1 Et introivit iterum in synago gam. Et erat ibi homo habens manum aridam; | 1 E di nuovo entrò nella sinagoga: ed eravi un uomo, che aveva una mano inaridita. |
2 et observabant eum, si sabbatis curaret illum, ut accusarent eum. | 2 E stavano a vedere, se egli lo sanasse in giorno di sabato, per accusarlo. |
3 Et aithomini habenti manum aridam: “ Surge in medium ”. | 3 Ed egli disse all'uomo, che aveva la mano inaridita: Alzati, vieni in mezzo. |
4 Et dicit eis: “ Licetsabbatis bene facere an male? Animam salvam facere an perdere? ”. At illitacebant. | 4 E a coloro disse: E egli lecito di fare del bene, o del male in giorno di sabato? di salvare, o di torre la vita? Ma quelli tacevano. |
5 Et circumspiciens eos cum ira, contristatus super caecitate cordiseorum, dicit homini: “ Extende manum ”. Et extendit, et restituta est manuseius. | 5 E girati gli occhi sopra di essi con ira, deplorando la cecità de' cuori loro, disse a colui: Stendi la tua mano. Ed ei la stese, e fu a lui restituita la mano. |
6 Et exeuntes pharisaei statim cum herodianis consilium faciebant adversuseum quomodo eum perderent.
| 6 Mai Farisei ritiratisi, subito tenner consiglio con gli Erodiani contro di lui intorno al modo di levarlo dal mondo. |
7 Et Iesus cum discipulis suis secessit ad mare. Et multa turba a Galilaeasecuta est et a Iudaea | 7 E Gesù si appartò co' suoi discepoli verso il mare: e una gran turba di popolo lo seguitò dalla Galilea, e dalla Giudea, |
8 et ab Hierosolymis et ab Idumaea; et, qui transIordanem et circa Tyrum et Sidonem, multitudo magna, audientes, quae faciebat,venerunt ad eum. | 8 E da Gerusalemme, e dall'Idumea, dalle terre di là dal Giordano: e quelli delle vicinanze di Tiro, e di Sidone, udito avendo le cose, che faceva, andaron da lui in gran folla. |
9 Et dixit discipulis suis, ut navicula sibi praesto essetpropter turbam, ne comprimerent eum.
| 9 Ed egli disse a' suoi discepoli, che stesse pronta per lui una barchetta, affinché la gran turba non lo opprimesse. |
10 Multos enim sanavit, ita ut irruerent in eum, ut illum tangerent, quotquothabebant plagas. | 10 Imperocché rendeva la sanità a limiti; onde tutti quelli, che erano afflitti da qualche malore, se gli scagliavano addosso per toccarlo. |
11 Et spiritus immundi, cum illum videbant, procidebant ei etclamabant dicentes: “ Tu es Filius Dei! ”. | 11 E gli spiriti immondi, quando lo vedevano, se gli inginocchiavano, e gridavano, dicendo: |
12 Et vehementer comminabatureis, ne manifestarent illum.
| 12 Tu se' il Figliuolo di Dio. E faceva loro gravi minacce, perché nol manifestassero. |
13 Et ascendit in montem et vocat ad se, quos voluit ipse, et venerunt ad eum. | 13 E salito sopra un monte, chiamò a se quelli, che egli volle: e si accostarono a lui. |
14 Et fecit Duodecim, ut essent cum illo, et ut mitteret eos praedicare | 14 E scelse dodici, perché si stesser con esso lui: e per mandargli a predicare. |
15 habentes potestatem eiciendi daemonia: | 15 E dette ad essi podestà di curare le malattìe, e di cacciare i demonj. |
16 et imposuit Simoni nomen Petrum; | 16 Simone, cui pose il soprannome di Pietro: |
17 etIacobum Zebedaei et Ioannem fratrem Iacobi, et imposuit eis nomina Boanerges,quod est Filii tonitrui; | 17 E Giacomo figliuolo di Zebedeo, e Giovanni fratello di Giacomo: e pose ad essi il soprannome di boanerges, cioè, figliuoli del tuono: |
18 et Andream et Philippum et Bartholomaeum etMatthaeum et Thomam et Iacobum Alphaei et Thaddaeum et Simonem Chananaeum | 18 E Andrea, e Filippo, e Bartolomeo, e Matteo, e Tomaso, e Giacomo figliuolo d'Alfeo, e Taddeo, e Simon Cananeo, |
19 etIudam Iscarioth, qui et tradidit illum.
