1 Aquellos tres hombres dejaron de replicar a Job, porque se tenía por justo. | 1 ησυχασαν δε και οι τρεις φιλοι αυτου ετι αντειπειν ιωβ ην γαρ ιωβ δικαιος εναντιον αυτων |
2 Entonces montó en cólera Elihú, hijo de Barakel el buzita, de la familia de Ram. Su cólera se inflamó contra Job, porque pretendía tener razón frente a Dios; | 2 ωργισθη δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης εκ της συγγενειας ραμ της αυσιτιδος χωρας ωργισθη δε τω ιωβ σφοδρα διοτι απεφηνεν εαυτον δικαιον εναντιον κυριου |
3 y también contra sus tres amigos, porque no habían hallado ya nada que replicar y de esa manera habían dejado mal a Dios. | 3 και κατα των τριων δε φιλων ωργισθη σφοδρα διοτι ουκ ηδυνηθησαν αποκριθηναι αντιθετα ιωβ και εθεντο αυτον ειναι ασεβη |
4 Mientras hablaban ellos con Job, Elihú se había mantenido a la expectativa, porque eran más viejos que él. | 4 ελιους δε υπεμεινεν δουναι αποκρισιν ιωβ οτι πρεσβυτεροι αυτου εισιν ημεραις |
5 Pero cuando vio que en la boca de los tres hombres ya no quedaba respuesta, montó en cólera. | 5 και ειδεν ελιους οτι ουκ εστιν αποκρισις εν στοματι των τριων ανδρων και εθυμωθη οργη αυτου |
6 Tomó, pues, la palabra Elihú, hijo de Barakel el buzita, y dijo: Soy pequeño en edad, y vosotros sois viejos; por eso tenía miedo, me asustaba el declararos mi saber. | 6 υπολαβων δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης ειπεν νεωτερος μεν ειμι τω χρονω υμεις δε εστε πρεσβυτεροι διο ησυχασα φοβηθεις του υμιν αναγγειλαι την εμαυτου επιστημην |
7 Me decía yo: «Hablará la edad, los muchos años enseñarán sabiduría.» | 7 ειπα δε οτι ο χρονος εστιν ο λαλων εν πολλοις δε ετεσιν οιδασιν σοφιαν |
8 Pero en verdad, es un soplo en el hombre, es el espíritu de Sadday lo que hace inteligente. | 8 αλλα πνευμα εστιν εν βροτοις πνοη δε παντοκρατορος εστιν η διδασκουσα |
9 No son sabios los que están llenos de años, ni los viejos quienes comprenden lo que es justo. | 9 ουχ οι πολυχρονιοι εισιν σοφοι ουδ' οι γεροντες οιδασιν κριμα |
10 Por eso he dicho: Escuchadme, voy a declarar también yo mi saber. | 10 διο ειπα ακουσατε μου και αναγγελω υμιν α οιδα |
11 Hasta ahora vuestras razones esperaba, prestaba oído a vuestros argumentos; mientras tratabais de buscar vocablos, | 11 ενωτιζεσθε μου τα ρηματα ερω γαρ υμων ακουοντων αχρι ου ετασητε λογους |
12 tenía puesta en vosotros mi atención. Y veo que ninguno a Job da réplica, nadie de entre vosotros a sus dichos responde. | 12 και μεχρι υμων συνησω και ιδου ουκ ην τω ιωβ ελεγχων ανταποκρινομενος ρηματα αυτου εξ υμων |
13 No digáis, pues: «Hemos hallado la sabiduría; nos instruye Dios, no un hombre.» | 13 ινα μη ειπητε ευρομεν σοφιαν κυριω προσθεμενοι |
14 No hilaré yo palabras como ésas, no le replicaré en vuestros términos. | 14 ανθρωπω δε επετρεψατε λαλησαι τοιαυτα ρηματα |
15 Han quedado vencidos, no han respondido más: les han faltado las palabras. | 15 επτοηθησαν ουκ απεκριθησαν ετι επαλαιωσαν εξ αυτων λογους |
16 He esperado, pero ya que no hablan, puesto que se han quedado sin respuesta, | 16 υπεμεινα ου γαρ ελαλησαν οτι εστησαν ουκ απεκριθησαν |
17 responderé yo por mi parte, declararé también yo mi saber. | 17 υπολαβων δε ελιους λεγει |
18 Pues estoy lleno de palabras, me urge un soplo desde dentro. | 18 παλιν λαλησω πληρης γαρ ειμι ρηματων ολεκει γαρ με το πνευμα της γαστρος |
19 Es, en mi seno, como vino sin escape, que hace reventar los odres nuevos. | 19 η δε γαστηρ μου ωσπερ ασκος γλευκους ζεων δεδεμενος η ωσπερ φυσητηρ χαλκεως ερρηγως |
20 Hablaré para desahogarme, abriré los labios y replicaré. | 20 λαλησω ινα αναπαυσωμαι ανοιξας τα χειλη |
21 No tomaré el partido de ninguno, a nadie adularé. | 21 ανθρωπον γαρ ου μη αισχυνθω αλλα μην ουδε βροτον ου μη εντραπω |
22 Pues yo no sé adular: bien pronto me aventaría mi Hacedor. | 22 ου γαρ επισταμαι θαυμασαι προσωπον ει δε μη και εμε σητες εδονται |