ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 103

LXX	BIBBIA CEI 1974
1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον κυριε ο θεος μου εμεγαλυνθης σφοδρα εξομολογησιν και ευπρεπειαν ενεδυσω	1 'Di Davide.' Benedici il Signore, anima mia, quanto è in me benedica il suo santo nome.
2 αναβαλλομενος φως ως ιματιον εκτεινων τον ουρανον ωσει δερριν	2 Benedici il Signore, anima mia, non dimenticare tanti suoi benefici.
3 ο στεγαζων εν υδασιν τα υπερωα αυτου ο τιθεις νεφη την επιβασιν αυτου ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων	3 Egli perdona tutte le tue colpe, guarisce tutte le tue malattie;
4 ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρ φλεγον	4 salva dalla fossa la tua vita, ti corona di grazia e di misericordia;
5 εθεμελιωσεν την γην επι την ασφαλειαν αυτης ου κλιθησεται εις τον αιωνα του αιωνος	5 egli sazia di beni i tuoi giorni e tu rinnovi come aquila la tua giovinezza.
6 αβυσσος ως ιματιον το περιβολαιον αυτου επι των ορεων στησονται υδατα	6 Il Signore agisce con giustizia e con diritto verso tutti gli oppressi.
7 απο επιτιμησεως σου φευξονται απο φωνης βροντης σου δειλιασουσιν	7 Ha rivelato a Mosè le sue vie, ai figli d'Israele le sue opere.
8 αναβαινουσιν ορη και καταβαινουσιν πεδια εις τοπον ον εθεμελιωσας αυτοις	8 Buono e pietoso è il Signore, lento all'ira e grande nell'amore.
9 οριον εθου ο ου παρελευσονται ουδε επιστρεψουσιν καλυψαι την γην	9 Egli non continua a contestare e non conserva per sempre il suo sdegno.
10 ο εξαποστελλων πηγας εν φαραγξιν ανα μεσον των ορεων διελευσονται υδατα	10 Non ci tratta secondo i nostri peccati, non ci ripaga secondo le nostre colpe.
11 ποτιουσιν παντα τα θηρια του αγρου προσδεξονται οναγροι εις διψαν αυτων	11 Come il cielo è alto sulla terra, così è grande la sua misericordia su quanti lo temono;
12 επ' αυτα τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσει εκ μεσου των πετρων δωσουσιν φωνην	12 come dista l'oriente dall'occidente, così allontana da noi le nostre colpe.
13 ποτιζων ορη εκ των υπερωων αυτου απο καρπου των εργων σου χορτασθησεται η γη	13 Come un padre ha pietà dei suoi figli, così il Signore ha pietà di quanti lo temono.
14 εξανατελλων χορτον τοις κτηνεσιν και χλοην τη δουλεια των ανθρωπων του εξαγαγειν αρτον εκ της γης	14 Perché egli sa di che siamo plasmati, ricorda che noi siamo polvere.
15 και οινος ευφραινει καρδιαν ανθρωπου του ιλαρυναι προσωπον εν ελαιω και αρτος καρδιαν ανθρωπου στηριζει	15 Come l'erba sono i giorni dell'uomo, come il fiore del campo, così egli fiorisce.
16 χορτασθησεται τα ξυλα του πεδιου αι κεδροι του λιβανου ας εφυτευσεν	16 Lo investe il vento e più non esiste e il suo posto non lo riconosce.
17 εκει στρουθια εννοσσευσουσιν του ερωδιου η οικια ηγειται αυτων	17 Ma la grazia del Signore è da sempre, dura in eterno per quanti lo temono; la sua giustizia per i figli dei figli,
18 ορη τα υψηλα ταις ελαφοις πετρα καταφυγη τοις χοιρογρυλλιοις	18 per quanti custodiscono la sua alleanza e ricordano di osservare i suoi precetti.
19 εποιησεν σεληνην εις καιρους ο ηλιος εγνω την δυσιν αυτου	19 Il Signore ha stabilito nel cielo il suo trono e il suo regno abbraccia l'universo.
20 εθου σκοτος και εγενετο νυξ εν αυτη διελευσονται παντα τα θηρια του δρυμου	20 Benedite il Signore, voi tutti suoi angeli, potenti esecutori dei suoi comandi, pronti alla voce della sua parola.
21 σκυμνοι ωρυομενοι αρπασαι και ζητησαι παρα του θεου βρωσιν αυτοις	21 Benedite il Signore, voi tutte, sue schiere, suoi ministri, che fate il suo volere.
22 ανετειλεν ο ηλιος και συνηχθησαν και εν ταις μανδραις αυτων κοιτασθησονται	22 Benedite il Signore, voi tutte opere sue, in ogni luogo del suo dominio. Benedici il Signore, anima mia.
23 εξελευσεται ανθρωπος επι το εργον αυτου και επι την εργασιαν αυτου εως εσπερας
24 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε παντα εν σοφια εποιησας επληρωθη η γη της κτησεως σου
25 αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος εκει ερπετα ων ουκ εστιν αριθμος ζωα μικρα μετα μεγαλων
26 εκει πλοια διαπορευονται δρακων ουτος ον επλασας εμπαιζειν αυτω
27 παντα προς σε προσδοκωσιν δουναι την τροφην αυτοις ευκαιρον
28 δοντος σου αυτοις συλλεξουσιν ανοιξαντος δε σου την χειρα τα συμπαντα πλησθησονται χρηστοτητος
29 αποστρεψαντος δε σου το προσωπον ταραχθησονται αντανελεις το πνευμα αυτων και εκλειψουσιν και εις τον χουν αυτων επιστρεψουσιν
30 εξαποστελεις το πνευμα σου και κτισθησονται και ανακαινιεις το προσωπον της γης
31 ητω η δοξα κυριου εις τον αιωνα ευφρανθησεται κυριος επι τοις εργοις αυτου
32 ο επιβλεπων επι την γην και ποιων αυτην τρεμειν ο απτομενος των ορεων και καπνιζονται
33 ασω τω κυριω εν τη ζωη μου ψαλω τω θεω μου εως υπαρχω
34 ηδυνθειη αυτω η διαλογη μου εγω δε ευφρανθησομαι επι τω κυριω
35 εκλιποισαν αμαρτωλοι απο της γης και ανομοι ωστε μη υπαρχειν αυτους ευλογει η ψυχη μου τον κυριον