Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Secondo libro di Samuele 22


font
NOVA VULGATADIODATI
1 Locutus est autem David Domino verba carminis huius in die, qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum et de manu Saul,1 E DAVIDE proferì al Signore le parole di questo cantico, al giorno che il Signore l’ebbe riscosso dalla mano di tutti i suoi nemici, e dalla mano di Saulle;
2 et ait:
“ Dominus petra mea et arx mea et salvator meus;
2 e disse: Il Signore è la mia rocca, e la mia fortezza, e il mio liberatore;
3 Deus meus, rupes mea, in quam confugiam,
scutum meum et cornu salutis meae!
Munimentum meum et refugium meum.
Salvator meus, de violentia liberabis me.
3 Egli è l’Iddio della mia rupe, io spererò in lui; Egli è il mio scudo, e il corno della mia salute; Il mio alto ricetto, il mio rifugio; Il mio Salvatore, che mi salva di violenza.
4 Laudabilem invocabo Dominum
et ab inimicis meis salvus ero.
4 Io invocai il Signore, al quale appartiene ogni lode, E fui salvato da’ miei nemici.
5 Quia circumdederunt me fluctus mortis,
torrentes Belial terruerunt me;
5 Perciocchè onde di morte mi aveano intorniato, Torrenti di scellerati mi aveano spaventato.
6 praeoccupaverunt me laquei mortis.
6 Legami di sepolcro, mi aveano circondato, Lacci di morte mi aveano incontrato.
7 In tribulatione mea invocavi Dominum
et ad Deum meum clamavi;
et exaudivit de templo suo vocem meam,
et clamor meus venit ad aures eius.
7 Mentre io era distretto, io invocai il Signore, E gridai all’Iddio mio; Ed egli udì la mia voce dal suo Tempio, E il mio grido pervenne a’ suoi orecchi.
8 Commota est et contremuit terra;
fundamenta caelorum concussa sunt
et conquassata, quoniam iratus est.
8 Allora la terra fu smossa, e tremò; I fondamenti de’ cieli furono crollati e scossi; Perciocchè egli era acceso nell’ira.
9 Ascendit fumus de naribus eius,
et ignis de ore eius vorabat;
carbones incensi sunt ab eo.
9 Fumo gli saliva per le nari, E fuoco consumante per la bocca; Da lui procedevano brace accese.
10 Et inclinavit caelos et descendit,
et caligo sub pedibus eius.
10 Ed egli abbassò i cieli, e discese, Avendo una caligine sotto a’ suoi piedi.
11 Et ascendit super cherub et volavit
et devolavit super pennas venti.
11 E cavalcava sopra Cherubini, e volava, Ed appariva sopra le ale del vento.
12 Posuit tenebras in circuitu suo tabernaculum suum,
tenebrosas aquas, nubes densissimas.
12 Ed avea poste d’intorno a sè, per tabernacoli, tenebre, Viluppi d’acque, e nubi dell’aria,
13 Prae fulgore in conspectu eius
incensi sunt carbones ignis.
13 Dallo splendore che scoppiava davanti a lui, Procedevano brace accese.
14 Intonuit de caelo Dominus,
et Excelsus dedit vocem suam.
14 Il Signore tonò dal cielo, E l’Altissimo mandò fuori la sua voce;
15 Misit sagittas et dissipavit eos,
fulguravit fulmina et conturbavit eos.
15 Ed avventò saette, e disperse coloro; Folgore, e li mise in rotta.
16 Et apparuerunt effusiones maris,
et revelata sunt fundamenta orbis
ab increpatione Domini,
ab inspiratione spiritus furoris eius.
16 E, per lo sgridare del Signore, E per lo soffiar dell’alito delle sue nari, I canali del mare furon veduti, I fondamenti del mondo furono scoperti.
17 Misit de excelso et assumpsit me,
traxit me de aquis multis;
17 Egli da alto distese la mano, Mi prese, mi trasse fuori di grandi acque.
18 liberavit me ab inimico meo potentissimo,
ab his, qui oderant me, qui robustiores me erant.
18 Egli mi riscosse dal mio potente nemico, Da quelli che mi odiavano; perciocchè erano più forti di me.
19 Praevenerunt me in die afflictionis meae,
et factus est Dominus firmamentum meum;
19 Essi mi erano venuti incontro al giorno della mia calamità; Ma il Signore fu il mio sostegno.
20 et eduxit me in latitudinem,
liberavit me, quia complacui ei.
20 E mi trasse fuori in luogo largo; Egli mi liberò; perciocchè egli mi gradisce.
21 Retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam
et secundum munditiam manuum mearum reddit mihi,
21 Il Signore mi ha fatta la retribuzione secondo la mia giustizia; Egli mi ha renduto secondo la purità delle mie mani.
22 quia custodivi vias Domini
et non egi impie a Deo meo.
22 Perciocchè io ho osservate le vie del Signore, E non mi sono empiamente rivolto dall’Iddio mio.
23 Omnia enim iudicia eius in conspectu meo,
et a praeceptis eius non recessi;
23 Perciocchè io ho tenute davanti agli occhi tutte le sue leggi, E non mi son rivolto da’ suoi statuti.
24 et fui immaculatus cum eo
et custodivi me ab iniquitate mea.
24 E sono stato intiero inverso lui, E mi son guardato dalla mia iniquità.
25 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam
et secundum munditiam meam in conspectu oculorum suorum.
25 E il Signore mi ha fatta la retribuzione secondo la mia giustizia, Secondo la purità che io ho guardata davanti agli occhi suoi.
