Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Ijob 17


font
EINHEITSUBERSETZUNG BIBELVULGATA
1 Mein Geist ist verwirrt,
meine Tage sind ausgelöscht,
nur Gräber bleiben mir.
1 Spiritus meus attenuabitur ;
dies mei breviabuntur :
et solum mihi superest sepulchrum.
2 Wahrhaftig, nur Spott begleitet mich.
In Bitterkeit verbringt mein Auge die Nacht.
2 Non peccavi,
et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 Hinterleg die Bürgschaft für mich bei dir!
Wer würde sonst den Handschlag für mich leisten?
3 Libera me, Domine, et pone me juxta te,
et cujusvis manus pugnet contra me.
4 Ihr Herz hast du der Einsicht verschlossen,
darum lässt du sie nicht triumphieren.
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina :
propterea non exaltabuntur.
5 Zum Teilen lädt einer die Freunde ein,
während die Augen seiner Kinder verschmachten.
5 Prædam pollicetur sociis,
et oculi filiorum ejus deficient.
6 Zum Spott für die Leute stellte er mich hin,
ich wurde einer, dem man ins Gesicht spuckt.
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi,
et exemplum sum coram eis.
7 Vor Kummer ist mein Auge matt,
all meine Glieder schwinden wie Schatten dahin.
7 Caligavit ab indignatione oculus meus,
et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8 Darüber entsetzen sich die Redlichen,
der Reine empört sich über den Ruchlosen.
8 Stupebunt justi super hoc,
et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 Doch der Gerechte hält fest an seinem Weg,
wer reine Hände hat, gewinnt an Kraft.
9 Et tenebit justus viam suam,
et mundis manibus addet fortitudinem.
10 Ihr alle, kehrt um, kommt wieder her,
ich finde ja noch keinen Weisen bei euch.
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite,
et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 Dahin sind meine Tage,
zunichte meine Pläne, meine Herzenswünsche.
11 Dies mei transierunt ;
cogitationes meæ dissipatæ sunt,
torquentes cor meum.
12 Sie machen mir die Nacht zum Tag,
das Licht nähert sich dem Dunkel.
12 Noctem verterunt in diem,
et rursum post tenebras spero lucem.
13 Ich habe keine Hoffnung.
Die Unterwelt wird mein Haus,
in der Finsternis breite ich mein Lager aus.
13 Si sustinuero, infernus domus mea est,
et in tenebris stravi lectulum meum.
14 Zur Grube rufe ich: Mein Vater bist du!,
Meine Mutter, meine Schwester!, zum Wurm.
14 Putredini dixi : Pater meus es ;
Mater mea, et soror mea, vermibus.
15 Wo ist dann meine Hoffnung
und wo mein Glück? Wer kann es schauen?
15 Ubi est ergo nunc præstolatio mea ?
et patientiam meam quis considerat ?
16 Fahren sie zur Unterwelt mit mir hinab,
sinken wir vereint in den Staub?
16 In profundissimum infernum descendent omnia mea :
putasne saltem ibi erit requies mihi ?