Ecclesiasticus 12

VULGATA	LXX
1 Si benefeceris, scito cui feceris, et erit gratia in bonis tuis multa.	1 εαν ευ ποιης γνωθι τινι ποιεις και εσται χαρις τοις αγαθοις σου
2 Benefac justo, et invenies retributionem magnam : et si non ab ipso, certe a Domino.	2 ευ ποιησον ευσεβει και ευρησεις ανταποδομα και ει μη παρ' αυτου αλλα παρα του υψιστου
3 Non est enim ei bene qui assiduus est in malis, et eleemosynas non danti : quoniam et Altissimus odio habet peccatores, et misertus est p?nitentibus.	3 ουκ εσται αγαθα τω ενδελεχιζοντι εις κακα και τω ελεημοσυνην μη χαριζομενω
4 Da misericordi, et ne suscipias peccatorem : et impiis et peccatoribus reddet vindictam, custodiens eos in diem vindictæ.	4 δος τω ευσεβει και μη αντιλαβη του αμαρτωλου
5 Da bono, et non receperis peccatorem.	5 ευ ποιησον ταπεινω και μη δως ασεβει εμποδισον τους αρτους αυτου και μη δως αυτω ινα μη εν αυτοις σε δυναστευση διπλασια γαρ κακα ευρησεις εν πασιν αγαθοις οις αν ποιησης αυτω
6 Benefac humili, et non dederis impio : prohibe panes illi dari, ne in ipsis potentior te sit :	6 οτι και ο υψιστος εμισησεν αμαρτωλους και τοις ασεβεσιν αποδωσει εκδικησιν
7 nam duplicia mala invenies in omnibus bonis quæcumque feceris illi, quoniam et Altissimus odio habet peccatores, et impiis reddet vindictam.	7 δος τω αγαθω και μη αντιλαβη του αμαρτωλου
8 Non agnoscetur in bonis amicus, et non abscondetur in malis inimicus.	8 ουκ εκδικηθησεται εν αγαθοις ο φιλος και ου κρυβησεται εν κακοις ο εχθρος
9 In bonis viri, inimici illius in tristitia : et in malitia illius, amicus agnitus est.	9 εν αγαθοις ανδρος οι εχθροι αυτου εν λυπη και εν τοις κακοις αυτου και ο φιλος διαχωρισθησεται
10 Non credas inimico tuo in æternum : sicut enim æramentum æruginat nequitia illius :	10 μη πιστευσης τω εχθρω σου εις τον αιωνα ως γαρ ο χαλκος ιουται ουτως η πονηρια αυτου
11 et si humiliatus vadat curvus, adjice animum tuum, et custodi te ab illo.	11 και εαν ταπεινωθη και πορευηται συγκεκυφως επιστησον την ψυχην σου και φυλαξαι απ' αυτου και εση αυτω ως εκμεμαχως εσοπτρον και γνωση οτι ουκ εις τελος κατιωσεν
12 Non statuas illum penes te, nec sedeat ad dexteram tuam, ne forte conversus in locum tuum, inquirat cathedram tuam, et in novissimo agnosces verba mea, et in sermonibus meis stimuleris.	12 μη στησης αυτον παρα σεαυτω μη ανατρεψας σε στη επι τον τοπον σου μη καθισης αυτον εκ δεξιων σου μηποτε ζητηση την καθεδραν σου και επ' εσχατων επιγνωση τους λογους μου και επι των ρηματων μου κατανυγηση
13 Quis miserebitur incantatori a serpente percusso, et omnibus qui appropiant bestiis ? et sic qui comitatur cum viro iniquo, et obvolutus est in peccatis ejus.	13 τις ελεησει επαοιδον οφιοδηκτον και παντας τους προσαγοντας θηριοις
14 Una hora tecum permanebit : si autem declinaveris, non supportabit.	14 ουτως τον προσπορευομενον ανδρι αμαρτωλω και συμφυρομενον εν ταις αμαρτιαις αυτου
15 In labiis suis indulcat inimicus, et in corde suo insidiatur ut subvertat te in foveam.	15 ωραν μετα σου διαμενει και εαν εκκλινης ου μη καρτερηση
16 In oculis suis lacrimatur inimicus, et si invenerit tempus, non satiabitur sanguine.	16 και εν τοις χειλεσιν αυτου γλυκανει ο εχθρος και εν τη καρδια αυτου βουλευσεται ανατρεψαι σε εις βοθρον εν οφθαλμοις αυτου δακρυσει ο εχθρος και εαν ευρη καιρον ουκ εμπλησθησεται αφ' αιματος
17 Et si incurrerint tibi mala, invenies eum illic priorem.	17 κακα εαν υπαντηση σοι ευρησεις αυτον προτερον εκει σου και ως βοηθων υποσχασει πτερναν σου
18 In oculis suis lacrimatur inimicus, et quasi adjuvans suffodiet plantas tuas.	18 την κεφαλην αυτου κινησει και επικροτησει ταις χερσιν αυτου και πολλα διαψιθυρισει και αλλοιωσει το προσωπον αυτου
19 Caput suum movebit, et plaudet manu, et multa susurrans commutabit vultum suum.