Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Genesi 11


font
NOVA VULGATABIBBIA TINTORI
1 Erat autem universa terra labii unius et sermonum eo rundem.1 Tutta la terra aveva una sola lingua colle stesse parole.
2 Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Sennaar et habitaverunt in eo.2 Or, partendosi dall'oriente, gli uomini trovarono una pianura nella terra di Sennaar, e vi abitarono.
3 Dixitque alter ad proximum suum: “Venite, faciamus lateres et coquamus eos igni”. Habueruntque lateres pro saxis et bitumen pro caemento.3 E dissero l'uno all'altro: «Venite, facciamo dei mattoni e cociamoli al fuoco ». E si servirono di mattoni invece di pietre, e di bitume invece di cemento,
4 Et dixerunt: “Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cuius culmen pertingat ad caelum, et faciamus nobis nomen, ne dividamur super faciem universae terrae”.
4 e dissero: «Venite, edifichiamoci una città e una torre la cui cima tocchi il cielo, e rendiamo famoso il nostro nome avanti di disperderci per tutta la terra ».
5 Descendit autem Dominus, ut videret civitatem et turrim, quam aedificaverunt filii hominum,5 Ma il Signore, sceso a veder la città e la torre che stavan fabbricando i figli d'Adamo,
6 et dixit Dominus: “Ecce unus est populus et unum labium omnibus; et hoc est initium operationis eorum, nec eis erit deinceps difficile, quidquid cogitaverint facere.6 disse: « Ecco, sono un sol popolo, han tutti la medesima lingua, e, avendo cominciato a far quest'opera, non desisteranno dai loro disegni, finché non li abbiano eseguiti.
7 Venite igitur, descendamus et confundamus ibi linguam eorum, ut non intellegat unusquisque vocem proximi sui”.7 Venite adunque, e scendiamo a confondere il loro linguaggio in modo che non s'intendano più ».
8 Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco super faciem universae terrae, et cessaverunt aedificare civitatem.
8 E così il Signore li disperse da quel luogo su tutta la terra, e cessarono di fabbricare la città,
9 Et idcirco vocatum est nomen eius Babel, quia ibi confusum est labium universae terrae, et inde dispersit eos Dominus super faciem universae terrae.
9 alla quale fu dato appunto il nome di Babele, perchè ivi fu confuso il linguaggio di tutta la terra, e di là il Signore li disperse per tutta quanta la terra.
10 Hae sunt generationes Sem. Sem centum erat annorum, quando genuit Arphaxad biennio post diluvium;10 Questa è la posterità di Sem: Sem aveva cento anni, quando generò Arfaxad, due anni dopo il diluvio.
11 vixitque Sem, postquam genuit Arphaxad, quingentos annos et genuit filios et filias.
11 Sem, dopo aver generato Arfaxad, visse cinquecento anni, e generò figlioli e figliole.
12 Porro Arphaxad vixit triginta quinque annos et genuit Sala.12 Arfaxad poi visse trentacinque anni, e generò Sale.
13 Vixitque Arphaxad, postquam genuit Sala, quadringentis tribus annis et genuit filios et filias.13 E Arfaxad, dopo aver generato Sale, visse trecentotrè anni, e generò figli e figlie.
14 Sala quoque vixit triginta annis et genuit Heber.14 Sale visse trenta anni, e generò Eber.
15 Vixitque Sala, postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis et genuit filios et filias.15 E Sale, dopo aver generato Eber, visse quattrocentotré anni, e generò figli e figlie.
16 Vixit autem Heber triginta quattuor annis et genuit Phaleg.16 E visse Eber trentaquattro anni, e generò Faleg.
17 Et vixit Heber, postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis et genuit filios et filias.17 Ed Eber, dopo aver generato Faleg, visse quattrocentotrenta anni, e generò figli e figlie.
18 Vixit quoque Phaleg triginta annis et genuit Reu.18 E visse Faleg trenta anni e generò Reu.
19 Vixitque Phaleg, postquam genuit Reu, ducentis novem annis et genuit filios et filias.
19 E Faleg, dopo aver generato Reu, visse duecentonove anni, e generò figli e figlie.
20 Vixit autem Reu triginta duobus annis et genuit Seruch.20 Reu visse trentadue anni, e generò Sarug.
21 Vixitque Reu, postquam genuit Seruch, ducentis septem annis et genuit filios et filias.
21 E, dopo aver generato Sarug, Reu visse duecentosette anni, e generò figli e figlie,
22 Vixit vero Seruch triginta annis et genuit Nachor.22 Sarug visse trentanni, e generò Nacor.
23 Vixitque Seruch, postquam genuit Nachor, ducentos annos et genuit filios et filias.
23 E Sarug, dopo aver generato Nacor, visse duecento anni, e generò figli e figlie.
24 Vixit autem Nachor viginti novem annis et genuit Thare.24 E visse Nacor ventinove anni, e generò Tare.
25 Vixitque Nachor, postquam genuit Thare, centum decem et novem annos et genuit filios et filias.
25 E visse Nacor, dopo aver generato Tare, centodiciannove anni, e generò figli e figlie.
26 Vixitque Thare septuaginta annis et genuit Abram, Nachor et Aran.26 E visse Tare settanta anni e generò Abramo, Nacor ed Aran.
27 Hae sunt autem generationes Thare. Thare genuit Abram, Nachor et Aran. Porro Aran genuit Lot;27 Ecco la posterità di Tare: Tare generò Abramo, Nacor ed Aran. Aran poi generò Lot,
28 mortuusque est Aran ante Thare patrem suum in terra nativitatis suae in Ur Chaldaeorum.28 e morì prima di Tare suo padre, nella terra dove era nato, in Ur dei Caldei.
29 Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram Sarai, et nomen uxoris Nachor Melcha, filia Aran patris Melchae et patris Ieschae.29 E Abramo e Nacor si ammogliarono: la moglie di Abramo aveva nome Sarai, quella di Nacor aveva nome Melca, ed era figlia di Aran, che era padre di Melca e di Iesca.
30 Erat autem Sarai sterilis nec habebat liberos.30 Ma Sarai era sterile e non aveva figli.
31 Tulitque Thare Abram filium suum et Lot filium Aran filium filii sui et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldaeorum, ut irent in terram Chanaan. Veneruntque usque Charran et habitaverunt ibi.31 Pertanto Tare prese Abramo suo figliolo, e Lot, figlio del suo figlio, cioè di Aran, e Sarai sua nuora, moglie d'Abramo suo figliolo, e li condusse via da Ur dei Caldei, per andare nella terra di Canaan; ma giunti a Haran, vi abitarono.
32 Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Charran.
32 E Tare visse duecentocinque anni e morì in Haran.