Secondo libro di Samuele 22

NOVA VULGATA	LXX
1 Locutus est autem David Domino verba carminis huius in die, qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum et de manu Saul,	1 και ελαλησεν δαυιδ τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν η ημερα εξειλατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ
2 et ait: “ Dominus petra mea et arx mea et salvator meus;	2 και ειπεν κυριε πετρα μου και οχυρωμα μου και εξαιρουμενος με εμοι
3 Deus meus, rupes mea, in quam confugiam, scutum meum et cornu salutis meae! Munimentum meum et refugium meum. Salvator meus, de violentia liberabis me.	3 ο θεος μου φυλαξ εσται μου πεποιθως εσομαι επ' αυτω υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου και καταφυγη μου σωτηριας μου εξ αδικου σωσεις με
4 Laudabilem invocabo Dominum et ab inimicis meis salvus ero.	4 αινετον επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι
5 Quia circumdederunt me fluctus mortis, torrentes Belial terruerunt me;	5 οτι περιεσχον με συντριμμοι θανατου χειμαρροι ανομιας εθαμβησαν με
6 praeoccupaverunt me laquei mortis.	6 ωδινες θανατου εκυκλωσαν με προεφθασαν με σκληροτητες θανατου
7 In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; et exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus venit ad aures eius.	7 εν τω θλιβεσθαι με επικαλεσομαι κυριον και προς τον θεον μου βοησομαι και επακουσεται εκ ναου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου εν τοις ωσιν αυτου
8 Commota est et contremuit terra; fundamenta caelorum concussa sunt et conquassata, quoniam iratus est.	8 και εταραχθη και εσεισθη η γη και τα θεμελια του ουρανου συνεταραχθησαν και εσπαραχθησαν οτι εθυμωθη κυριος αυτοις
9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius vorabat; carbones incensi sunt ab eo.	9 ανεβη καπνος εν τη οργη αυτου και πυρ εκ στοματος αυτου κατεδεται ανθρακες εξεκαυθησαν απ' αυτου
10 Et inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius.	10 και εκλινεν ουρανους και κατεβη και γνοφος υποκατω των ποδων αυτου
11 Et ascendit super cherub et volavit et devolavit super pennas venti.	11 και επεκαθισεν επι χερουβιν και επετασθη και ωφθη επι πτερυγων ανεμου
12 Posuit tenebras in circuitu suo tabernaculum suum, tenebrosas aquas, nubes densissimas.	12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτος υδατων επαχυνεν εν νεφελαις αερος
13 Prae fulgore in conspectu eius incensi sunt carbones ignis.	13 απο του φεγγους εναντιον αυτου εξεκαυθησαν ανθρακες πυρος
14 Intonuit de caelo Dominus, et Excelsus dedit vocem suam.	14 εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου
15 Misit sagittas et dissipavit eos, fulguravit fulmina et conturbavit eos.	15 και απεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους αστραπην και εξεστησεν αυτους
16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris eius.	16 και ωφθησαν αφεσεις θαλασσης και απεκαλυφθη θεμελια της οικουμενης εν τη επιτιμησει κυριου απο πνοης πνευματος θυμου αυτου
17 Misit de excelso et assumpsit me, traxit me de aquis multis;	17 απεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με ειλκυσεν με εξ υδατων πολλων
18 liberavit me ab inimico meo potentissimo, ab his, qui oderant me, qui robustiores me erant.	18 ερρυσατο με εξ εχθρων μου ισχυος εκ των μισουντων με οτι εκραταιωθησαν υπερ εμε
19 Praevenerunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus firmamentum meum;	19 προεφθασαν με εν ημερα θλιψεως μου και εγενετο κυριος επιστηριγμα μου
20 et eduxit me in latitudinem, liberavit me, quia complacui ei.	20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον και εξειλατο με οτι ευδοκησεν εν εμοι
21 Retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam manuum mearum reddit mihi,	21 και ανταπεδωκεν μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν μοι
22 quia custodivi vias Domini et non egi impie a Deo meo.	22 οτι εφυλαξα οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου
23 Omnia enim iudicia eius in conspectu meo, et a praeceptis eius non recessi;	23 οτι παντα τα κριματα αυτου κατεναντιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστην απ' αυτων
24 et fui immaculatus cum eo et custodivi me ab iniquitate mea.	24 και εσομαι αμωμος αυτω και προφυλαξομαι απο της ανομιας μου
