Job 6

BIBLIA	Biblija Hrvatski
1 Job tomó la palabra y dijo:	1 A Job progovori i reče:
2 ¡Ah, si pudiera pesarse mi aflicción, si mis males se pusieran en la balanza juntos!	2 »O, kad bi se jad moj izmjeriti mog’o, a nevolje moje stavit’ na tezulju!
3 Pesarían más que la arena de los mares: por eso mis razones se desmandan.	3 Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.
4 Pues las flechas de Sadday están en mí, mi espíritu bebe su veneno, y contra mí se alinean los terrores de Dios.	4 Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.
5 ¿Rozna el onagro junto a la hierba verde? ¿muge el buey junto al forraje?	5 Ta, kraj svježe trave njače li magarac, mûče li goveče kraj punih jasala?
6 ¿Se come acaso lo insípido sin sal? en la clara del huevo ¿hay algún gusto?	6 Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?
7 Lo que aun tocar me repugnaba eso es ahora mi comida de enfermo.	7 Al’ ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.
8 ¡Ojalá se realizara lo que pido, que Dios cumpliera mi esperanza,	8 O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!
9 que él consintiera en aplastarme, que soltara su mano y me segara!	9 O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!
10 Tendría siquiera este consuelo, exultaría de gozo en mis tormentos crueles, por no haber eludido los decretos del Santo.	10 Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog’o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.
11 ¿Cuál es mi fuerza para que aún espere, qué fin me espera para que aguante mi alma?	11 Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?
12 ¿Es mi fuerza la fuerza de la roca? ¿es mi carne de bronce?	12 Zar je snaga moja k’o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?
13 ¿No está mi apoyo en una nada? ¿no se me ha ido lejos toda ayuda?	13 Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?
14 El que retira la compasión al prójimo abandona el temor de Sadday.	14 Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga svesilnoga.
15 Me han defraudado mis hermanos lo mismo que un torrente, igual que el lecho de torrentes que pasan:	15 Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.
16 turbios van de aguas de hielo, sobre ellos se disuelve la nieve;	16 Od leda mutne vode im se nadimlju, bujaju od snijega što se topit’ stao;
17 pero en tiempo de estiaje se evaporan, en cuanto hace calor se extinguen en su lecho.	17 al’ u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.
18 Por ellos las caravanas se apartan de su ruta, en el desierto se adentran y se pierden.	18 Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.
19 Las caravanas de Temá los otean, en ellos esperan los convoyes de Sabá.	19 Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.
20 Pero se ve corrida su confianza; al llegar junto a ellos se quedan confundidos.	20 A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.
21 Así sois ahora vosotros para mí: veis algo horrible y os amedrentáis.	21 U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.
22 ¿He dicho acaso: «Dadme algo, haced regalos por mí de vuestros bienes;	22 Rekoh li vam možda: ‘Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;
23 arrancadme de la mano de un rival, de la mano de tiranos rescatadme?»	23 iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?’
24 Instruidme, que yo me callaré; hacedme ver en qué me he equivocado.	24 Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.
25 ¡Qué dulces son las razones ecuánimes!, pero, ¿qué es lo que critican vuestras críticas?	25 O, kako su snažne besjede iskrene! Al’ kamo to vaši smjeraju prijekori?
26 ¿Intentáis criticar sólo palabras, dichos desesperados que se lleva el viento?	26 Mislite li možda prekoriti riječi? Ta u vjetar ide govor očajnikov!
27 ¡Vosotros echáis a suerte al mismo huérfano, especuláis con vuestro propio amigo!	27 Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?
28 Y ahora, por favor, volveos a mí, que no he de mentiros a la cara.	28 U oči me sada dobro pogledajte, paz’te neću li vam slagati u lice.
29 ¡Tornad, pues, que no haya entuerto! ¡Tornad, que está en juego mi justicia!	29 Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!
30 ¿Hay entuerto en mis labios? ¿no distingue mi paladar las cosas malas?	30 Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?