Job 31
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Había hecho yo un pacto con mis ojos, y no miraba a ninguna doncella. | 1 Pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine. |
2 Y ¿cuál es el reparto que hace Dios desde arriba, cuál la suerte que manda Sadday desde la altura? | 2 Quae enim pars mea apud Deum desuper, et quae hereditas apud Omnipotentem in excelsis? |
3 ¿No es acaso desgracia para el inicuo, tribulación para los malhechores? | 3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam? |
4 ¿No ve él mis caminos, no cuenta todos mis pasos? | 4 Nonne ipse considerat vias meas et cunctos gressus meos dinumerat? |
5 ¿He caminado junto a la mentira? ¿he apretado mi paso hacia la falsedad? | 5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus, |
6 ¡Péseme él en balanza de justicia, conozca Dios mi integridad! | 6 appendat me in statera iusta et sciat Deus integritatem meam. |
7 Si mis pasos del camino se extraviaron, si tras mis ojos fue mi corazón, si a mis manos se adhiere alguna mancha, | 7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhaesit macula, |
8 ¡coma otro lo que yo sembré, y sean arrancados mis retoños! | 8 seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur. |
9 Si mi corazón fue seducido por mujer, si he fisgado a la puerta de mi prójimo, | 9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum, |
10 ¡muela para otro mi mujer, y otros se encorven sobre ella! | 10 molat pro alio uxor mea, et super illam incurventur alii. |
11 Pues sería ello una impudicia, un crimen a justicia sujeto; | 11 Hoc enim nefas est et iniquitas iudicialis; |
12 sería fuego que devora hasta la Perdición y que consumiría toda mi hacienda. | 12 ignis est usque ad perditionem devorans et omnia eradicans genimina. |
13 Si he menospreciado el derecho de mi siervo o de mi sierva, en sus pleitos conmigo, | 13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me, |
14 ¿qué podré hacer cuando Dios se levante? cuando él investigue, ¿qué responderé? | 14 quid enim faciam, cum surrexerit ad iudicandum Deus; et, cum quaesierit, quid respondebo illi? |
15 ¿No los hizo él, igual que a mí, en el vientre? ¿no nos formó en el seno uno mismo? | 15 Numquid non in ventre fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in visceribus unus? |
16 Me he negado al deseo de los débiles? ¿dejé desfallecer los ojos de la viuda? | 16 Si negavi, quod volebant, pauperibus et oculos viduae languescere feci; |
17 ¿Comí solo mi pedazo de pan, sin compartirlo con el huérfano? | 17 si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea, |
18 ¡Siendo así que desde mi infancia me crió él como un padre, me guió desde el seno materno! | 18 quia ab infantia mea educavi eum ut pater et de ventre matris meae direxi eam; |
19 ¿He visto a un miserable sin vestido, a algún pobre desnudo, | 19 si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem; |
20 sin que en lo íntimo de su ser me bendijera, y del vellón de mis corderos se haya calentado? | 20 si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est; |
21 Si he alzado mi mano contra un huérfano, por sentirme respaldado en la Puerta, | 21 si levavi super pupillum manum meam, cum viderem in porta adiutorium mihi, |
22 ¡mi espalda se separe de mi nuca, y mi brazo del hombro se desgaje! | 22 umerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum ossibus lacertorum confringatur, |
23 Pues el terror de Dios caería sobre mí, y ante su majestad no podría tenerme. | 23 quia timor super me calamitas a Deo, et contra maiestatem eius nihil valerem! |
24 ¿He hecho del oro mi confianza, o he dicho al oro fino: «Tú, mi seguridad»? | 24 Si putavi aurum securitatem meam et obryzo dixi: Fiducia mea!; |
25 ¿Me he complacido en la abundancia de mis bienes, en que mi mano había ganado mucho? | 25 si laetatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima repperit manus mea; |
26 ¿Acaso, al ver el sol cómo brillaba, y la luna que marchaba radiante, | 26 si vidi solem, cum fulgeret, et lunam incedentem clare, |
27 mi corazón, en secreto, se dejó seducir para enviarles un beso con la mano? | 27 et decepit me in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo, |
28 También hubiera sido una falta criminal, por haber renegado del Dios de lo alto. | 28 quae est iniquitas iudicialis, eo quod negassem Deum desuper; |
29 ¿Del infortunio de mi enemigo me alegré, me gocé de que el mal le alcanzara? | 29 si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum, |
30 ¡Yo que no permitía a mi lengua pecar reclamando su vida con una maldición! | 30 cum non dederim ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius; |
31 ¿No decían las gentes de mi tienda: «¿Hay alguien que no se haya hartado con su carne?» | 31 si non dixerunt viri tabernaculi mei: “Quis det, qui de carnibus eius nonsaturatus sit?”; |
32 El forastero no pernoctaba a la intemperie, tenía abierta mi puerta al caminante. | 32 foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit; |
33 ¿He disimulado mis culpas a los hombres, ocultando en mi seno mi pecado, | 33 si abscondi quasi homo peccatum meum et celavi in sinu meo iniquitatem meam; |
34 porque temiera el rumor público, o el desprecio de las gentes me asustara, hasta quedar callado sin atreverme a salir mi puerta? | 34 si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me, et magis tacui nec egressus sum ostium. |
35 ¡Oh! ¿quién hará que se me escuche? Esta es mi última palabra: ¡respóndame Sadday! El libelo que haya escrito mi adversario | 35 Quis mihi tribuat auditorem? Ecce signum meum! Omnipotens respondeat mihi! Ecce liber, quem scripsit vir litis meae, |
36 pienso llevarlo sobre mis espaldas, ceñírmelo igual que una diadema. | 36 ut in umero meo portem illum et alligem illum quasi coronam mihi. |
37 Del número de mis pasos voy a rendirle cuentas, como un príncipe me llegaré hasta él. | 37 Numerum graduum meorum pronuntiabo illi et quasi principem adibo eum. |
38 Si mi tierra grita contra mí, y sus surcos lloran con ella, | 38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent; |
39 si he comido sus frutos sin pagarlos y he hecho expirar a sus dueños, | 39 si fructus eius comedi absque pecunia et animam agricolarum eius afflixi, |
40 ¡en vez de trigo broten en ella espinas, y en lugar de cebada hierba hedionda! Fin de las palabras de Job. | 40 pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo herba foetida! ”. Finita sunt verba Iob. |