Mateo 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Tomando Jesús de nuevo la palabra les habló en parábolas, diciendo: | 1 Et respondens Iesus dixit ite rum in parabolis eis dicens: |
2 «El Reino de los Cielos es semejante a un rey que celebró el banquete de bodas de su hijo. | 2 “ Similefactum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 Envió sus siervos a llamar a los invitados a la boda, pero no quisieron venir. | 3 Et misitservos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Envió todavía otros siervos, con este encargo: Decid a los invitados: “Mirad, mi banquete está preparado, se han matado ya mis novillos y animales cebados, y todo está a punto; venid a la boda.” | 4 Iterum misitalios servos dicens: “Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri meiet altilia occisa, et omnia parata; venite ad nuptias”. |
5 Pero ellos, sin hacer caso, se fueron el uno a su campo, el otro a su negocio; | 5 Illi autemneglexerunt et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam; |
6 y los demás agarraron a los siervos, los escarnecieron y los mataron. | 6 reliqui vero tenuerunt servos eius et contumelia affectos occiderunt. |
7 Se airó el rey y, enviando sus tropas, dio muerte a aquellos homicidas y prendió fuego a su ciudad. | 7 Rex autem iratus est et, missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos etcivitatem illorum succendit. |
8 Entonces dice a sus siervos: “La boda está preparada, pero los invitados no eran dignos. | 8 Tunc ait servis suis: “Nuptiae quidem parataesunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni; |
9 Id, pues, a los cruces de los caminos y, a cuantos encontréis, invitadlos a la boda.” | 9 ite ergo ad exitus viarum, etquoscumque inveneritis, vocate ad nuptias”. |
10 Los siervos salieron a los caminos, reunieron a todos los que encontraron, malos y buenos, y la sala de bodas se llenó de comensales. | 10 Et egressi servi illi in vias,congregaverunt omnes, quos invenerunt, malos et bonos; et impletae sunt nuptiaediscumbentium. |
11 «Entró el rey a ver a los comensales, y al notar que había allí uno que no tenía traje de boda, | 11 Intravit autem rex, ut videret discumbentes, et vidit ibihominem non vestitum veste nuptiali |
12 le dice: “Amigo, ¿cómo has entrado aquí sin traje de boda?” El se quedó callado. | 12 et ait illi: “Amice, quomodo hucintrasti, non habens vestem nuptialem?”. At ille obmutuit. |
13 Entonces el rey dijo a los sirvientes: “Atadle de pies y manos, y echadle a las tinieblas de fuera; allí será el llanto y el rechinar de dientes.” | 13 Tunc dixit rexministris: “Ligate pedes eius et manus et mittite eum in tenebras exteriores:ibi erit fletus et stridor dentium”. |
14 Porque muchos son llamados, mas pocos escogidos». | 14 Multi enim sunt vocati, pauci veroelecti ”. |
15 Entonces los fariseos se fueron y celebraron consejo sobre la forma de sorprenderle en alguna palabra. | 15 Tunc abeuntes pharisaei consilium inierunt, ut caperent eum in sermone. |
16 Y le envían sus discípulos, junto con los herodianos, a decirle: «Maestro, sabemos que eres veraz y que enseñas el camino de Dios con franqueza y que no te importa por nadie, porque no miras la condición de las personas. | 16 Etmittunt ei discipulos suos cum herodianis dicentes: “ Magister, scimus quiaverax es et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo; non enimrespicis personam hominum. |
17 Dinos, pues, qué te parece, ¿es lícito pagar tributo al César o no?» | 17 Dic ergo nobis quid tibi videatur: Licet censumdare Caesari an non? ”. |
18 Mas Jesús, conociendo su malicia, dijo: «Hipócritas, ¿por qué me tentáis? | 18 Cognita autem Iesus nequitia eorum, ait: “ Quidme tentatis, hypocritae? |
19 Mostradme la moneda del tributo». Ellos le presentaron un denario. | 19 Ostendite mihi nomisma census ”. At illiobtulerunt ei denarium. |
20 Y les dice: «¿De quién es esta imagen y la inscripción?» | 20 Et ait illis: “ Cuius est imago haec etsuprascriptio? ”. |
21 Dícenle: «Del César». Entonces les dice: «Pues lo del César devolvédselo al César, y lo de Dios a Dios». | 21 Dicunt ei: “ Caesaris ”. Tunc ait illis: “ Redditeergo, quae sunt Caesaris, Caesari et, quae sunt Dei, Deo ”. |
