Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Ecclesiasticus 38


font
VULGATABIBLIA
1 Honora medicum propter necessitatem :
etenim illum creavit Altissimus.
1 Da al médico, por sus servicios, los honores que merece,
que también a él le creó el Señor.
2 A Deo est enim omnis medela,
et a rege accipiet donationem.
2 Pues del Altísimo viene la curación,
como una dádiva que del rey se recibe.
3 Disciplina medici exaltabit caput illius,
et in conspectu magnatorum collaudabitur.
3 La ciencia del médico realza su cabeza,
y ante los grandes es admirado.
4 Altissimus creavit de terra medicamenta,
et vir prudens non abhorrebit illa.
4 El Señor puso en la tierra medicinas,
el varón prudente no las desdeña.
5 Nonne a ligno indulcata est aqua amara ?
5 ¿No fue el agua endulzada con un leño
para que se conociera su virtud?
6 Ad agnitionem hominum virtus illorum :
et dedit hominibus scientiam Altissimus,
honorari in mirabilibus suis.
6 El mismo dio a los hombres la ciencia
para que se gloriaran en sus maravillas.
7 In his curans mitigabit dolorem :
et unguentarius faciet pigmenta suavitatis,
et unctiones conficiet sanitatis :
et non consummabuntur opera ejus.
7 Con ellas cura él y quita el sufrimiento,
con ellas el farmacéutico hace mixturas.
8 Pax enim Dei super faciem terræ.
8 Así nunca se acaban sus obras,
y de él viene la paz sobre la haz de la tierra.
9 Fili, in tua infirmitate ne despicias teipsum :
sed ora Dominum, et ipse curabit te.
9 Hijo, en tu enfermedad, no seas negligente,
sino ruega al Señor, que él te curará.
10 Averte a delicto, et dirige manus,
et ab omni delicto munda cor tuum.
10 Aparta las faltas, endereza tus manos,
y de todo pecado purifica el corazón.
11 Da suavitatem et memoriam similaginis,
et impingua oblationem, et da locum medico :
11 Ofrece incienso y memorial de flor de harina,
haz pingües ofrendas según tus medios.
12 etenim illum Dominus creavit, et non discedat a te,
quia opera ejus sunt necessaria.
12 Recurre luego al médico, pues el Señor le creó también a él,
que no se aparte de tu lado, pues de él has menester.
13 Est enim tempus quando in manus illorum incurras :
13 Hay momentos en que en su mano está la solución,
14 ipsi vero Dominum deprecabuntur, ut dirigat requiem eorum,
et sanitatem, propter conversationem illorum.
14 pues ellos también al Señor suplicarán
que les ponga en buen camino hacia el alivio
y hacia la curación para salvar tu vida.
15 Qui delinquit in conspectu ejus qui fecit eum,
incidet in manus medici.
15 El que peca delante de su Hacedor
¡caiga en manos del médico!
16 Fili, in mortuum produc lacrimas,
et quasi dira passus incipe plorare :
et secundum judicium contege corpus illius,
et non despicias sepulturam illius.
16 Hijo, por un muerto lágrimas derrama,
como quien sufre cruelmente, entona la lamentación;
según el ceremonial entierra su cadáver
y no seas negligente con su sepultura.
17 Propter delaturam autem amare fer luctum illius uno die,
et consolare propter tristitiam :
17 Llora amargamente, date fuertes golpes de pecho,
haz el duelo según su dignidad,
un día o dos, para evitar murmullos;
después, consuélate de la tristeza.
18 et fac luctum secundum meritum ejus
uno die, vel duobus, propter detractionem :
18 Porque de la tristeza sale la muerte,
la tristeza del corazón enerva las fuerzas.
19 a tristitia enim festinat mors, et cooperit virtutem,
et tristitia cordis flectit cervicem.
19 En la adversidad permanece también la tristeza,
una vida de miseria va contra el corazón.
20 In abductione permanet tristitia,
et substantia inopis secundum cor ejus.
20 No des tu corazón a la tristeza,
evítala acordándote del fin.
21 Ne dederis in tristitia cor tuum,
sed repelle eam a te, et memento novissimorum.
21 No lo olvides: no hay retorno,
a él no le aprovechará, y te harás daño a ti mismo.
22 Noli oblivisci, neque enim est conversio :
et huic nihil proderis, et teipsum pessimabis.
