ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 22

LXX	KING JAMES BIBLE
1 αιρετωτερον ονομα καλον η πλουτος πολυς υπερ δε αργυριον και χρυσιον χαρις αγαθη	1 A good name is rather to be chosen than great riches, and loving favour rather than silver and gold.
2 πλουσιος και πτωχος συνηντησαν αλληλοις αμφοτερους δε ο κυριος εποιησεν	2 The rich and poor meet together: the LORD is the maker of them all.
3 πανουργος ιδων πονηρον τιμωρουμενον κραταιως αυτος παιδευεται οι δε αφρονες παρελθοντες εζημιωθησαν	3 A prudent man foreseeth the evil, and hideth himself: but the simple pass on, and are punished.
4 γενεα σοφιας φοβος κυριου και πλουτος και δοξα και ζωη	4 By humility and the fear of the LORD are riches, and honour, and life.
5 τριβολοι και παγιδες εν οδοις σκολιαις ο δε φυλασσων την εαυτου ψυχην αφεξεται αυτων	5 Thorns and snares are in the way of the froward: he that doth keep his soul shall be far from them.
6 -	6 Train up a child in the way he should go: and when he is old, he will not depart from it.
7 πλουσιοι πτωχων αρξουσιν και οικεται ιδιοις δεσποταις δανιουσιν	7 The rich ruleth over the poor, and the borrower is servant to the lender.
8 ο σπειρων φαυλα θερισει κακα πληγην δε εργων αυτου συντελεσει [8α] ανδρα ιλαρον και δοτην ευλογει ο θεος ματαιοτητα δε εργων αυτου συντελεσει	8 He that soweth iniquity shall reap vanity: and the rod of his anger shall fail.
9 ο ελεων πτωχον αυτος διατραφησεται των γαρ εαυτου αρτων εδωκεν τω πτωχω [9α] νικην και τιμην περιποιειται ο δωρα δους την μεντοι ψυχην αφαιρειται των κεκτημενων	9 He that hath a bountiful eye shall be blessed; for he giveth of his bread to the poor.
10 εκβαλε εκ συνεδριου λοιμον και συνεξελευσεται αυτω νεικος οταν γαρ καθιση εν συνεδριω παντας ατιμαζει	10 Cast out the scorner, and contention shall go out; yea, strife and reproach shall cease.
11 αγαπα κυριος οσιας καρδιας δεκτοι δε αυτω παντες αμωμοι χειλεσιν ποιμαινει βασιλευς	11 He that loveth pureness of heart, for the grace of his lips the king shall be his friend.
12 οι δε οφθαλμοι κυριου διατηρουσιν αισθησιν φαυλιζει δε λογους παρανομος	12 The eyes of the LORD preserve knowledge, and he overthroweth the words of the transgressor.
13 προφασιζεται και λεγει οκνηρος λεων εν ταις οδοις εν δε ταις πλατειαις φονευται	13 The slothful man saith, There is a lion without, I shall be slain in the streets.
14 βοθρος βαθυς στομα παρανομου ο δε μισηθεις υπο κυριου εμπεσειται εις αυτον [14α] εισιν οδοι κακαι ενωπιον ανδρος και ουκ αγαπα του αποστρεψαι απ' αυτων αποστρεφειν δε δει απο οδου σκολιας και κακης	14 The mouth of strange women is a deep pit: he that is abhorred of the LORD shall fall therein.
15 ανοια εξηπται καρδιας νεου ραβδος δε και παιδεια μακραν απ' αυτου	15 Foolishness is bound in the heart of a child; but the rod of correction shall drive it far from him.
16 ο συκοφαντων πενητα πολλα ποιει τα εαυτου διδωσιν δε πλουσιω επ' ελασσονι	16 He that oppresseth the poor to increase his riches, and he that giveth to the rich, shall surely come to want.
17 λογοις σοφων παραβαλλε σον ους και ακουε εμον λογον την δε σην καρδιαν επιστησον ινα γνως οτι καλοι εισιν	17 Bow down thine ear, and hear the words of the wise, and apply thine heart unto my knowledge.
18 και εαν εμβαλης αυτους εις την καρδιαν σου ευφρανουσιν σε αμα επι σοις χειλεσιν	18 For it is a pleasant thing if thou keep them within thee; they shall withal be fitted in thy lips.
19 ινα σου γενηται επι κυριον η ελπις και γνωριση σοι την οδον αυτου	19 That thy trust may be in the LORD, I have made known to thee this day, even to thee.
20 και συ δε απογραψαι αυτα σεαυτω τρισσως εις βουλην και γνωσιν επι το πλατος της καρδιας σου	20 Have not I written to thee excellent things in counsels and knowledge,
21 διδασκω ουν σε αληθη λογον και γνωσιν αγαθην υπακουειν του αποκρινεσθαι λογους αληθειας τοις προβαλλομενοις σοι	21 That I might make thee know the certainty of the words of truth; that thou mightest answer the words of truth to them that send unto thee?
22 μη αποβιαζου πενητα πτωχος γαρ εστιν και μη ατιμασης ασθενη εν πυλαις	22 Rob not the poor, because he is poor: neither oppress the afflicted in the gate:
23 ο γαρ κυριος κρινει αυτου την κρισιν και ρυση σην ασυλον ψυχην	23 For the LORD will plead their cause, and spoil the soul of those that spoiled them.
24 μη ισθι εταιρος ανδρι θυμωδει φιλω δε οργιλω μη συναυλιζου	24 Make no friendship with an angry man; and with a furious man thou shalt not go:
25 μηποτε μαθης των οδων αυτου και λαβης βροχους τη ση ψυχη	25 Lest thou learn his ways, and get a snare to thy soul.
26 μη διδου σεαυτον εις εγγυην αισχυνομενος προσωπον	26 Be not thou one of them that strike hands, or of them that are sureties for debts.
27 εαν γαρ μη εχης ποθεν αποτεισης λημψονται το στρωμα το υπο τας πλευρας σου	27 If thou hast nothing to pay, why should he take away thy bed from under thee?
28 μη μεταιρε ορια αιωνια α εθεντο οι πατερες σου	28 Remove not the ancient landmark, which thy fathers have set.
29 ορατικον ανδρα και οξυν εν τοις εργοις αυτου βασιλευσι δει παρεσταναι και μη παρεσταναι ανδρασι νωθροις	29 Seest thou a man diligent in his business? he shall stand before kings; he shall not stand before mean men.