Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Jó 39


font
VULGATADIODATI
1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris,
vel parturientes cervas observasti ?
1 Sai tu il tempo che le camozze delle rocce figliano? Hai tu osservato quando le cerve partoriscono?
2 Dinumerasti menses conceptus earum,
et scisti tempus partus earum ?
2 Annoveri tu i mesi del termine del lor portato, E sai tu il tempo che devono figliare?
3 Incurvantur ad fœtum, et pariunt,
et rugitus emittunt.
3 Elle si chinano, fanno scoppiar fuori il lor feto, Si alleviano delle lor doglie.
4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum :
egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
4 I lor figli son gagliardi, crescono per le biade, Escono fuori, e non ritornano più a quelle.
5 Quis dimisit onagrum liberum,
et vincula ejus quis solvit ?
5 Chi ne ha mandato libero l’asino salvatico, E chi ha sciolti i suoi legami?
6 cui dedi in solitudine domum,
et tabernacula ejus in terra salsuginis.
6 A cui io ho ordinato il deserto per casa; E per abitazioni, i luoghi salsugginosi.
7 Contemnit multitudinem civitatis :
clamorem exactoris non audit.
7 Egli si beffa dello strepito della città; Egli non ode gli schiamazzi del sollecitator delle opere.
8 Circumspicit montes pascuæ suæ,
et virentia quæque perquirit.
8 I monti, ch’egli va spiando, sono il suo pasco; Ed egli va ricercando qualunque verdura.
9 Numquid volet rhinoceros servire tibi,
aut morabitur ad præsepe tuum ?
9 Il liocorno ti vorrà egli servire? Si riparerà egli presso alla tua mangiatoia?
10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo,
aut confringet glebas vallium post te ?
10 Legherai tu il liocorno con la sua fune, per farlo arare al solco? Erpicherà egli le valli dietro a te?
11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus,
et derelinques ei labores tuos ?
11 Ti fiderai tu in lui, perchè la sua forza è grande? E gli rimetterai tu il tuo lavoro?
12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi,
et aream tuam congreget ?
12 Ti fiderai tu in lui ch’egli ti renda la ricolta della tua sementa, E ch’egli te l’accolga nella tua aia?
13 Penna struthionis similis est
pennis herodii et accipitris.
13 Le ale de’ paoni son esse vaghe per opera tua? Od ha da te lo struzzolo le penne e la piuma?
14 Quando derelinquit ova sua in terra,
tu forsitan in pulvere calefacies ea ?
14 Fai tu ch’egli abbandoni le sue uova in su la terra, E che le lasci scaldare in su la polvere?
15 Obliviscitur quod pes conculcet ea,
aut bestia agri conterat.
15 E che dimentichi che il piè d’alcuno le schiaccerà, Ovvero che le fiere della campagna le calpesteranno?
16 Duratur ad filios suos, quasi non sint sui :
frustra laboravit, nullo timore cogente.
16 Egli è spietato inverso i suoi figli, come se non fosser suoi; Indarno è la sua fatica, egli è senza tema;
17 Privavit enim eam Deus sapientia,
nec dedit illi intelligentiam.
17 Perciocchè Iddio l’ha privo di senno, E non l’ha fatto partecipe d’intendimento.
18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit :
deridet equum et ascensorem ejus.
18 Quando egli si solleva in alto, Egli si beffa del cavallo, e di colui che lo cavalca
19 Numquid præbebis equo fortitudinem,
aut circumdabis collo ejus hinnitum ?
19 Hai tu data la forza al cavallo? Hai tu adorna la sua gola di fremito?
20 Numquid suscitabis eum quasi locustas ?
gloria narium ejus terror.
20 Lo spaventerai tu come una locusta? Il suo magnifico nitrire è spaventevole.
21 Terram ungula fodit ; exultat audacter :
in occursum pergit armatis.
21 Egli raspa nella valle, si rallegra della sua forza, Esce ad incontrare le armi.
22 Contemnit pavorem,
nec cedit gladio.
22 Egli si beffa della paura, e non si spaventa, E non si volge indietro per la spada.
23 Super ipsum sonabit pharetra ;
vibrabit hasta et clypeus :
23 Il turcasso, e la folgorante lancia, E lo spuntone gli risuonano addosso.
24 fervens et fremens sorbet terram,
nec reputat tubæ sonare clangorem.
24 D’impazienza e di stizza pare ch’egli voglia trangugiar la terra; E non può credere che sia il suon della tromba.
25 Ubi audierit buccinam, dicit : Vah !
procul odoratur bellum :
exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
25 Come prima la tromba ha sonato, egli dice: Aha, Aha; Da lontano annasa la battaglia, Lo schiamazzo de’ capitani; e le grida
26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter,
expandens alas suas ad austrum ?
26 È per il tuo senno che lo sparviere vola? Che spiega le sue ali verso il mezzodì?
27 Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila,
et in arduis ponet nidum suum ?
27 L’aquila si leva ella ad alto per lo tuo comandamento? E fai tu ch’ella faccia il suo nido in luoghi elevati?
28 In petris manet,
et in præruptis silicibus commoratur,
atque inaccessis rupibus.
28 Ella dimora e si ripara nelle rupi, Nelle punte delle rocce, ed in luoghi inaccessibili.
29 Inde contemplatur escam,
et de longe oculi ejus prospiciunt.
29 Di là ella spia il pasto, Gli occhi suoi mirano da lontano.
30 Pulli ejus lambent sanguinem :
et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.
30 I suoi aquilini ancora sorbiscono il sangue, E dove sono corpi morti, quivi ella si ritrova
31 Et adjecit Dominus, et locutus est ad Job :
32 Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit ?
utique qui arguit Deum, debet respondere ei.
33 Respondens autem Job Domino, dixit :
34 Qui leviter locutus sum, respondere quid possum ?
manum meam ponam super os meum.
35 Unum locutus sum, quod utinam non dixissem :
et alterum, quibus ultra non addam.