Scrutatio

Martedi, 14 maggio 2024 - San Mattia ( Letture di oggi)

ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 103


font
LXXBIBBIA RICCIOTTI
1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον κυριε ο θεος μου εμεγαλυνθης σφοδρα εξομολογησιν και ευπρεπειαν ενεδυσω1 - Di David. Benedici, anima mia, il Signore! Signore mio Dio, grande tu sei sovranamente; di gloria e di splendore ti sei rivestito.
2 αναβαλλομενος φως ως ιματιον εκτεινων τον ουρανον ωσει δερριν2 Tu che ti ravvolgi nella luce come in un manto, che stendi il cielo come un padiglione;
3 ο στεγαζων εν υδασιν τα υπερωα αυτου ο τιθεις νεφη την επιβασιν αυτου ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων3 che sulle acque fabbrichi la cima di tua casa, che fai delle nuvole il tuo cocchio, che cammini sulle ali de' vènti;
4 ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρ φλεγον4 che fai tuoi messaggeri i vèntie tuoi servi il fuoco e la fiamma!
5 εθεμελιωσεν την γην επι την ασφαλειαν αυτης ου κλιθησεται εις τον αιωνα του αιωνος5 Che hai stabilito la terra sulle sue fondamenta, [sì che] mai non crolli nè secoli.
6 αβυσσος ως ιματιον το περιβολαιον αυτου επι των ορεων στησονται υδατα6 L'oceano quasi veste la ricopriva [una volta], sulle montagne stavan le acque.
7 απο επιτιμησεως σου φευξονται απο φωνης βροντης σου δειλιασουσιν7 Alla tua minaccia fuggirono, alla voce del tuo trono paventarono [e si ritrassero].
8 αναβαινουσιν ορη και καταβαινουσιν πεδια εις τοπον ον εθεμελιωσας αυτοις8 Emersero i monti e s'abbassaron le valligiù al posto stabilito per loro.
9 οριον εθου ο ου παρελευσονται ουδε επιστρεψουσιν καλυψαι την γην9 Un limite segnasti [alle acque], che non oltrepasseranno, nè torneranno a ricoprir la terra.
10 ο εξαποστελλων πηγας εν φαραγξιν ανα μεσον των ορεων διελευσονται υδατα10 Tu che fai sgorgar le fonti [giù] nelle valli: attraverso alle montagne scorron via le acque.
11 ποτιουσιν παντα τα θηρια του αγρου προσδεξονται οναγροι εις διψαν αυτων11 [Ne] bevon tutte le bestie de' campi, [ad esse] sospiran gli onagri nella sete loro.
12 επ' αυτα τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσει εκ μεσου των πετρων δωσουσιν φωνην12 Presso di quelle gli uccelli nidificano, di tra le pietre gorgheggiano.
13 ποτιζων ορη εκ των υπερωων αυτου απο καρπου των εργων σου χορτασθησεται η γη13 Tu che irrighi i monti dalla cima di tua casa: del frutto delle tue opere si sazia la terra.
14 εξανατελλων χορτον τοις κτηνεσιν και χλοην τη δουλεια των ανθρωπων του εξαγαγειν αρτον εκ της γης14 Tu che produci il fieno per le bestie e gli erbaggi a servizio degli uomini; perchè traggano il pane dalla terra
15 και οινος ευφραινει καρδιαν ανθρωπου του ιλαρυναι προσωπον εν ελαιω και αρτος καρδιαν ανθρωπου στηριζει15 e il vino rallegri il cuor dell'uomo; perchè egli esilari il volto con olioe il pane sostenti il cuor dell'uomo.
16 χορτασθησεται τα ξυλα του πεδιου αι κεδροι του λιβανου ας εφυτευσεν16 Si sazian gli alberi del campoe i cedri del Libano, ch'egli ha piantato.
17 εκει στρουθια εννοσσευσουσιν του ερωδιου η οικια ηγειται αυτων17 Là gli uccelli fanno il nido, la cicogna ne' cipressi ha la sua casa:
