Geremia 15

BIBBIA RICCIOTTI	GREEK BIBLE
1 - E il Signore mi disse: «Quand'anche Mosè e Samuele si presentassero davanti a me l'animo mio non si volgerebbe più verso questo popolo; scacciali dal mio cospetto e se ne vadano!	1 Και ειπε Κυριος προς εμε, Και αν ο Μωυσης και ο Σαμουηλ ισταντο ενωπιον μου, η ψυχη μου δεν ηθελεν εισθαι υπερ του λαου τουτου? αποδιωξον αυτους απ' εμπροσθεν μου και ας εξελθωσι.
2 Se poi ti diranno: - E dove ce ne andremo? - Risponderai loro: - Così dice il Signore: "Chi alla morte, alla morte; chi alla spada, alla spada; chi alla fame, alla fame; e chi alla schiavitù, alla schiavitù".-	2 Και εαν ειπωσι προς σε, Που θελομεν εξελθει; τοτε θελεις ειπει προς αυτους, Ουτω λεγει Κυριος? Οσοι ειναι δια τον θανατον, εις θανατον? και οσοι δια την μαχαιραν, εις μαχαιραν? και οσοι δια την πειναν, εις πειναν? και οσοι δια την αιχμαλωσιαν, εις αιχμαλωσιαν.
3 E manderò a visitarli quattro sorta di visitatori, dice il Signore: la spada per trafiggerli, i cani per dilaniarli, i volatili del cielo e le bestie della terra per divorarli e per annientarli.	3 Και θελω επιφερει επ' αυτους τεσσαρα ειδη, λεγει Κυριος? την μαχαιραν δια σφαγην, και τους κυνας δια σπαραγμον, και τα πετεινα του ουρανου, και τα θηρια της γης, δια να καταφαγωσι και να αφανισωσι.
4 E li darò in preda alle vessazioni di tutte le genti, per lo stesso motivo di Manasse, figlio di Ezechia, re di Giuda, per tutte quelle cose che fece in Gerusalemme.	4 Και θελω παραδωσει αυτους εις διασποραν εν πασι τοις βασιλειοις της γης? εξ αιτιας του Μανασση, υιου Εζεκιου βασιλεως του Ιουδα, δι' οσα επραξεν εν Ιερουσαλημ.
5 E chi può impietosirsi di te, o Gerusalemme ? Chi sentirà compassione per te, chi verrà ad impetrare per la tua pace?	5 Διοτι τις θελει σε οικτειρει, Ιερουσαλημ; η τις θελει σε συλλυπηθη; η τις θελει στραφη δια να ερωτηση, Πως εχεις;
6 Tu hai abbandonato me, dice il Signore, ti sei tirata indietro, ed io stenderò la mia mano sopra di te e ti sterminerò: sono stanco di pregare!	6 Συ με εγκατελιπες, λεγει Κυριος, υπηγες εις τα οπισω? δια τουτο θελω εκτεινει την χειρα μου επι σε και θελω σε αφανισει? απεκαμον ελεων.
7 E li ventilerò col ventilabro alle porte del paese: già ne ho uccisi e fatti perire del popolo mio, e tuttavia dalle loro vie non si sono ritirati.	7 Και θελω εκλικμησει αυτους με το λικμητηριον εν ταις πυλαις της γης? θελω ατεκνωσει αυτους, θελω αφανισει τον λαον μου, διοτι δεν επιστρεφουσιν απο των οδων αυτων.
8 Le vedove mi si sono moltiplicate più che l'arena del mare; ho fatto venire in pien meriggio sopra la madre di tanta gioventù il guastatore; ho gettato repentinamente sulle città lo spavento.	8 Αι χηραι αυτων επληθυνθησαν ενωπιον μου υπερ την αμμον της θαλασσης? εφερα επ' αυτους, επι τας μητερας των νεων, λεηλατην εν μεσημβρια? επεφερα επ' αυτας εξαιφνης ταραχας και τρομους.
9 È venuta meno quella che ne aveva partoriti sette, le è venuta a mancare l'anima; il sole è tramontato per lei quand'era giorno ancora, è restata colla vergogna e il rossore: e i suoi superstiti li darò in preda alla spada davanti ai suoi nemici», dice il Signore.	9 Εκεινη, ητις εγεννησεν επτα, απεκαμε, παρεδωκε το πνευμα? ο ηλιος αυτης εδυσεν, ενω, ητο ετι ημερα? κατησχυνθη και εταραχθη? το δε υπολοιπον αυτων θελω παραδωσει εις την μαχαιραν εμπροσθεν των εχθρων αυτων, λεγει Κυριος.
10 Sciagurato me, o madre mia! Perchè mi hai partorito come uomo di contesa e uomo di discordia in tutto il paese? Nessuno deve nulla a me e io non devo nulla a nessuno, eppure tutti mi maledicono!	10 Ουαι εις εμε, μητερ μου, διοτι εγεννησας εμε ανδρα εριδος και ανδρα φιλονεικιας μεθ' ολης της γης. Ουτε ετοκισα ουτε με ετοκισαν? και ομως πας τις εξ αυτων με καταραται.