22 «Recuerda mi sentencia, que será también la tuya:
a mí ayer, a ti te toca hoy».
23 Memor esto judicii mei : sic enim erit et tuum :
mihi heri, et tibi hodie.
23 Cuando un muerto reposa, deja en paz su memoria,
consuélate de él, porque su espíritu ha partido.
24 In requie mortui requiescere fac memoriam ejus,
et consolare illum in exitu spiritus sui.
24 La sabiduría del escriba se adquiere en los ratos de sosiego,
el que se libera de negocios se hará sabio.
25 Sapientia scribæ in tempore vacuitatis,
et qui minoratur actu sapientiam percipiet,
qua sapientia replebitur.
25 ¿Cómo va a hacerse sabio el que empuña el arado,
y se gloría de tener por lanza el aguijón,
el que conduce bueyes, los arrea en sus trabajos
y no sabe hablar más que de novillos?
26 Qui tenet aratrum,
et qui gloriatur in jaculo, stimulo boves agitat,
et conversatur in operibus eorum,
et enarratio ejus in filiis taurorum.
26 Aplica su corazón a abrir surcos,
y sus vigilias a cebar terneras.
27 Cor suum dabit ad versandos sulcos,
et vigilia ejus in sagina vaccarum.
27 De igual modo todo obrero o artesano,
que trabaja día y noche;
los que graban las efigies de los sellos,
y su afán se centra en variar los detalles;
ponen todo su corazón en igualar el modelo
y gastan sus vigilias en rematar la obra.
28 Sic omnis faber et architectus,
qui noctem tamquam diem transigit :
qui sculpit signacula sculptilia,
et assiduitas ejus variat picturam :
cor suum dabit in similitudinem picturæ,
et vigilia sua perficiet opus.
28 También el herrero sentado junto al yunque,
atento a los trabajos del hierro;
el vaho del fuego sus carnes derrite,
en el calor de la fragua se debate,
el ruido del martillo le ensordece,
y en el modelo del objeto tiene fijos sus ojos;
pone su corazón en concluir sus obras,
y sus vigilias en adornarlas al detalle.
29 Sic faber ferrarius sedens juxta incudem,
et considerans opus ferri :
vapor ignis uret carnes ejus,
et in calore fornacis concertatur.
29 De igual modo el alfarero sentado a su tarea
y dando a la rueda con sus pies,
preocupado sin cesar por su trabajo,
toda su actividad concentrada en el número;
30 Vox mallei innovat aurem ejus,
et contra similitudinem vasis oculus ejus.
30 con su brazo moldea la arcilla,
con sus pies vence su resistencia;
pone su corazón en acabar el barnizado,
y gasta sus vigilias en limpiar el horno.
31 Cor suum dabit in consummationem operum,
et vigilia sua ornabit in perfectionem.
31 Todos éstos ponen su confianza en sus manos,
y cada uno se muestra sabio en su tarea.
32 Sic figulus sedens ad opus suum,
convertens pedibus suis rotam,
qui in sollicitudine positus est semper propter opus suum,
et in numero est omnis operatio ejus.
32 Sin ellos no se construiría ciudad alguna,
ni se podría habitar ni circular por ella.
33 In brachio suo formabit lutum,
et ante pedes suos curvabit virtutem suam.
33 Mas para el consejo del pueblo no se les busca,
ni se les distingue en la asamblea.
No se sientan en sitial de juez,
ni meditan en la alianza del juicio.
34 Cor suum dabit ut consummet linitionem,
et vigilia sua mundabit fornacem.
34 No demuestran instrucción ni juicio,
ni se les encuentra entre los que dicen máximas.
Pero aseguran la creación eterna,
el objeto de su oración son los trabajos de su oficio.
35 Omnes hi in manibus suis speraverunt,
et unusquisque in arte sua sapiens est.
36 Sine his omnibus non ædificatur civitas,
37 et non inhabitabunt, nec inambulabunt,
et in ecclesiam non transilient.
38 Super sellam judicis non sedebunt,
et testamentum judicii non intelligent,
neque palam facient disciplinam et judicium,
et in parabolis non invenientur :
39 sed creaturam ævi confirmabunt :
et deprecatio illorum in operatione artis,
accomodantes animam suam,
et conquirentes in lege Altissimi.