25 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam meam in conspectu oculorum suorum.	25 και αποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου
26 Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens eris;	26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος τελειου τελειωθηση
27 cum electo electus eris et cum perverso callidus eris.	27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου στρεβλωθηση
28 Et populum pauperem salvum facies et oculos superborum humiliabis,	28 και τον λαον τον πτωχον σωσεις και οφθαλμους επι μετεωρων ταπεινωσεις
29 quia tu lucerna mea, Domine, et Deus meus illuminat tenebras meas.	29 οτι συ ο λυχνος μου κυριε και κυριος εκλαμψει μοι το σκοτος μου
30 In te enim aggrediar hostium turmas, in Deo meo transiliam murum.	30 οτι εν σοι δραμουμαι μονοζωνος και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος
31 Deus, immaculata via eius, eloquium Domini igne examinatum; scutum est omnium sperantium in se.	31 ο ισχυρος αμωμος η οδος αυτου το ρημα κυριου κραταιον πεπυρωμενον υπερασπιστης εστιν πασιν τοις πεποιθοσιν επ' αυτω
32 Quoniam quis est Deus praeter Dominum? Et quae rupes praeter Deum nostrum?	32 τις ισχυρος πλην κυριου και τις κτιστης εσται πλην του θεου ημων
33 Deus, qui accinxit me fortitudine et complanavit perfectam viam meam,	33 ο ισχυρος ο κραταιων με δυναμει και εξετιναξεν αμωμον την οδον μου
34 coaequans pedes meos cervis et super excelsa statuens me;	34 τιθεις τους ποδας μου ως ελαφων και επι τα υψη ιστων με
35 docens manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea.	35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και καταξας τοξον χαλκουν εν βραχιονι μου
36 Dedisti mihi clipeum salutis tuae, et exauditio tua magnificavit me.	36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η υπακοη σου επληθυνεν με
37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmati tali mei.	37 εις πλατυσμον εις τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ εσαλευθησαν τα σκελη μου
38 Persequebar inimicos meos et conterebam et non convertebar, donec consumerem eos.	38 διωξω εχθρους μου και αφανιω αυτους και ουκ αναστρεψω εως συντελεσω αυτους
39 Consumpsi eos et confregi, ut non consurgerent: ceciderunt sub pedibus meis.	39 και θλασω αυτους και ουκ αναστησονται και πεσουνται υπο τους ποδας μου
40 Accinxisti me fortitudine ad proelium, incurvasti insurgentes in me subtus me.	40 και ενισχυσεις με δυναμει εις πολεμον καμψεις τους επανιστανομενους μοι υποκατω μου
41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum, odientes me, et disperdidi eos.	41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον τους μισουντας με και εθανατωσας αυτους
42 Clamaverunt, et non erat qui salvaret, ad Dominum, et non exaudivit eos.	42 βοησονται και ουκ εστιν βοηθος προς κυριον και ουχ υπηκουσεν αυτων
43 Contrivi eos ut pulverem terrae, quasi lutum platearum comminui eos.	43 και ελεανα αυτους ως χουν γης ως πηλον εξοδων ελεπτυνα αυτους
44 Salvasti me a contradictionibus populi mei, constituisti me in caput gentium. Populus, quem ignorabam, servit mihi,	44 και ρυση με εκ μαχης λαων φυλαξεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσαν μοι
45 filii alieni blandiuntur mihi, auditu auris oboediunt mihi.	45 υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι εις ακοην ωτιου ηκουσαν μου
46 Filii alieni defluunt et contremiscunt ex arcibus suis.	46 υιοι αλλοτριοι απορριφησονται και σφαλουσιν εκ των συγκλεισμων αυτων
47 Vivit Dominus, et benedicta petra mea, et exaltetur Deus, petra salutis meae.	47 ζη κυριος και ευλογητος ο φυλαξ μου και υψωθησεται ο θεος μου ο φυλαξ της σωτηριας μου
48 Deus, qui das vindictas mihi et deicis populos sub me.	48 ισχυρος κυριος ο διδους εκδικησεις εμοι παιδευων λαους υποκατω μου
49 Qui educis me ab inimicis meis et ab insurgentibus in me elevas me; a viro iniquo liberas me.	49 και εξαγων με εξ εχθρων μου και εκ των επεγειρομενων μοι υψωσεις με εξ ανδρος αδικηματων ρυση με
50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo:	50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι κυριε εν τοις εθνεσιν και εν τω ονοματι σου ψαλω
51 Magnificat salutes regis sui et facit misericordiam christo suo David et semini eius in sempiternum ”.	51 μεγαλυνων σωτηριας βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος