1 Et introivit iterum in synago gam. Et erat ibi homo habens manum aridam; | 1 Entrò di nuovo nella sinagoga. Vi era lì un uomo che aveva una mano paralizzata, |
2 et observabant eum, si sabbatis curaret illum, ut accusarent eum. | 2 e stavano a vedere se lo guariva in giorno di sabato, per accusarlo. |
3 Et aithomini habenti manum aridam: “ Surge in medium ”. | 3 Egli disse all’uomo che aveva la mano paralizzata: «Àlzati, vieni qui in mezzo!». |
4 Et dicit eis: “ Licetsabbatis bene facere an male? Animam salvam facere an perdere? ”. At illitacebant. | 4 Poi domandò loro: «È lecito in giorno di sabato fare del bene o fare del male, salvare una vita o ucciderla?». Ma essi tacevano. |
5 Et circumspiciens eos cum ira, contristatus super caecitate cordiseorum, dicit homini: “ Extende manum ”. Et extendit, et restituta est manuseius. | 5 E guardandoli tutt’intorno con indignazione, rattristato per la durezza dei loro cuori, disse all’uomo: «Tendi la mano!». Egli la tese e la sua mano fu guarita. |
6 Et exeuntes pharisaei statim cum herodianis consilium faciebant adversuseum quomodo eum perderent.
| 6 E i farisei uscirono subito con gli erodiani e tennero consiglio contro di lui per farlo morire.
|
7 Et Iesus cum discipulis suis secessit ad mare. Et multa turba a Galilaeasecuta est et a Iudaea | 7 Gesù, intanto, con i suoi discepoli si ritirò presso il mare e lo seguì molta folla dalla Galilea. Dalla Giudea |
8 et ab Hierosolymis et ab Idumaea; et, qui transIordanem et circa Tyrum et Sidonem, multitudo magna, audientes, quae faciebat,venerunt ad eum. | 8 e da Gerusalemme, dall’Idumea e da oltre il Giordano e dalle parti di Tiro e Sidone, una grande folla, sentendo quanto faceva, andò da lui. |
9 Et dixit discipulis suis, ut navicula sibi praesto essetpropter turbam, ne comprimerent eum.
| 9 Allora egli disse ai suoi discepoli di tenergli pronta una barca, a causa della folla, perché non lo schiacciassero. |
10 Multos enim sanavit, ita ut irruerent in eum, ut illum tangerent, quotquothabebant plagas. | 10 Infatti aveva guarito molti, cosicché quanti avevano qualche male si gettavano su di lui per toccarlo. |
11 Et spiritus immundi, cum illum videbant, procidebant ei etclamabant dicentes: “ Tu es Filius Dei! ”. | 11 Gli spiriti impuri, quando lo vedevano, cadevano ai suoi piedi e gridavano: «Tu sei il Figlio di Dio!». |
12 Et vehementer comminabatureis, ne manifestarent illum.
| 12 Ma egli imponeva loro severamente di non svelare chi egli fosse.
|
13 Et ascendit in montem et vocat ad se, quos voluit ipse, et venerunt ad eum. | 13 Salì poi sul monte, chiamò a sé quelli che voleva ed essi andarono da lui. |
14 Et fecit Duodecim, ut essent cum illo, et ut mitteret eos praedicare | 14 Ne costituì Dodici – che chiamò apostoli –, perché stessero con lui e per mandarli a predicare |
15 habentes potestatem eiciendi daemonia: | 15 con il potere di scacciare i demòni. |
16 et imposuit Simoni nomen Petrum; | 16 Costituì dunque i Dodici: Simone, al quale impose il nome di Pietro, |
17 etIacobum Zebedaei et Ioannem fratrem Iacobi, et imposuit eis nomina Boanerges,quod est Filii tonitrui; | 17 poi Giacomo, figlio di Zebedeo, e Giovanni fratello di Giacomo, ai quali diede il nome di Boanèrghes, cioè «figli del tuono»; |
18 et Andream et Philippum et Bartholomaeum etMatthaeum et Thomam et Iacobum Alphaei et Thaddaeum et Simonem Chananaeum | 18 e Andrea, Filippo, Bartolomeo, Matteo, Tommaso, Giacomo, figlio di Alfeo, Taddeo, Simone il Cananeo |
19 etIudam Iscarioth, qui et tradidit illum.