18 ορη τα υψηλα ταις ελαφοις πετρα καταφυγη τοις χοιρογρυλλιοις18 le alte montagne [son] per i cervi, la roccia [è] rifugio agli scoiattoli.
19 εποιησεν σεληνην εις καιρους ο ηλιος εγνω την δυσιν αυτου19 E' fece la luna per [segnare] i tempi : il sole conosce l'[ora del] suo tramonto.
20 εθου σκοτος και εγενετο νυξ εν αυτη διελευσονται παντα τα θηρια του δρυμου20 Distendi le tenebre e si fa notte, in essa sbucan fuori tutte le bestie della selva.
21 σκυμνοι ωρυομενοι αρπασαι και ζητησαι παρα του θεου βρωσιν αυτοις21 I leoncelli ruggiscono in cerca di predae per chiedere a Dio il pasto loro.
22 ανετειλεν ο ηλιος και συνηχθησαν και εν ταις μανδραις αυτων κοιτασθησονται22 [Ma] sorge il sole e si ritiranoe nelle lor tane s'accovacciano.
23 εξελευσεται ανθρωπος επι το εργον αυτου και επι την εργασιαν αυτου εως εσπερας23 [Ed] esce [allora] l'uomo per le sue faccende e per il suo lavoro fino a sera.
24 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε παντα εν σοφια εποιησας επληρωθη η γη της κτησεως σου24 Quanto magnifiche son le tue opere, o Signore!tutto hai tu fatto con sapienza. Piena è la terra di tua ricchezza:
25 αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος εκει ερπετα ων ουκ εστιν αριθμος ζωα μικρα μετα μεγαλων25 ecco là il mare grande, vasto, immenso.
26 εκει πλοια διαπορευονται δρακων ουτος ον επλασας εμπαιζειν αυτω26 Ivi bestie senza numero, animali piccoli e grandi: ivi corron le navi, [e] il mostro che tu hai creato per scherzar con esso.
27 παντα προς σε προσδοκωσιν δουναι την τροφην αυτοις ευκαιρον27 Tutti gli esseri aspettan da teche tu dia loro il cibo a suo tempo.
28 δοντος σου αυτοις συλλεξουσιν ανοιξαντος δε σου την χειρα τα συμπαντα πλησθησονται χρηστοτητος28 Quando lo dai loro, [lo] raccolgono: quando apri la tua mano, si sazian tutti del [desiato] bene.
29 αποστρεψαντος δε σου το προσωπον ταραχθησονται αντανελεις το πνευμα αυτων και εκλειψουσιν και εις τον χουν αυτων επιστρεψουσιν29 Ma se tu volgi altrove la tua faccia, si conturbano: togli tu ad essi il fiato, e vengon menoe alla lor polvere ritornano.
30 εξαποστελεις το πνευμα σου και κτισθησονται και ανακαινιεις το προσωπον της γης30 Mandi [invece] il tuo spirito, e son creati, e rinnovelli la faccia della terra.
31 ητω η δοξα κυριου εις τον αιωνα ευφρανθησεται κυριος επι τοις εργοις αυτου31 Sia la gloria del Signore in eterno, s'allieti il Signore nelle opere sue.
32 ο επιβλεπων επι την γην και ποιων αυτην τρεμειν ο απτομενος των ορεων και καπνιζονται32 Egli che guarda la terra e la fa tremare, che tocca i monti e fumano!
33 ασω τω κυριω εν τη ζωη μου ψαλω τω θεω μου εως υπαρχω33 Canterò al Signore per [tutta] la vita mia, inneggerò al mio Dio finch'io esisto.
34 ηδυνθειη αυτω η διαλογη μου εγω δε ευφρανθησομαι επι τω κυριω34 Gradito sia a lui il mio canto: io certo mi diletterò nel Signore.
35 εκλιποισαν αμαρτωλοι απο της γης και ανομοι ωστε μη υπαρχειν αυτους ευλογει η ψυχη μου τον κυριον35 Spariscano i peccatori dalla terrae i malvagi, sì che più non esistano. Benedici, anima mia, il Signore! [Alleluia!]