Jó 39

VULGATA	LXX
1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti ?	1 ει εγνως καιρον τοκετου τραγελαφων πετρας εφυλαξας δε ωδινας ελαφων
2 Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum ?	2 ηριθμησας δε αυτων μηνας πληρεις τοκετου ωδινας δε αυτων ελυσας
3 Incurvantur ad fœtum, et pariunt, et rugitus emittunt.	3 εξεθρεψας δε αυτων τα παιδια εξω φοβου ωδινας αυτων εξαποστελεις
4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum : egrediuntur, et non revertuntur ad eas.	4 απορρηξουσιν τα τεκνα αυτων πληθυνθησονται εν γενηματι εξελευσονται και ου μη ανακαμψουσιν αυτοις
5 Quis dimisit onagrum liberum, et vincula ejus quis solvit ?	5 τις δε εστιν ο αφεις ονον αγριον ελευθερον δεσμους δε αυτου τις ελυσεν
6 cui dedi in solitudine domum, et tabernacula ejus in terra salsuginis.	6 εθεμην δε την διαιταν αυτου ερημον και τα σκηνωματα αυτου αλμυριδα
7 Contemnit multitudinem civitatis : clamorem exactoris non audit.	7 καταγελων πολυοχλιας πολεως μεμψιν δε φορολογου ουκ ακουων
8 Circumspicit montes pascuæ suæ, et virentia quæque perquirit.	8 κατασκεψεται ορη νομην αυτου και οπισω παντος χλωρου ζητει
9 Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad præsepe tuum ?	9 βουλησεται δε σοι μονοκερως δουλευσαι η κοιμηθηναι επι φατνης σου
10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo, aut confringet glebas vallium post te ?	10 δησεις δε εν ιμασι ζυγον αυτου η ελκυσει σου αυλακας εν πεδιω
11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus, et derelinques ei labores tuos ?	11 πεποιθας δε επ' αυτω οτι πολλη η ισχυς αυτου επαφησεις δε αυτω τα εργα σου
12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget ?	12 πιστευσεις δε οτι αποδωσει σοι τον σπορον εισοισει δε σου τον αλωνα
13 Penna struthionis similis est pennis herodii et accipitris.	13 πτερυξ τερπομενων νεελασα εαν συλλαβη ασιδα και νεσσα
14 Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea ?	14 οτι αφησει εις γην τα ωα αυτης και επι χουν θαλψει
15 Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.	15 και επελαθετο οτι πους σκορπιει και θηρια αγρου καταπατησει
16 Duratur ad filios suos, quasi non sint sui : frustra laboravit, nullo timore cogente.	16 απεσκληρυνεν τα τεκνα αυτης ωστε μη εαυτη εις κενον εκοπιασεν ανευ φοβου
17 Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.	17 οτι κατεσιωπησεν αυτη ο θεος σοφιαν και ουκ εμερισεν αυτη εν τη συνεσει
18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit : deridet equum et ascensorem ejus.	18 κατα καιρον εν υψει υψωσει καταγελασεται ιππου και του επιβατου αυτου
19 Numquid præbebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo ejus hinnitum ?	19 η συ περιεθηκας ιππω δυναμιν ενεδυσας δε τραχηλω αυτου φοβον
20 Numquid suscitabis eum quasi locustas ? gloria narium ejus terror.	20 περιεθηκας δε αυτω πανοπλιαν δοξαν δε στηθεων αυτου τολμη
21 Terram ungula fodit ; exultat audacter : in occursum pergit armatis.	21 ανορυσσων εν πεδιω γαυρια εκπορευεται δε εις πεδιον εν ισχυι
22 Contemnit pavorem, nec cedit gladio.	22 συναντων βελει καταγελα και ου μη αποστραφη απο σιδηρου
23 Super ipsum sonabit pharetra ; vibrabit hasta et clypeus :	23 επ' αυτω γαυρια τοξον και μαχαιρα
24 fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubæ sonare clangorem.	24 και οργη αφανιει την γην και ου μη πιστευση εως αν σημανη σαλπιγξ
25 Ubi audierit buccinam, dicit : Vah ! procul odoratur bellum : exhortationem ducum, et ululatum exercitus.	25 σαλπιγγος δε σημαινουσης λεγει ευγε πορρωθεν δε οσφραινεται πολεμου συν αλματι και κραυγη
26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad austrum ?	26 εκ δε της σης επιστημης εστηκεν ιεραξ αναπετασας τας πτερυγας ακινητος καθορων τα προς νοτον
27 Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum ?	27 επι δε σω προσταγματι υψουται αετος γυψ δε επι νοσσιας αυτου καθεσθεις αυλιζεται
28 In petris manet, et in præruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus.	28 επ' εξοχη πετρας και αποκρυφω
29 Inde contemplatur escam, et de longe oculi ejus prospiciunt.	29 εκεισε ων ζητει τα σιτα πορρωθεν οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσιν
30 Pulli ejus lambent sanguinem : et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.	30 νεοσσοι δε αυτου φυρονται εν αιματι ου δ' αν ωσι τεθνεωτες παραχρημα ευρισκονται
31 Et adjecit Dominus, et locutus est ad Job :
32 Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit ? utique qui arguit Deum, debet respondere ei.
33 Respondens autem Job Domino, dixit :
34 Qui leviter locutus sum, respondere quid possum ? manum meam ponam super os meum.
35 Unum locutus sum, quod utinam non dixissem : et alterum, quibus ultra non addam.