22 Al oír esto, quedaron maravillados, y dejándole, se fueron. | 22 Et audientesmirati sunt et, relicto eo, abierunt. |
23 Aquel día se le acercaron unos saduceos, esos que niegan que haya resurrección, y le preguntaron: | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducaei, qui dicunt non esse resurrectionem,et interrogaverunt eum |
24 «Maestro, Moisés dijo: Si alguien muere sin tener hijos, su hermano se casará con la mujer de aquél para dar descendencia a su hermano. | 24 dicentes: “ Magister, Moyses dixit, si quis mortuusfuerit non habens filios, ut ducat frater eius uxorem illius et suscitet semenfratri suo. |
25 Ahora bien, había entre nosotros siete hermanos. El primero se casó y murió; y, no teniendo descendencia, dejó su mujer a su hermano. | 25 Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta,defunctus est et non habens semen reliquit uxorem suam fratri suo; |
26 Sucedió lo mismo con el segundo, y con el tercero, hasta los siete. | 26 similitersecundus et tertius usque ad septimum. |
27 Después de todos murió la mujer. | 27 Novissime autem omnium mulier defunctaest. |
28 En la resurrección, pues, ¿de cuál de los siete será mujer? Porque todos la tuvieron». | 28 In resurrectione ergo cuius erit de septem uxor? Omnes enim habuerunteam ”. |
29 Jesús les respondió: «Estáis en un error, por no entender las Escrituras ni el poder de Dios. | 29 Respondens autem Iesus ait illis: “ Erratis nescientes Scripturasneque virtutem Dei; |
30 Pues en la resurrección, ni ellos tomarán mujer ni ellas marido, sino que serán como ángeles en el cielo. | 30 in resurrectione enim neque nubent neque nubentur, sedsunt sicut angeli in caelo. |
31 Y en cuanto a la resurrección de los muertos, ¿no habéis leído aquellas palabras de Dios cuando os dice: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis,quod dictum est vobis a Deo dicente: |
32 Yo soy el Dios de Abraham, el Dios de Isaac y el Dios de Jacob? No es un Dios de muertos, sino de vivos». | 32 “Ego sum Deus Abraham et Deus Isaac etDeus Iacob”? Non est Deus mortuorum sed viventium ”. |
33 Al oír esto, la gente se maravillaba de su doctrina. | 33 Et audientes turbaemirabantur in doctrina eius. |
34 Mas los fariseos, al enterarse de que había tapado la boca a los saduceos, se reunieron en grupo, | 34 Pharisaei autem audientes quod silentium imposuisset sadducaeis, conveneruntin unum. |
35 y uno de ellos le preguntó con ánimo de ponerle a prueba: | 35 Et interrogavit unus ex eis legis doctor tentans eum: |
36 «Maestro, ¿cuál es el mandamiento mayor de la Ley?» | 36 “Magister, quod est mandatum magnum in Lege? ”. |
37 El le dijo: «Amarás al Señor, tu Dios, con todo tu corazón, con toda tu alma y con toda tu mente. | 37 Ait autem illi: “ DiligesDominum Deum tuum in toto corde tuo et in tota anima tua et in tota mente tua: |
38 Este es el mayor y el primer mandamiento. | 38 hoc est magnum et primum mandatum. |
39 El segundo es semejante a éste: Amarás a tu prójimo como a ti mismo. | 39 Secundum autem simile est huic: Diligesproximum tuum sicut teipsum. |
40 De estos dos mandamientos penden toda la Ley y los Profetas». | 40 In his duobus mandatis universa Lex pendet etProphetae ”. |
41 Estando reunidos los fariseos, les propuso Jesús esta cuestión: | 41 Congregatis autem pharisaeis, interrogavit eos Iesus |
42 «¿Qué pensáis acerca del Cristo? ¿De quién es hijo?» Dícenle: «De David». | 42 dicens: “ Quid vobis videtur de Christo? Cuius filius est? ”. Dicunt ei: “David ”. |
43 Díceles: «Pues ¿cómo David, movido por el Espíritu, le llama Señor, cuando dice: | 43 Ait illis: “ Quomodo ergo David in Spiritu vocat eum Dominumdicens: |
44 Dijo el Señor a mi Señor: Siéntate a mi diestra hasta que ponga a tus enemigos debajo de tus pies? | 44 “Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos sub pedibus tuis”? |
45 Si, pues, David le llama Señor, ¿cómo puede ser hijo suyo?» | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius eius est? ”. |
46 Nadie era capaz de contestarle nada; y desde ese día ninguno se atrevió ya a hacerle más preguntas. | 46 Et nemopoterat respondere ei verbum, neque ausus fuit quisquam ex illa die eum ampliusinterrogare. |