Ijob 34

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	GREEK BIBLE
1 Dann ergriff Elihu das Wort und sprach:	1 Επανελαβε δε ο Ελιου και ειπεν?
2 Ihr Weisen, hört meine Worte, ihr Kundigen, leiht mir Gehör!	2 Ακουσατε τους λογους μου, ω σοφοι? και δοτε ακροασιν εις εμε, οι νοημονες?
3 Denn das Ohr prüft die Worte und der Gaumen schmeckt die Speise.	3 Διοτι το ωτιον δοκιμαζει τους λογους, ο δε ουρανισκος γευεται το φαγητον.
4 Lasst das Recht uns untersuchen, erkennen unter uns, was gut ist.	4 Ας εκλεξωμεν εις εαυτους κρισιν? ας γνωρισωμεν μεταξυ ημων τι το καλον.
5 Denn Ijob sagt: Ich bin im Recht, doch Gott hat mir mein Recht entzogen.	5 Διοτι ο Ιωβ ειπεν, Ειμαι δικαιος? και ο Θεος αφηρεσε την κρισιν μου?
6 Meinem Recht zuwider soll ich lügen? Unheilbar traf mich ohne Schuld der Pfeil.	6 εψευσθην εις την κρισιν μου? η πληγη μου ειναι ανιατος, ανευ παραβασεως.
7 Wo ist ein Mann wie Ijob, der Lästerung wie Wasser trinkt,	7 Τις ανθρωπος ως ο Ιωβ, οστις καταπινει τον χλευασμον ως υδωρ?
8 der hingeht, um sich den Übeltätern zuzugesellen, und mit den Frevlern Umgang pflegt?	8 και υπαγει εν συνοδια μετα των εργατων της ανομιας, και περιπατει μετα ανθρωπων ασεβων;
9 Er sagte ja: Es nützt dem Menschen nichts, dass er in Freundschaft lebt mit Gott.	9 Διοτι ειπεν, ουδεν ωφελει τον ανθρωπον το να ευαρεστη εις τον Θεον.
10 Darum hört mir zu, ihr Männer mit Verstand! Fern ist es Gott, Unrecht zu tun, und dem Allmächtigen, Frevel zu üben.	10 Δια τουτο ακουσατε μου, ανδρες συνετοι? μη γενοιτο να υπαρχη εις τον Θεον αδικια, και εις τον Παντοδυναμον ανομια.
11 Nein, was der Mensch tut, das vergilt er ihm, nach eines jeden Verhalten lässt er es ihn treffen.	11 Επειδη κατα το εργον του ανθρωπου θελει αποδωσει εις αυτον, και θελει καμει εκαστον να ευρη κατα την οδον αυτου.
12 Nein, wahrhaftig, nie tut Gott unrecht und der Allmächtige beugt nicht das Recht.	12 Ναι, βεβαιως ο Θεος δεν θελει πραξει ασεβως, ουδε θελει διαστρεψει ο Παντοδυναμος την κρισιν.
13 Wer hat ihm seine Erde anvertraut und wer den ganzen Erdkreis hingestellt?	13 Τις κατεστησεν αυτον επιτηρητην της γης; η τις διεταξε πασαν την οικουμενην;
14 Wenn er auf ihn den Sinn nur richtet, seinen Geist und Atem zu sich holt,	14 Εαν βαλη την καρδιαν αυτου επι τον ανθρωπον, θελει συρει εις εαυτον το πνευμα αυτου και την πνοην αυτου?
15 muss alles Fleisch zusammen sterben, der Mensch zum Staube wiederkehren.	15 πασα σαρξ θελει εκπνευσει ομου, και ο ανθρωπος θελει επιστρεψει εις το χωμα.
16 Hast du Verstand, so höre dies, lausche dem Laut meiner Worte!	16 Εαν τωρα εχης συνεσιν? ακουσον τουτο? ακροαθητι της φωνης των λογων μου.
17 Kann, wer das Recht hasst, Herrschaft führen? Und willst du den Gerechten, den Erhabenen verklagen,	17 Μηπως κυβερνα ο μισων την ευθυτητα; και θελεις καταδικασει τον κατ' εξοχην δικαιον;
18 ihn, der zum König sagt: Du Nichtsnutz!, zu Edelmännern: Bösewicht!,	18 οστις λεγει προς βασιλεα, Εισαι ασεβης, προς αρχοντας, Εισθε κακοι;
19 der nicht auf Fürsten Rücksicht nimmt, vornehm nicht vor arm begünstigt; denn alle sind sie seiner Hände Werk.	19 Οστις δεν προσωποληπτει εις αρχοντας ουδε αποβλεπει εις τον πλουσιον μαλλον παρα εις τον πτωχον; επειδη παντες ουτοι ειναι εργον των χειρων αυτου.
