Isaia 32
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA TINTORI | VULGATA |
---|---|
1 Ecco che il re regnerà con giustizia, e i principi governeranno con rettitudine. | 1 Ecce in justitia regnabit rex, et principes in judicio præerunt. |
2 E ciascuno sarà come al riparo dal vento e nascosto alla tempesta, come ruscello d'acqua nella siccità, come ombra di rupe che s'innalza in arida landa. | 2 Et erit vir sicut qui absconditur a vento, et celat se a tempestate ; sicut rivi aquarum in siti, et umbra petræ prominentis in terra deserta. |
3 Non saranno più nelle tenebre gli occhi dei veggenti, gli orecchi degli uditori staranno attenti ad ascoltare, | 3 Non caligabunt oculi videntium, et aures audientium diligenter auscultabunt. |
4 e il cuor degli stolti comprenderà la scienza, e la lingua dei balbuzienti parlerà speditamente e con chiarezza. | 4 Et cor stultorum intelliget scientiam, et lingua balborum velociter loquetur et plane. |
5 L'insensato non sarà più chiamato principe, e il fraudolento non sarà chiamato grande. | 5 Non vocabitur ultra is qui insipiens est, princeps, neque fraudulentus appellabitur major ; |
6 Certo lo stolto parlerà di fatuità, il suo cuore si darà all'iniquità, per compire l'ipocrisia e parlar con doppiezza del Signore, e render vuota la persona dell'affamato e togliere la bevanda a chi ha sete. | 6 stultus enim fatua loquetur, et cor ejus faciet iniquitatem, ut perficiat simulationem, et loquatur ad Dominum fraudulenter, et vacuam faciat animam esurientis, et potum sitienti auferat. |
7 Gli strumenti del fraudolento son crudeli: infatti egli ordisce degli intrighi per rovinare con menzognere parole i mansueti, mentre il povero parla di giustizia. | 7 Fraudulenti vasa pessima sunt ; ipse enim cogitationes concinnavit ad perdendos mites in sermone mendacii, cum loqueretur pauper judicium. |
8 Ma il principe penserà cose degne di un principe, e starà al di sopra dei capi. | 8 Princeps vero ea quæ digna sunt principe cogitabit, et ipse super duces stabit. |
9 Donne ricche, alzatevi — Statemi a sentire, figlie spensierate — State attente al mio discorso. | 9 Mulieres opulentæ, surgite, et audite vocem meam ; filiæ confidentes, percipite auribus eloquium meum. |
10 Fra un anno e qualche giorno — Voi tremerete, o spensierate; chè, finita la vendemmia — Non vi sarà più da raspollare. | 10 Post dies enim et annum, vos conturbabimini confidentes ; consummata est enim vindemia, collectio ultra non veniet. |
11 Restate piene di stupore, o ricche — Tremate, o spensierate; spogliatevi, state piene di vergogna, cingetevi i fianchi. | 11 Obstupescite, opulentæ ; conturbamini, confidentes : exuite vos et confundimini ; accingite lumbos vestros. |
12 Piangete il petto che allatta. — Il bel paese, la fertile vigna. | 12 Super ubera plangite, super regione desiderabili, super vinea fertili. |
13 Sulla terra del mio popolo — Saliranno le spine e i rovi quanto più sopra le case felici — Della città esultante? | 13 Super humum populi mei spinæ et vepres ascendent : quanto magis super omnes domos gaudii civitatis exultantis ! |
14 La casa è abbandonata — La città piena di gente è derelitta, palpabili tenebre — Coprono le spelonche in eterno, sollazzo degli onagri — Pascolo dei greggi. | 14 Domus enim dimissa est, multitudo urbis relicta est, tenebræ et palpatio factæ sunt super speluncas usque in æternum ; gaudium onagrorum, pascua gregum. |
15 Fino a quando non si spanda sopra di noi lo spirito dall'alto, e il deserto diventi un Carmelo, e il Carmelo una foresta. | 15 Donec effundatur super nos spiritus de excelso, et erit desertum in carmel, et carmel in saltum reputabitur. |
16 E il diritto abiterà nel deserto, e la giustizia si stabilirà sul Carmelo, | 16 Et habitabit in solitudine judicium, et justitia in carmel sedebit. |
17 e opera della giustizia sarà la pace, e frutto della giustizia sarà la tranquillità, la sicurezza in sempiterno. | 17 Et erit opus justitiæ pax, et cultus justitiæ silentium, et securitas usque in sempiternum. |
18 E il mio popolo si riposerà nella bellezza della pace, nelle case sicure, nella quiete doviziosa. | 18 Et sedebit populus meus in pulchritudine pacis, et in tabernaculis fiduciæ, et in requie opulenta. |
19 Ma la grandine piomberà sulla foresta, e la città sarà oltremodo umi liata. | 19 Grando autem in descensione saltus, et humilitate humiliabitur civitas. |
20 Beati voi che seminate sopra tutte le acque, e lasciate libero il piede del bove e dell'asino. | 20 Beati qui seminatis super omnes aquas, immittentes pedem bovis et asini. |