| 19 E Giuda Iscariote, che fu quegli, lo tradì. |
20 Et venit ad domum; et convenit iterum turba, ita ut non possent neque panemmanducare. | 20 E andarono in casa, e si radunarono di bel nuovo le turbe; dimodoché non potevano nemmeno prender cibo. |
21 Et cum audissent sui, exierunt tenere eum; dicebant enim: “ Infurorem versus est ”.
| 21 E avendo saputo tali cose i suoi, andarono per pigliarlo; imperocché dicevano: Ha dato in pazzìa. |
22 Et scribae, qui ab Hierosolymis descenderant, dicebant: “ Beelzebul habet” et: “ In principe daemonum eicit daemonia ”. | 22 E gli Scribi, che erano venuti da Gerusalemme, dicevano: Egli ha Beelzeebub, e discaccia i demonj in virtù del principe de' demonj. |
23 Et convocatis eis, inparabolis dicebat illis: “ Quomodo potest Satanas Satanam eicere? | 23 Ma egli chiamatigli a se, diceva loro in parabole: Come può Satana scacciare Satana? |
24 Et siregnum in se dividatur, non potest stare regnum illud; | 24 E se un regno in contrarj partiti dividesi, non può un tal regno sussistere. |
25 et si domus insemetipsam dispertiatur, non poterit domus illa stare. | 25 E se una casa si divide in contrarj partiti, non può tal casa sussistere. |
26 Et si Satanasconsurrexit in semetipsum et dispertitus est, non potest stare, sed finem habet. | 26 E se Satana si è rivoltato, e si è messo in discordia contro se stesso, non potrà sussistere; ma sta per finire. |
27 Nemo autem potest in domum fortis ingressus vasa eius diripere, nisi priusfortem alliget; et tunc domum eius diripiet. | 27 Nissuno può entrare in casa del forte, e rubar le sue spoglie, se prima non lega il forte, e allora darà il sacco alla casa di lui. |
28 Amen dico vobis: Omniadimittentur filiis hominum peccata et blasphemiae, quibus blasphemaverint; | 28 In verità vi dico, che saranno rimessi a' figliuoli degli uomini tutti i peccati, e qualunque bestemmia, che abbiano profferita: |
29 qui autem blasphemaverit in Spiritum Sanctum, non habet remissionem in aeternum,sed reus est aeterni delicti ”. | 29 Ma per chi avrà bestemmiato contro lo Spirito santo, non vi sarà remissione in eterno; ma sarà reo di delitto eterno. |
30 Quoniam dicebant: “ Spiritum immundumhabet ”.
| 30 A motivo che dicevano: Egli ha lo spirito immondo. |
31 Et venit mater eius et fratres eius, et foris stantes miserunt ad eumvocantes eum. | 31 E venne la madre, e i fratelli di lui, e stando fuori, mandarono a chiamarlo: |
32 Et sedebat circa eum turba, et dicunt ei: “ Ecce mater tua etfratres tui et sorores tuae foris quaerunt te ”. | 32 E sedeva intorno a lui molta gente, e gli dissero: Ecco che la tua madre, e i tuoi fratelli là fuori cercan di te. |
33 Et respondens eis ait: “Quae est mater mea et fratres mei? ”. | 33 Ma egli rispose, e disse loro: Chi è mia madre, e chi (sono) i miei fratelli? |
34 Et circumspiciens eos, qui incircuitu eius sedebant, ait: “ Ecce mater mea et fratres mei. | 34 E girali gli occhi sopra coloro, che sedevangli attorno: Ecco, disse, la madre mia, e i miei fratelli. |
35 Qui enimfecerit voluntatem Dei, hic frater meus et soror mea et mater est ”.
| 35 Imperocché chi farà la volontà di Dio, quegli è mio fratello, mia sorella, e madre. |