ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ - Siracide - Sirach 36

LXX	NOVA VULGATA
1 ελεησον ημας δεσποτα ο θεος παντων και επιβλεψον και επιβαλε τον φοβον σου επι παντα τα εθνη	1 Miserere nostri, Deus omnium, et respice nos et ostende nobis lucem miserationum tuarum;
2 επαρον την χειρα σου επι εθνη αλλοτρια και ιδετωσαν την δυναστειαν σου	2 et immitte timorem tuum super gentes, quae non exquisierunt te, ut cognoscant quia non est Deus nisi tu, et enarrent magnalia tua.
3 ωσπερ ενωπιον αυτων ηγιασθης εν ημιν ουτως ενωπιον ημων μεγαλυνθειης εν αυτοις	3 Alleva manum tuam super gentes alienas, ut videant potentiam tuam.
4 και επιγνωτωσαν σε καθαπερ και ημεις επεγνωμεν οτι ουκ εστιν θεος πλην σου κυριε	4 Sicut enim in conspectu eorum sanctificatus es in nobis, sic in conspectu nostro magnificaberis in eis,
5 εγκαινισον σημεια και αλλοιωσον θαυμασια δοξασον χειρα και βραχιονα δεξιον	5 ut cognoscant, sicut et nos cognovimus, quoniam non est Deus praeter te, Domine.
6 εγειρον θυμον και εκχεον οργην εξαρον αντιδικον και εκτριψον εχθρον	6 Innova signa et itera mirabilia,
7 σπευσον καιρον και μνησθητι ορκισμου και εκδιηγησασθωσαν τα μεγαλεια σου	7 glorifica manum et firma brachium dextrum,
8 εν οργη πυρος καταβρωθητω ο σωζομενος και οι κακουντες τον λαον σου ευροισαν απωλειαν	8 excita furorem et effunde iram,
9 συντριψον κεφαλας αρχοντων εχθρων λεγοντων ουκ εστιν πλην ημων	9 tolle adversarium et afflige inimicum.
10 συναγαγε πασας φυλας ιακωβ και κατακληρονομησον αυτους καθως απ' αρχης	10 Festina tempus et memento praefinitionis, et enarrentur mirabilia tua.
11 ελεησον λαον κυριε κεκλημενον επ' ονοματι σου και ισραηλ ον πρωτογονω ωμοιωσας	11 In ira flammae devoretur, qui salvatur; et, qui pessimant plebem tuam, inveniant perditionem.
12 οικτιρησον πολιν αγιασματος σου ιερουσαλημ τοπον καταπαυματος σου	12 Contere caput principum inimicorum dicentium: “ Non est alius praeter nos!”.
13 πλησον σιων αρεταλογιας σου και απο της δοξης σου τον λαον σου	13 Congrega omnes tribus Iacob et hereditabis eos sicut ab initio.
14 δος μαρτυριον τοις εν αρχη κτισμασιν σου και εγειρον προφητειας τας επ' ονοματι σου	14 Miserere plebi tuae, super quam invocatum est nomen tuum, et Israel, quem coaequasti primogenito tuo.
15 δος μισθον τοις υπομενουσιν σε και οι προφηται σου εμπιστευθητωσαν	15 Miserere civitati sanctificationis tuae, Ierusalem, loco requiei tuae.
16 εισακουσον κυριε δεησεως των ικετων σου κατα την ευλογιαν ααρων περι του λαου σου	16 Reple Sion maiestate tua et gloria tua templum tuum.
17 και γνωσονται παντες οι επι της γης οτι κυριος ει ο θεος των αιωνων	17 Da testimonium his, qui ab initio creaturae tuae sunt, et suscita praedicationes, quas locuti sunt in nomine tuo.
18 παν βρωμα φαγεται κοιλια εστιν δε βρωμα βρωματος καλλιον	18 Da mercedem sustinentibus te, ut prophetae tui fideles inveniantur. Et exaudi orationes servorum tuorum,
19 φαρυγξ γευεται βρωματα θηρας ουτως καρδια συνετη λογους ψευδεις	19 secundum beneplacitum super populo tuo, et dirige nos in viam iustitiae, et sciant omnes, qui habitant terram, quia tu es Deus saeculorum.
20 καρδια στρεβλη δωσει λυπην και ανθρωπος πολυπειρος ανταποδωσει αυτω	20 Omnem escam manducabit venter, et est cibus cibo melior;
21 παντα αρρενα επιδεξεται γυνη εστιν δε θυγατηρ θυγατρος κρεισσων	21 fauces percipiunt cibum ferae, et cor sensatum verba mendacia.
22 καλλος γυναικος ιλαρυνει προσωπον και υπερ πασαν επιθυμιαν ανθρωπου υπεραγει	22 Cor pravum dabit tristitiam, et homo peritus retribuet illi.
23 ει εστιν επι γλωσσης αυτης ελεος και πραυτης ουκ εστιν ο ανηρ αυτης καθ' υιους ανθρωπων	23 Omnem masculum excipiet mulier, est autem filia melior filia.
24 ο κτωμενος γυναικα εναρχεται κτησεως βοηθον κατ' αυτον και στυλον αναπαυσεως	24 Species mulieris exhilarat faciem viri sui, et super omnem concupiscentiam hominis superducit desiderium.
25 ου ουκ εστιν φραγμος διαρπαγησεται κτημα και ου ουκ εστιν γυνη στεναξει πλανωμενος	25 Insuper, si est super lingua eius curatio et mitigatio et misericordia, non est vir illius secundum filios hominum.
26 τις γαρ πιστευσει ευζωνω ληστη αφαλλομενω εκ πολεως εις πολιν	26 Qui possidet mulierem bonam, inchoat possessionem, adiutorium secundum illum est et columna requiei.
27 ουτως ανθρωπω μη εχοντι νοσσιαν και καταλυοντι ου εαν οψιση	27 Ubi non est saepes, diripietur vinea, et ubi non est mulier, ingemiscet errans.
	28 Quis credit ei, qui non habet nidum et deflectens ubicumque obscuraverit, quasi succinctus latro exsiliens de civitate in civitatem?