine wird sie verspotten:	19 ιδοντες δικαιοι εγελασαν αμεμπτος δε εμυκτηρισεν
20 Wahrhaftig, vernichtet sind unsere Gegner, ihren Rest hat das Feuer verzehrt.	20 ει μη ηφανισθη η υποστασις αυτων και το καταλειμμα αυτων καταφαγεται πυρ
21 Werde sein Freund und halte Frieden! Nur dadurch kommt das Gute dir zu.	21 γενου δη σκληρος εαν υπομεινης ειτ' ο καρπος σου εσται εν αγαθοις
22 Nimm doch Weisung an aus seinem Mund, leg dir seine Worte ins Herz:	22 εκλαβε δε εκ στοματος αυτου εξηγοριαν και αναλαβε τα ρηματα αυτου εν καρδια σου
23 Kehrst du zum Allmächtigen um, so wirst du aufgerichtet. Hältst Unrecht deinem Zelt du fern,	23 εαν δε επιστραφης και ταπεινωσης σεαυτον εναντι κυριου πορρω εποιησας απο διαιτης σου το αδικον
24 wirfst in den Staub das Edelgold, zum Flussgestein das Feingold,	24 θηση επι χωματι εν πετρα και ως πετρα χειμαρρους ωφιρ
25 dann wird der Allmächtige dein Edelgold und erlesenes Silber für dich sein.	25 εσται ουν σου ο παντοκρατωρ βοηθος απο εχθρων καθαρον δε αποδωσει σε ωσπερ αργυριον πεπυρωμενον
26 Dann wirst du am Allmächtigen dich erfreuen und zu Gott dein Angesicht heben.	26 ειτα παρρησιασθηση εναντι κυριου αναβλεψας εις τον ουρανον ιλαρως
27 Flehst du ihn an, so hört er dich und du wirst deine Gelübde erfüllen.	27 ευξαμενου δε σου προς αυτον εισακουσεται σου δωσει δε σοι αποδουναι τας ευχας
28 Beschließt du etwas, dann trifft es ein und Licht überstrahlt deine Wege.	28 αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης επι δε οδοις σου εσται φεγγος
29 Wer hochmütig redet, den duckt er, doch hilft er dem, der die Augen senkt.	29 οτι εταπεινωσεν αυτον και ερεις υπερηφανευσατο και κυφοντα οφθαλμοις σωσει
30 Er rettet den, der schuldlos ist; durch deiner Hände Reinheit wird er gerettet.	30 ρυσεται αθωον και διασωθητι εν καθαραις χερσιν σου