Job 31
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | VULGATA |
---|---|
1 Había hecho yo un pacto con mis ojos, y no miraba a ninguna doncella. | 1 Pepigi fœdus cum oculis meis, ut ne cogitarem quidem de virgine. |
2 Y ¿cuál es el reparto que hace Dios desde arriba, cuál la suerte que manda Sadday desde la altura? | 2 Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hæreditatem Omnipotens de excelsis ? |
3 ¿No es acaso desgracia para el inicuo, tribulación para los malhechores? | 3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus injustitiam ? |
4 ¿No ve él mis caminos, no cuenta todos mis pasos? | 4 Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat ? |
5 ¿He caminado junto a la mentira? ¿he apretado mi paso hacia la falsedad? | 5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus, |
6 ¡Péseme él en balanza de justicia, conozca Dios mi integridad! | 6 appendat me in statera justa, et sciat Deus simplicitatem meam. |
7 Si mis pasos del camino se extraviaron, si tras mis ojos fue mi corazón, si a mis manos se adhiere alguna mancha, | 7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula, |
8 ¡coma otro lo que yo sembré, y sean arrancados mis retoños! | 8 seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur. |
9 Si mi corazón fue seducido por mujer, si he fisgado a la puerta de mi prójimo, | 9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum, |
10 ¡muela para otro mi mujer, y otros se encorven sobre ella! | 10 scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii. |
11 Pues sería ello una impudicia, un crimen a justicia sujeto; | 11 Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima. |
12 sería fuego que devora hasta la Perdición y que consumiría toda mi hacienda. | 12 Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina. |
13 Si he menospreciado el derecho de mi siervo o de mi sierva, en sus pleitos conmigo, | 13 Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me : |
14 ¿qué podré hacer cuando Dios se levante? cuando él investigue, ¿qué responderé? | 14 quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus ? et cum quæsierit, quid respondebo illi ? |
15 ¿No los hizo él, igual que a mí, en el vientre? ¿no nos formó en el seno uno mismo? | 15 Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in vulva unus ? |
16 Me he negado al deseo de los débiles? ¿dejé desfallecer los ojos de la viuda? | 16 Si negavi quod volebant pauperibus, et oculos viduæ expectare feci ; |
17 ¿Comí solo mi pedazo de pan, sin compartirlo con el huérfano? | 17 si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea |
18 ¡Siendo así que desde mi infancia me crió él como un padre, me guió desde el seno materno! | 18 (quia ab infantia mea crevit mecum miseratio, et de utero matris meæ egressa est mecum) ; |
19 ¿He visto a un miserable sin vestido, a algún pobre desnudo, | 19 si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem ; |
20 sin que en lo íntimo de su ser me bendijera, y del vellón de mis corderos se haya calentado? | 20 si non benedixerunt mihi latera ejus, et de velleribus ovium mearum calefactus est ; |
21 Si he alzado mi mano contra un huérfano, por sentirme respaldado en la Puerta, | 21 si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem : |
22 ¡mi espalda se separe de mi nuca, y mi brazo del hombro se desgaje! | 22 humerus meus a junctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur. |
23 Pues el terror de Dios caería sobre mí, y ante su majestad no podría tenerme. | 23 Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui. |
24 ¿He hecho del oro mi confianza, o he dicho al oro fino: «Tú, mi seguridad»? | 24 Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi : Fiducia mea ; |
25 ¿Me he complacido en la abundancia de mis bienes, en que mi mano había ganado mucho? | 25 si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea ; |
26 ¿Acaso, al ver el sol cómo brillaba, y la luna que marchaba radiante, | 26 si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare, |
27 mi corazón, en secreto, se dejó seducir para enviarles un beso con la mano? | 27 et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo : |
28 También hubiera sido una falta criminal, por haber renegado del Dios de lo alto. | 28 quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum. |
29 ¿Del infortunio de mi enemigo me alegré, me gocé de que el mal le alcanzara? | 29 Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum : |
30 ¡Yo que no permitía a mi lengua pecar reclamando su vida con una maldición! | 30 non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam ejus. |
31 ¿No decían las gentes de mi tienda: «¿Hay alguien que no se haya hartado con su carne?» | 31 Si non dixerunt viri tabernaculi mei : Quis det de carnibus ejus, ut saturemur ? |
32 El forastero no pernoctaba a la intemperie, tenía abierta mi puerta al caminante. | 32 foris non mansit peregrinus : ostium meum viatori patuit. |
33 ¿He disimulado mis culpas a los hombres, ocultando en mi seno mi pecado, | 33 Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam ; |
34 porque temiera el rumor público, o el desprecio de las gentes me asustara, hasta quedar callado sin atreverme a salir mi puerta? | 34 si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me : et non magis tacui, nec egressus sum ostium. |
35 ¡Oh! ¿quién hará que se me escuche? Esta es mi última palabra: ¡respóndame Sadday! El libelo que haya escrito mi adversario | 35 Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens, et librum scribat ipse qui judicat, |
36 pienso llevarlo sobre mis espaldas, ceñírmelo igual que una diadema. | 36 ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi ? |
37 Del número de mis pasos voy a rendirle cuentas, como un príncipe me llegaré hasta él. | 37 Per singulos gradus meos pronuntiabo illum, et quasi principi offeram eum. |
38 Si mi tierra grita contra mí, y sus surcos lloran con ella, | 38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci ejus deflent : |
39 si he comido sus frutos sin pagarlos y he hecho expirar a sus dueños, | 39 si fructus ejus comedi absque pecunia, et animam agricolarum ejus afflixi : |
40 ¡en vez de trigo broten en ella espinas, y en lugar de cebada hierba hedionda! Fin de las palabras de Job. | 40 pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. Finita sunt verba Job. |