| 19 e Giuda Iscariota, il quale poi lo tradì.
|
20 Et venit ad domum; et convenit iterum turba, ita ut non possent neque panemmanducare. | 20 Entrò in una casa e di nuovo si radunò una folla, tanto che non potevano neppure mangiare. |
21 Et cum audissent sui, exierunt tenere eum; dicebant enim: “ Infurorem versus est ”.
| 21 Allora i suoi, sentito questo, uscirono per andare a prenderlo; dicevano infatti: «È fuori di sé».
|
22 Et scribae, qui ab Hierosolymis descenderant, dicebant: “ Beelzebul habet” et: “ In principe daemonum eicit daemonia ”. | 22 Gli scribi, che erano scesi da Gerusalemme, dicevano: «Costui è posseduto da Beelzebùl e scaccia i demòni per mezzo del capo dei demòni». |
23 Et convocatis eis, inparabolis dicebat illis: “ Quomodo potest Satanas Satanam eicere? | 23 Ma egli li chiamò e con parabole diceva loro: «Come può Satana scacciare Satana? |
24 Et siregnum in se dividatur, non potest stare regnum illud; | 24 Se un regno è diviso in se stesso, quel regno non potrà restare in piedi; |
25 et si domus insemetipsam dispertiatur, non poterit domus illa stare. | 25 se una casa è divisa in se stessa, quella casa non potrà restare in piedi. |
26 Et si Satanasconsurrexit in semetipsum et dispertitus est, non potest stare, sed finem habet. | 26 Anche Satana, se si ribella contro se stesso ed è diviso, non può restare in piedi, ma è finito. |
27 Nemo autem potest in domum fortis ingressus vasa eius diripere, nisi priusfortem alliget; et tunc domum eius diripiet. | 27 Nessuno può entrare nella casa di un uomo forte e rapire i suoi beni, se prima non lo lega. Soltanto allora potrà saccheggiargli la casa. |
28 Amen dico vobis: Omniadimittentur filiis hominum peccata et blasphemiae, quibus blasphemaverint; | 28 In verità io vi dico: tutto sarà perdonato ai figli degli uomini, i peccati e anche tutte le bestemmie che diranno; |
29 qui autem blasphemaverit in Spiritum Sanctum, non habet remissionem in aeternum,sed reus est aeterni delicti ”. | 29 ma chi avrà bestemmiato contro lo Spirito Santo non sarà perdonato in eterno: è reo di colpa eterna». |
30 Quoniam dicebant: “ Spiritum immundumhabet ”.
| 30 Poiché dicevano: «È posseduto da uno spirito impuro».
|
31 Et venit mater eius et fratres eius, et foris stantes miserunt ad eumvocantes eum. | 31 Giunsero sua madre e i suoi fratelli e, stando fuori, mandarono a chiamarlo. |
32 Et sedebat circa eum turba, et dicunt ei: “ Ecce mater tua etfratres tui et sorores tuae foris quaerunt te ”. | 32 Attorno a lui era seduta una folla, e gli dissero: «Ecco, tua madre, i tuoi fratelli e le tue sorelle stanno fuori e ti cercano». |
33 Et respondens eis ait: “Quae est mater mea et fratres mei? ”. | 33 Ma egli rispose loro: «Chi è mia madre e chi sono i miei fratelli?». |
34 Et circumspiciens eos, qui incircuitu eius sedebant, ait: “ Ecce mater mea et fratres mei. | 34 Girando lo sguardo su quelli che erano seduti attorno a lui, disse: «Ecco mia madre e i miei fratelli! |
35 Qui enimfecerit voluntatem Dei, hic frater meus et soror mea et mater est ”.
| 35 Perché chi fa la volontà di Dio, costui per me è fratello, sorella e madre». |