Psalmen 138

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 [Von David.] Ich will dir danken aus ganzem Herzen, dir vor den Engeln singen und spielen;	1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ κυριε εδοκιμασας με και εγνως με
2 ich will mich niederwerfen zu deinem heiligen Tempel hin und deinem Namen danken für deine Huld und Treue. Denn du hast die Worte meines Mundes gehört, deinen Namen und dein Wort über alles verherrlicht.	2 συ εγνως την καθεδραν μου και την εγερσιν μου συ συνηκας τους διαλογισμους μου απο μακροθεν
3 Du hast mich erhört an dem Tag, als ich rief; du gabst meiner Seele große Kraft.	3 την τριβον μου και την σχοινον μου συ εξιχνιασας και πασας τας οδους μου προειδες
4 Dich sollen preisen, Herr, alle Könige der Welt, wenn sie die Worte deines Mundes vernehmen.	4 οτι ουκ εστιν λογος εν γλωσση μου
5 Sie sollen singen von den Wegen des Herrn; denn groß ist die Herrlichkeit des Herrn.	5 ιδου κυριε συ εγνως παντα τα εσχατα και τα αρχαια συ επλασας με και εθηκας επ' εμε την χειρα σου
6 Ja, der Herr ist erhaben; doch er schaut auf die Niedrigen und die Stolzen erkennt er von fern.	6 εθαυμαστωθη η γνωσις σου εξ εμου εκραταιωθη ου μη δυνωμαι προς αυτην
7 Gehe ich auch mitten durch große Not: du erhältst mich am Leben. Du streckst die Hand aus gegen meine wütenden Feinde und deine Rechte hilft mir.	7 που πορευθω απο του πνευματος σου και απο του προσωπου σου που φυγω
8 Der Herr nimmt sich meiner an. Herr, deine Huld währt ewig. Lass nicht ab vom Werk deiner Hände!	8 εαν αναβω εις τον ουρανον συ ει εκει εαν καταβω εις τον αδην παρει
	9 εαν αναλαβοιμι τας πτερυγας μου κατ' ορθρον και κατασκηνωσω εις τα εσχατα της θαλασσης
	10 και γαρ εκει η χειρ σου οδηγησει με και καθεξει με η δεξια σου
	11 και ειπα αρα σκοτος καταπατησει με και νυξ φωτισμος εν τη τρυφη μου
	12 οτι σκοτος ου σκοτισθησεται απο σου και νυξ ως ημερα φωτισθησεται ως το σκοτος αυτης ουτως και το φως αυτης
	13 οτι συ εκτησω τους νεφρους μου κυριε αντελαβου μου εκ γαστρος μητρος μου
	14 εξομολογησομαι σοι οτι φοβερως εθαυμαστωθην θαυμασια τα εργα σου και η ψυχη μου γινωσκει σφοδρα
	15 ουκ εκρυβη το οστουν μου απο σου ο εποιησας εν κρυφη και η υποστασις μου εν τοις κατωτατοις της γης
	16 το ακατεργαστον μου ειδοσαν οι οφθαλμοι σου και επι το βιβλιον σου παντες γραφησονται ημερας πλασθησονται και ουθεις εν αυτοις
	17 εμοι δε λιαν ετιμηθησαν οι φιλοι σου ο θεος λιαν εκραταιωθησαν αι αρχαι αυτων
	18 εξαριθμησομαι αυτους και υπερ αμμον πληθυνθησονται εξηγερθην και ετι ειμι μετα σου
	19 εαν αποκτεινης αμαρτωλους ο θεος ανδρες αιματων εκκλινατε απ' εμου
	20 οτι ερεις εις διαλογισμον λημψονται εις ματαιοτητα τας πολεις σου
	21 ουχι τους μισουντας σε κυριε εμισησα και επι τοις εχθροις σου εξετηκομην
	22 τελειον μισος εμισουν αυτους εις εχθρους εγενοντο μοι
	23 δοκιμασον με ο θεος και γνωθι την καρδιαν μου ετασον με και γνωθι τας τριβους μου
	24 και ιδε ει οδος ανομιας εν εμοι και οδηγησον με εν οδω αιωνια