11 Il Signore disse: «Vedrai la fine riserbata a te se non sarà in bene, se non accorrerò io a sovvenirti nel tempo dell'angustia e della tribolazione di fronte al nemico!	11 Ο Κυριος λεγει, Βεβαιως το υπολοιπον σου θελει εισθαι καλον? βεβαιως θελω μεσιτευσει υπερ σου προς τον εχθρον εν καιρω συμφορας και εν καιρω θλιψεως.
12 Farà mai lega ferro con ferro del settentrione e bronzo?	12 Ο σιδηρος θελει συντριψει τον σιδηρον του βορρα και τον χαλκον;
13 Le tue ricchezze e tuoi tesori darò in preda gratuitamente a sconto dei peccati tuoi e di quelli commessi entro ai tuoi confini.	13 Τα υπαρχοντα σου και τους θησαυρους σου θελω παραδωσει εις λεηλασιαν ανευ ανταλλαγματος, και τουτο δια πασας τας αμαρτιας σου και κατα παντα τα ορια σου.
14 E farò venire i tuoi nemici da una terra che tu non conosci, perchè un fuoco rinfocato al mio furore divamperà sopra di voi».	14 Και θελω σε περασει μετα των εχθρων σου εις τοπον τον οποιον δεν γνωριζεις? διοτι πυρ εξηφθη εν τω θυμω μου, το οποιον θελει εκκαυθη καθ' υμων.
15 Tu sai, Signore, ricordati di me, assistimi e difendimi da coloro che mi perseguitano! Non voler più prendermi colla pazienza, sappi che ho sofferto l'oltraggio per te!	15 Συ, Κυριε, γνωριζεις? ενθυμηθητι με και επισκεψαι με και εκδικησον με απο των καταδιωκοντων με? μη με αρπασης εν τη μακροθυμια σου? γνωρισον οτι δια σε υπεφερα ονειδισμον.
16 Le tue parole le ho trovate e le ho divorate, e la tua parola è stata di gioia e di letizia al mio cuore; perchè il tuo nome fu invocato sopra di me, Signore Dio degli eserciti.	16 Καθως ευρεθησαν οι λογοι σου, κατεφαγον αυτους? και ο λογος σου ητο εν εμοι χαρα και αγαλλιασις της καρδιας μου? διοτι το ονομα σου εκληθη επ' εμε, Κυριε Θεε των δυναμεων.
17 Io non sedetti a brigata con quei che si sollazzavano; io m'esaltava davanti all'impulso della tua mano, sedeva solitario, perchè tu mi avevi empito l'animo di minaccia.	17 Δεν εκαθησα εν συνεδριω χλευαστων και συνευφρανθην? εκαθησα μονος εξ αιτιας της χειρος σου? διοτι συ με ενεπλησας αδημονιας.
18 Perchè il mio dolore dovrà essere continuo. Sarà la mia piaga disperata, ribelle alla guarigione? Mi è diventata come una ingannevole illusione di acque menzognere!	18 Δια τι ο πονος μου ειναι παντοτεινος και η πληγη μου ανιατος, μη θελουσα να ιατρευθη; θελεις εισθαι διολου εις εμε ως ψευστης και ως υδατα απατηλα;
19 Per questo il Signore dice così: «Se ritorni, ti farò tornare, e starai fermo nel mio cospetto; e se separerai il prezioso dal vile sarai come la mia bocca: si rivolgeranno essi a te e tu non dovrai rivolgerti a loro.	19 Δια τουτο ουτω λεγει Κυριος? Εαν επιστρεψης, τοτε θελω σε αποκαταστησει παλιν, και θελεις ιστασθαι ενωπιον μου? και εαν αποχωρισης το τιμιον απο του αχρειου, θελεις εισθαι ως το στομα μου? αυτοι ας επιστρεψωσι προς σε, αλλα συ με επιστρεψης προς αυτους.
20 Io ti renderò in faccia a questo popolo come un muro di bronzo, forte; combatteranno contro di te, ma non potranno sopraffarti, perchè io sono con te per salvarti e scamparti, dice il Signore.	20 Και θελω σε καμει προς τουτον τον λαον οχυρον χαλκουν τειχος? και θελουσι σε πολεμησει, αλλα δεν θελουσιν υπερισχυσει εναντιον σου, διοτι εγω ειμαι μετα σου δια να σε σωζω και να σε ελευθερονω, λεγει Κυριος.
21 E ti libererò dalle mani dei tristi e ti riscatterò dagli artigli dei forti».	21 Και θελω σε ελευθερωσει εκ της χειρος των πονηρων και θελω σε λυτρωσει εκ της χειρος των καταδυναστευοντων.