26 Cum sancto sanctus eris
et cum viro innocente innocens eris;
26 Tu ti mostri pietoso inverso il pio, Intiero inverso l’uomo intiero.
27 cum electo electus eris
et cum perverso callidus eris.
27 Puro inverso il puro, E ritroso inverso il perverso;
28 Et populum pauperem salvum facies
et oculos superborum humiliabis,
28 E salvi la gente afflitta, E bassi gli occhi in su gli altieri.
29 quia tu lucerna mea, Domine,
et Deus meus illuminat tenebras meas.
29 Perciocchè tu sei la mia lampana, o Signore; E il Signore allumina le mie tenebre.
30 In te enim aggrediar hostium turmas,
in Deo meo transiliam murum.
30 Perciocchè per te io rompo tutta una schiera; Per l’Iddio mio io salgo sopra il muro.
31 Deus, immaculata via eius,
eloquium Domini igne examinatum;
scutum est omnium sperantium in se.
31 La via di Dio è intiera; La parola del Signore è purgata col fuoco; Egli è scudo a tutti coloro che sperano in lui.
32 Quoniam quis est Deus praeter Dominum?
Et quae rupes praeter Deum nostrum?
32 Perciocchè, chi è Dio, fuor che il Signore? E chi è Rocca, fuor che l’Iddio nostro?
33 Deus, qui accinxit me fortitudine
et complanavit perfectam viam meam,
33 Iddio è la mia forza; e il mio valore; Ed ha renduta spedita e appianata la mia via.
34 coaequans pedes meos cervis
et super excelsa statuens me;
34 Egli rende i miei piedi simili a quelli delle cerve, E mi fa star ritto in su i miei alti luoghi.
35 docens manus meas ad proelium,
et tendunt arcum aereum brachia mea.
35 Egli ammaestra le mie mani alla battaglia, E con le mie braccia un arco di rame è spezzato.
36 Dedisti mihi clipeum salutis tuae,
et exauditio tua magnificavit me.
36 Tu mi hai ancora dato lo scudo della tua salvezza, E la tua benignità mi ha accresciuto.
37 Dilatasti gressus meos subtus me,
et non sunt infirmati tali mei.
37 Tu hai allargati i miei passi sotto me, E le mie calcagna non son vacillate.
38 Persequebar inimicos meos et conterebam
et non convertebar, donec consumerem eos.
38 Io ho perseguiti i miei nemici, e li ho sterminati; E non me ne son tornato indietro, finchè non li avessi distrutti.
39 Consumpsi eos et confregi, ut non consurgerent:
ceciderunt sub pedibus meis.
39 Io li ho distrutti, e li ho trafitti, e non son potuti risorgere; E mi son caduti sotto a’ piedi.
40 Accinxisti me fortitudine ad proelium,
incurvasti insurgentes in me subtus me.
40 E tu mi hai cinto di prodezza per la guerra; Tu hai abbassati sotto me quelli che si levavano contro a me.
41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum,
odientes me, et disperdidi eos.
41 Ed hai fatte voltar le spalle a’ miei nemici, Ed a coloro che mi odiavano, davanti a me; Ed io li ho sterminati.
42 Clamaverunt, et non erat qui salvaret,
ad Dominum, et non exaudivit eos.
42 Essi riguardavano in qua ed in là, ma non vi fu chi li salvasse; Riguardarono al Signore, ma egli non rispose loro.
43 Contrivi eos ut pulverem terrae,
quasi lutum platearum comminui eos.
43 Ed io li ho stritolati minuto come polvere della terra; Io li ho calpestati, schiacciati, come il fango delle strade.
44 Salvasti me a contradictionibus populi mei,
constituisti me in caput gentium.
Populus, quem ignorabam, servit mihi,
44 Tu mi hai ancora scampato dalle brighe del mio popolo; Tu mi hai guardato per esser capo di genti; Il popolo che io non conosceva, mi è divenuto servo.
45 filii alieni blandiuntur mihi,
auditu auris oboediunt mihi.
45 Gli stranieri si sono infinti inverso me; Al solo udire degli orecchi, si son renduti ubbidienti a me.
46 Filii alieni defluunt
et contremiscunt ex arcibus suis.
46 Gli stranieri son divenuti fiacchi, Ed hanno tremato di paura fin dentro i lor ricetti chiusi.
47 Vivit Dominus, et benedicta petra mea,
et exaltetur Deus, petra salutis meae.
47 Viva il Signore, e benedetta sia la mia Rocca; E sia esaltato Iddio, ch’è la Rocca della mia salvezza.
48 Deus, qui das vindictas mihi
et deicis populos sub me.
48 Iddio è quel che mi dà modo di far le mie vendette, E che abbassa i popoli sotto me.
49 Qui educis me ab inimicis meis
et ab insurgentibus in me elevas me;
a viro iniquo liberas me.
49 Ed è quel che mi trae fuori da’ miei nemici; Tu mi levi ad alto d’infra coloro che mi assaltano, E mi riscuoti dagli uomini violenti.
50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus,
et nomini tuo cantabo:
50 Perciò, o Signore, io ti celebrerò fra le nazioni, E salmeggerò al tuo Nome;
51 Magnificat salutes regis sui
et facit misericordiam christo suo David
et semini eius in sempiternum ”.
51 Il quale rende magnifiche le vittorie del suo re, Ed usa benignità inverso Davide, suo Unto, E inverso la sua progenie, in sempiterno