20 Sie sterben plötzlich, mitten in der Nacht; das Volk gerät in Aufruhr und sie müssen fort. Starke müssen weichen, ohne dass eine Hand sich rührt.	20 Εν μια στιγμη θελουσιν αποθανει, και το μεσονυκτιον ο λαος θελει ταραχθη και θελει παρελθει? και ο ισχυρος θελει αναρπαχθη, ουχι υπο χειρος.
21 Denn seine Augen schauen auf des Menschen Wege, alle seine Schritte sieht er wohl.	21 Διοτι οι οφθαλμοι αυτου ειναι επι τας οδους του ανθρωπου, Και βλεπει παντα τα βηματα αυτου.
22 Kein Dunkel gibt es, keine Finsternis, wo sich die Übeltäter bergen könnten.	22 Δεν ειναι σκοτος ουδε σκια θανατου, οπου οι εργαται της ανομιας να κρυφθωσιν.
23 Denn dem Menschen setzt er keine Frist, zu Gott ins Gericht zu gehen.	23 Επειδη δεν θελει αφησει πλεον τον ανθρωπον να ελθη εις κρισιν μετα του Θεου.
24 Gewaltige knickt er ohne Verhör und stellt andere an ihren Platz.	24 Θελει συντριψει αναριθμητους ισχυρους και βαλει αλλους αντ' αυτων
25 Wahrhaftig, Gott kennt ja ihre Taten, er stürzt sie bei Nacht und sie sind zermalmt.	25 διοτι γνωριζει τα εργα αυτων, και ανατρεπει αυτους την νυκτα, και συντριβονται.
26 Wie Frevler schlägt er sie an einem Ort, wo man es sieht,	26 Κτυπα αυτους ως ασεβεις εν τω τοπω των θεατων?
27 deshalb, weil sie von ihm wichen, nicht achteten auf alle seine Wege.	27 επειδη εξεκλιναν απ' αυτου και δεν εθεωρησαν ουδεμιαν των οδων αυτου?
28 So lässt er der Armen Geschrei zu sich kommen, er hört das Geschrei der Gebeugten.	28 και εκαμον να ελθη προς αυτον η κραυγη των πτωχων, και ηκουσε την φωνην των τεθλιμμενων.
29 Hält er sich still, wer spricht ihn schuldig? Verbirgt er sein Gesicht, wer nimmt ihn wahr? Über Volk und Menschen aber wacht er,	29 Και οταν αυτος διδη ησυχιαν, τις θελει διαταραξει αυτην; και οταν κρυπτη το προσωπον αυτου, τις δυναται να ιδη αυτον; ειτε επι εθνος ειτε επι ανθρωπον ομου?
30 damit nicht ruchlose Menschen herrschen, die dem Volk zum Fallstrick werden.	30 ωστε να μη βασιλευη υποκριτης, δια να μη παγιδευηται ο λαος.
31 Denn nicht ist's an Gott, zu sagen: Geirrt habe ich, ich mach's nicht wieder falsch.	31 Βεβαιως πρεπει να λεγη τις προς τον Θεον, Επαθον, δεν θελω πλεον πραξει κακως?
32 Was ich nicht sehe, lehre du mich! Tat ich Unrecht, ich will es nicht mehr tun.	32 ο, τι δεν βλεπω, συ διδαξον με? εαν επραξα ανομιαν, δεν θελω πραξει πλεον.
33 Soll er nach deinem Sinn vergelten, weil du verwirfst? So musst ja du entscheiden, nicht ich, und was du weißt, das sage an!	33 Αλλα μηπως θελει γεινει κατα τον στοχασμον σου; ειτε συ αποβαλης ειτε εκλεξης, αυτος θελει ανταποδωσει, και ουχι εγω? λεγε λοιπον ο, τι εξευρεις.
34 Verständige Männer werden zu mir sagen, ein jeder Weise, der mich hört:	34 Ανδρες συνετοι θελουσιν ειπει προς εμε, και ο σοφος ανθρωπος οστις με ακουει,
35 Bar des Wissens redet Ijob und unbedacht sind seine Worte.	35 Ο Ιωβ δεν ελαλησεν εν γνωσει, και οι λογοι αυτου δεν ησαν μετα συνεσεως.
36 Wohlan, weiter werde Ijob geprüft, weil er nach der Frevler Art erwidert.	36 Η επιθυμια μου ειναι, ο Ιωβ να εξετασθη εως τελους? επειδη απεκριθη ως οι ανθρωποι οι ασεβεις.
37 Denn Frevel fügt er noch zu seiner Sünde, in unserer Mitte höhnt er laut, mehrt seine Worte gegen Gott.	37 Διοτι εις την αμαρτιαν αυτου προσθετει ασεβειαν? καυχαται μεταξυ ημων, και πολλαπλασιαζει τους λογους αυτου εναντιον του Θεου.