ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 103

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον κυριε ο θεος μου εμεγαλυνθης σφοδρα εξομολογησιν και ευπρεπειαν ενεδυσω	1 De David. Mon âme, bénis le Seigneur, que tout en moi bénisse son saint nom!
2 αναβαλλομενος φως ως ιματιον εκτεινων τον ουρανον ωσει δερριν	2 Mon âme, bénis le Seigneur, et n’oublie aucun de ses bienfaits.
3 ο στεγαζων εν υδασιν τα υπερωα αυτου ο τιθεις νεφη την επιβασιν αυτου ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων	3 C’est lui qui pardonne tes fautes, lui qui te guérit de toute maladie,
4 ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρ φλεγον	4 lui qui retient ta vie quand la mort te réclame, et te laisse parée de sa grâce, de sa tendresse.
5 εθεμελιωσεν την γην επι την ασφαλειαν αυτης ου κλιθησεται εις τον αιωνα του αιωνος	5 Il remplit de ses bienfaits ton existence, et renouvelle comme à l’aigle ta jeunesse.
6 αβυσσος ως ιματιον το περιβολαιον αυτου επι των ορεων στησονται υδατα	6 Le Seigneur intervient pour la justice, il rend à tous les opprimés leur dû.
7 απο επιτιμησεως σου φευξονται απο φωνης βροντης σου δειλιασουσιν	7 Il a révélé à Moïse ses voies, les enfants d’Israël ont vu ses exploits.
8 αναβαινουσιν ορη και καταβαινουσιν πεδια εις τοπον ον εθεμελιωσας αυτοις	8 Le Seigneur est tendresse et compassion, lent à la colère, riche en grâce.
9 οριον εθου ο ου παρελευσονται ουδε επιστρεψουσιν καλυψαι την γην	9 S’il dispute, ce ne sera pas sans fin, s’il garde rancune, cela n’aura qu’un temps.
10 ο εξαποστελλων πηγας εν φαραγξιν ανα μεσον των ορεων διελευσονται υδατα	10 Il ne nous traite pas à la mesure de nos péchés, il ne réclame pas ce que méritent nos fautes.
11 ποτιουσιν παντα τα θηρια του αγρου προσδεξονται οναγροι εις διψαν αυτων	11 Vois la hauteur des cieux par-dessus la terre: aussi haute est sa bonté, elle couvre ceux qui le craignent.
12 επ' αυτα τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσει εκ μεσου των πετρων δωσουσιν φωνην	12 Vois quelle distance de l’orient à l’occident: c’est la distance qu’il met entre nos fautes et nous.
13 ποτιζων ορη εκ των υπερωων αυτου απο καρπου των εργων σου χορτασθησεται η γη	13 La tendresse d’un père pour ses enfants, c’est la tendresse du Seigneur pour ceux qui le craignent.
14 εξανατελλων χορτον τοις κτηνεσιν και χλοην τη δουλεια των ανθρωπων του εξαγαγειν αρτον εκ της γης	14 Lui sait de quoi nous sommes faits, il n’oublie pas que nous sommes poussière.
15 και οινος ευφραινει καρδιαν ανθρωπου του ιλαρυναι προσωπον εν ελαιω και αρτος καρδιαν ανθρωπου στηριζει	15 L’homme de terre, ses jours sont comme l’herbe, il donne sa fleur, comme la fleur des champs.
16 χορτασθησεται τα ξυλα του πεδιου αι κεδροι του λιβανου ας εφυτευσεν	16 Qu’un souffle passe sur lui, il n’est plus, son coin de terre ne le reverra plus.
17 εκει στρουθια εννοσσευσουσιν του ερωδιου η οικια ηγειται αυτων	17 Mais la grâce du Seigneur, depuis toujours et pour toujours est sur ceux qui le craignent. Il défendra jusqu’aux enfants de leurs enfants
18 ορη τα υψηλα ταις ελαφοις πετρα καταφυγη τοις χοιρογρυλλιοις	18 s’ils gardent son alliance, s’ils pensent à mettre en œuvre ses consignes.
19 εποιησεν σεληνην εις καιρους ο ηλιος εγνω την δυσιν αυτου	19 Le Seigneur a déjà son trône dans les cieux, il règne, il a pouvoir sur tout.
20 εθου σκοτος και εγενετο νυξ εν αυτη διελευσονται παντα τα θηρια του δρυμου	20 Bénissez le Seigneur, vous ses anges, ses gardes puissants, vous qui accomplissez ses ordres dès que résonnent ses paroles!
21 σκυμνοι ωρυομενοι αρπασαι και ζητησαι παρα του θεου βρωσιν αυτοις	21 Bénissez le Seigneur, toutes ses armées, ses serviteurs, au service de ses volontés!
22 ανετειλεν ο ηλιος και συνηχθησαν και εν ταις μανδραις αυτων κοιτασθησονται	22 Bénissez le Seigneur, vous toutes ses œuvres, dans tous les lieux où s’exerce sa puissance! Toi aussi, mon âme, bénis le Seigneur!
23 εξελευσεται ανθρωπος επι το εργον αυτου και επι την εργασιαν αυτου εως εσπερας
24 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε παντα εν σοφια εποιησας επληρωθη η γη της κτησεως σου
25 αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος εκει ερπετα ων ουκ εστιν αριθμος ζωα μικρα μετα μεγαλων
26 εκει πλοια διαπορευονται δρακων ουτος ον επλασας εμπαιζειν αυτω
27 παντα προς σε προσδοκωσιν δουναι την τροφην αυτοις ευκαιρον
28 δοντος σου αυτοις συλλεξουσιν ανοιξαντος δε σου την χειρα τα συμπαντα πλησθησονται χρηστοτητος
29 αποστρεψαντος δε σου το προσωπον ταραχθησονται αντανελεις το πνευμα αυτων και εκλειψουσιν και εις τον χουν αυτων επιστρεψουσιν
30 εξαποστελεις το πνευμα σου και κτισθησονται και ανακαινιεις το προσωπον της γης
31 ητω η δοξα κυριου εις τον αιωνα ευφρανθησεται κυριος επι τοις εργοις αυτου
32 ο επιβλεπων επι την γην και ποιων αυτην τρεμειν ο απτομενος των ορεων και καπνιζονται
33 ασω τω κυριω εν τη ζωη μου ψαλω τω θεω μου εως υπαρχω
34 ηδυνθειη αυτω η διαλογη μου εγω δε ευφρανθησομαι επι τω κυριω
35 εκλιποισαν αμαρτωλοι απο της γης και ανομοι ωστε μη υπαρχειν αυτους ευλογει η ψυχη μου τον κυριον