Isaia 54

NOVA VULGATA	LXX
1 Exsulta, sterilis, quae non peperisti, laetare, gaude, quae non parturisti, quoniam multi sunt filii desertae magis quam filii nuptae, dicit Dominus.	1 ευφρανθητι στειρα η ου τικτουσα ρηξον και βοησον η ουκ ωδινουσα οτι πολλα τα τεκνα της ερημου μαλλον η της εχουσης τον ανδρα ειπεν γαρ κυριος
2 Dilata locum tentorii tui et pelles tabernaculorum tuorum extende, ne parcas; longos fac funiculos tuos et clavos tuos consolida.	2 πλατυνον τον τοπον της σκηνης σου και των αυλαιων σου πηξον μη φειση μακρυνον τα σχοινισματα σου και τους πασσαλους σου κατισχυσον
3 Ad dexteram enim et ad laevam penetrabis, et semen tuum hereditabit gentes, quae civitates desertas inhabitabunt.	3 ετι εις τα δεξια και εις τα αριστερα εκπετασον και το σπερμα σου εθνη κληρονομησει και πολεις ηρημωμενας κατοικιεις
4 Noli timere, quia non confunderis, neque erubescas, quia non te pudebit; nam confusionis adulescentiae tuae oblivisceris et opprobrii viduitatis tuae non recordaberis amplius.	4 μη φοβου οτι κατησχυνθης μηδε εντραπης οτι ωνειδισθης οτι αισχυνην αιωνιον επιληση και ονειδος της χηρειας σου ου μη μνησθηση
5 Qui enim fecit te, erit sponsus tuus, Dominus exercituum nomen eius; et redemptor tuus Sanctus Israel, Deus omnis terrae vocabitur.	5 οτι κυριος ο ποιων σε κυριος σαβαωθ ονομα αυτω και ο ρυσαμενος σε αυτος θεος ισραηλ παση τη γη κληθησεται
6 Quia ut mulierem derelictam et maerentem spiritu vocavit te Dominus, et uxorem ab adulescentia abiectam dixit Deus tuus.	6 ουχ ως γυναικα καταλελειμμενην και ολιγοψυχον κεκληκεν σε κυριος ουδ' ως γυναικα εκ νεοτητος μεμισημενην ειπεν ο θεος σου
7 Ad punctum in modico dereliqui te et in miserationibus magnis congregabo te.	7 χρονον μικρον κατελιπον σε και μετα ελεους μεγαλου ελεησω σε
8 In momento indignationis abscondi faciem meam parumper a te et in misericordia sempiterna misertus sum tui, dixit redemptor tuus Dominus.	8 εν θυμω μικρω απεστρεψα το προσωπον μου απο σου και εν ελεει αιωνιω ελεησω σε ειπεν ο ρυσαμενος σε κυριος
9 Sicut in diebus Noe istud mihi est, cui iuravi, ne inducerem aquas Noe ultra supra terram; sic iuravi, ut non irascar tibi et non increpem te.	9 απο του υδατος του επι νωε τουτο μοι εστιν καθοτι ωμοσα αυτω εν τω χρονω εκεινω τη γη μη θυμωθησεσθαι επι σοι ετι μηδε εν απειλη σου
10 Montes enim recedent, et colles movebuntur, misericordia autem mea non recedet a te, et foedus pacis meae non movebitur, dixit miserator tuus Dominus.	10 τα ορη μεταστησεσθαι ουδε οι βουνοι σου μετακινηθησονται ουτως ουδε το παρ' εμου σοι ελεος εκλειψει ουδε η διαθηκη της ειρηνης σου ου μη μεταστη ειπεν γαρ κυριος ιλεως σοι
11 Paupercula, tempestate convulsa absque ulla consolatione, ecce ego sternam super carbunculos lapides tuos et fundabo te in sapphiris;	11 ταπεινη και ακαταστατος ου παρεκληθης ιδου εγω ετοιμαζω σοι ανθρακα τον λιθον σου και τα θεμελια σου σαπφειρον
12 et ponam iaspidem propugnacula tua et portas tuas in lapides pretiosos et omnes terminos tuos in lapides desiderabiles.	12 και θησω τας επαλξεις σου ιασπιν και τας πυλας σου λιθους κρυσταλλου και τον περιβολον σου λιθους εκλεκτους
13 Universi filii tui erunt discipuli Domini, et magna erit pax filiis tuis;	13 και παντας τους υιους σου διδακτους θεου και εν πολλη ειρηνη τα τεκνα σου
14 in iustitia fundaberis. Procul eris ab oppressione, quia non timebis, et a pavore, quia non appropinquabit tibi.	14 και εν δικαιοσυνη οικοδομηθηση απεχου απο αδικου και ου φοβηθηση και τρομος ουκ εγγιει σοι
15 Ecce, si impetus fiet, non erit ex me; qui impetum fecerit in te, cadetcontra te.	15 ιδου προσηλυτοι προσελευσονται σοι δι' εμου και επι σε καταφευξονται
16 Ecce, ego creavi fabrum sufflantem in igne prunas et proferentem vas in opus suum; et ego creavi etiam vastatorem ad disperdendum.	16 ιδου εγω κτιζω σε ουχ ως χαλκευς φυσων ανθρακας και εκφερων σκευος εις εργον εγω δε εκτισα σε ουκ εις απωλειαν φθειραι
17 Omne vas, quod fictum est contra te, frustra erit. Et omnem linguam insurgentem tibi in iudicio confutabis: haec est hereditas servorum Domini et iustitia eorum ex me, dicit Dominus.	17 παν σκευος φθαρτον επι σε ουκ ευοδωσω και πασα φωνη αναστησεται επι σε εις κρισιν παντας αυτους ηττησεις οι δε ενοχοι σου εσονται εν αυτη εστιν κληρονομια τοις θεραπευουσιν κυριον και υμεις εσεσθε μοι δικαιοι λεγει κυριος