ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 102
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150151
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LXX | NOVA VULGATA |
---|---|
1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον και παντα τα εντος μου το ονομα το αγιον αυτου | 1 Preces afflicti, qui defessus angorem suum ante Dominum profundit. |
2 ευλογει η ψυχη μου τον κυριον και μη επιλανθανου πασας τας ανταποδοσεις αυτου | 2 Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat. |
3 τον ευιλατευοντα πασαις ταις ανομιαις σου τον ιωμενον πασας τας νοσους σου | 3 Non abscondas faciem tuam a me; in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. |
4 τον λυτρουμενον εκ φθορας την ζωην σου τον στεφανουντα σε εν ελεει και οικτιρμοις | 4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt. |
5 τον εμπιπλωντα εν αγαθοις την επιθυμιαν σου ανακαινισθησεται ως αετου η νεοτης σου | 5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum, etenim oblitus sum comedere panem meum. |
6 ποιων ελεημοσυνας ο κυριος και κριμα πασι τοις αδικουμενοις | 6 A voce gemitus mei adhaesit os meum carni meae. |
7 εγνωρισεν τας οδους αυτου τω μωυση τοις υιοις ισραηλ τα θεληματα αυτου | 7 Similis factus sum pellicano solitudinis, factus sum sicut nycticorax in ruinis. |
8 οικτιρμων και ελεημων ο κυριος μακροθυμος και πολυελεος | 8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto. |
9 ουκ εις τελος οργισθησεται ουδε εις τον αιωνα μηνιει | 9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, exardescentes in me per me iurabant. |
10 ου κατα τας αμαρτιας ημων εποιησεν ημιν ουδε κατα τας ανομιας ημων ανταπεδωκεν ημιν | 10 Quia cinerem tamquam panem manducabam et potum meum cum fletu miscebam, |
11 οτι κατα το υψος του ουρανου απο της γης εκραταιωσεν κυριος το ελεος αυτου επι τους φοβουμενους αυτον | 11 a facie irae et increpationis tuae, quia elevans allisisti me. |
12 καθ' οσον απεχουσιν ανατολαι απο δυσμων εμακρυνεν αφ' ημων τας ανομιας ημων | 12 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fenum arui. |
13 καθως οικτιρει πατηρ υιους οικτιρησεν κυριος τους φοβουμενους αυτον | 13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem. |
14 οτι αυτος εγνω το πλασμα ημων μνησθητι οτι χους εσμεν | 14 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi eius, quia venit tempus, |
15 ανθρωπος ωσει χορτος αι ημεραι αυτου ωσει ανθος του αγρου ουτως εξανθησει | 15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius, et pulveris eius miserentur. |
16 οτι πνευμα διηλθεν εν αυτω και ουχ υπαρξει και ουκ επιγνωσεται ετι τον τοπον αυτου | 16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terrae gloriam tuam, |
17 το δε ελεος του κυριου απο του αιωνος και εως του αιωνος επι τους φοβουμενους αυτον και η δικαιοσυνη αυτου επι υιους υιων | 17 quia aedificavit Dominus Sion et apparuit in gloria sua. |
18 τοις φυλασσουσιν την διαθηκην αυτου και μεμνημενοις των εντολων αυτου του ποιησαι αυτας | 18 Respexit in orationem inopum et non sprevit precem eorum. |
19 κυριος εν τω ουρανω ητοιμασεν τον θρονον αυτου και η βασιλεια αυτου παντων δεσποζει | 19 Scribantur haec pro generatione altera, et populus, qui creabitur, laudabit Dominum. |
20 ευλογειτε τον κυριον παντες οι αγγελοι αυτου δυνατοι ισχυι ποιουντες τον λογον αυτου του ακουσαι της φωνης των λογων αυτου | 20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo, Dominus de caelo in terram aspexit, |
21 ευλογειτε τον κυριον πασαι αι δυναμεις αυτου λειτουργοι αυτου ποιουντες το θελημα αυτου | 21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis; |
22 ευλογειτε τον κυριον παντα τα εργα αυτου εν παντι τοπω της δεσποτειας αυτου ευλογει η ψυχη μου τον κυριον | 22 ut annuntient in Sion nomen Domini et laudem eius in Ierusalem, |
23 cum congregati fuerint populi in unum et regna, ut serviant Domino. | |
24 Humiliavit in via virtutem meam, abbreviavit dies meos. Dicam: “ Deus meus, | |
25 ne auferas me in dimidio dierum meorum; in generationem et generationem sunt anni tui. | |
26 Initio terram fundasti; et opera manuum tuarum sunt caeli. | |
27 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent, et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur. | |
28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. | |
29 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”. |