ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 91

LXX	JERUSALEM
1 ψαλμος ωδης εις την ημεραν του σαββατου	1 Qui habite le secret d'Elyôn passe la nuit à l'ombre de Shaddaï,
2 αγαθον το εξομολογεισθαι τω κυριω και ψαλλειν τω ονοματι σου υψιστε	2 disant à Yahvé: Mon abri, ma forteresse, mon Dieu sur qui je compte!
3 του αναγγελλειν το πρωι το ελεος σου και την αληθειαν σου κατα νυκτα	3 C'est lui qui t'arrache au filet de l'oiseleur qui s'affaire à détruire;
4 εν δεκαχορδω ψαλτηριω μετ' ωδης εν κιθαρα	4 il te couvre de ses ailes, tu as sous son pennage un abri. Armure et bouclier, sa vérité.
5 οτι ευφρανας με κυριε εν τω ποιηματι σου και εν τοις εργοις των χειρων σου αγαλλιασομαι	5 Tu ne craindras ni les terreurs de la nuit, ni la flèche qui vole de jour,
6 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε σφοδρα εβαθυνθησαν οι διαλογισμοι σου	6 ni la peste qui marche en la ténèbre, ni le fléau qui dévaste à midi.
7 ανηρ αφρων ου γνωσεται και ασυνετος ου συνησει ταυτα	7 Qu'il en tombe mille à tes côtés et 10.000 à ta droite, toi, tu restes hors d'atteinte.
8 εν τω ανατειλαι τους αμαρτωλους ως χορτον και διεκυψαν παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν οπως αν εξολεθρευθωσιν εις τον αιωνα του αιωνος	8 Il suffit que tes yeux regardent, tu verras le salaire des impies,
9 συ δε υψιστος εις τον αιωνα κυριε	9 toi qui dis: Yahvé mon abri! et qui fais d'Elyôn ton refuge.
10 οτι ιδου οι εχθροι σου απολουνται και διασκορπισθησονται παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν	10 Le malheur ne peut fondre sur toi, ni la plaie approcher de ta tente:
11 και υψωθησεται ως μονοκερωτος το κερας μου και το γηρας μου εν ελαιω πιονι	11 il a pour toi donné ordre à ses anges de te garder en toutes tes voies.
12 και επειδεν ο οφθαλμος μου εν τοις εχθροις μου και εν τοις επανιστανομενοις επ' εμε πονηρευομενοις ακουσεται το ους μου	12 Sur leurs mains ils te porteront pour qu'à la pierre ton pied ne heurte;
13 δικαιος ως φοινιξ ανθησει ωσει κεδρος η εν τω λιβανω πληθυνθησεται	13 sur le fauve et la vipère tu marcheras, tu fouleras le lionceau et le dragon.
14 πεφυτευμενοι εν τω οικω κυριου εν ταις αυλαις του θεου ημων εξανθησουσιν	14 Puisqu'il s'attache à moi, je l'affranchis, je l'exalte puisqu'il connaît mon nom.
15 ετι πληθυνθησονται εν γηρει πιονι και ευπαθουντες εσονται	15 Il m'appelle et je lui réponds: "Je suis près de lui dans la détresse, je le délivre et je le glorifie,
16 του αναγγειλαι οτι ευθης κυριος ο θεος μου και ουκ εστιν αδικια εν αυτω	16 de longs jours je veux le rassasier et je ferai qu'il voie mon salut.