Siracide 10
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 1974 | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Un governatore saggio educa il suo popolo, l'autorità di un uomo assennato sarà ben ordinata. | 1 Iudex sapiens instituet populum suum, et principatus sensati stabilis erit. |
2 Quale il governatore del popolo, tali i suoi ministri; quale il capo di una città, tali tutti gli abitanti. | 2 Secundum iudicem populi sic et ministri eius, et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea. |
3 Un re senza formazione rovinerà il suo popolo; una città prospererà per il senno dei capi. | 3 Rex insipiens perdet populum suum, et civitates inhabitabuntur per sensum potentium. |
4 Il governo del mondo è nelle mani del Signore; egli vi susciterà al momento giusto l'uomo adatto. | 4 In manu Dei potestas terrae, et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam. |
5 Il successo dell'uomo è nelle mani del Signore, che investirà il magistrato della sua autorità. | 5 In manu Dei prosperitas hominis, et super faciem scribae imponet honorem suum. |
6 Non crucciarti con il tuo prossimo per un torto qualsiasi; non far nulla in preda all'ira. | 6 Pro omni iniuria proximi ne rependas et nihil agas in operibus superbiae. |
7 Odiosa al Signore e agli uomini è la superbia, all'uno e agli altri è in abominio l'ingiustizia. | 7 Odibilis coram Deo est et hominibus superbia, et utrisque execrabilis omnis vexatio. |
8 L'impero passa da un popolo a un altro a causa delle ingiustizie, delle violenze e delle ricchezze. | 8 Regnum a gente in gentem transfertur propter iniustitias et contumelias et divitias dolosas. |
9 Perché mai si insuperbisce chi è terra e cenere? Anche da vivo le sue viscere sono ripugnanti. | 9 Avaro autem nihil est scelestius, hic enim et animam suam venalem habet. |
10 La malattia è lunga, il medico se la ride; chi oggi è re, domani morirà. | 10 Quid superbit terra et cinis? Quoniam in vita sua proiecit intima sua. |
11 Quando l'uomo muore eredita insetti, belve e vermi. | 11 Languor prolixior gravat medicum, brevis languor serenat medicum. |
12 Principio della superbia umana è allontanarsi dal Signore, tenere il proprio cuore lontano da chi l'ha creato. | 12 Omnis potentatus brevis vita, sic et rex hodie est et cras morietur. |
13 Principio della superbia infatti è il peccato; chi vi si abbandona diffonde intorno a sé l'abominio. Per questo il Signore rende incredibili i suoi castighi e lo flagella sino a finirlo. | 13 Cum enim morietur homo, hereditabit serpentes et bestias et vermes. |
14 Il Signore ha abbattuto il trono dei potenti, al loro posto ha fatto sedere gli umili. | 14 Initium superbiae hominis apostatare a Deo; |
15 Il Signore ha estirpato le radici delle nazioni, al loro posto ha piantato gli umili. | 15 et ab eo, qui fecit illum, recessit cor eius. Quoniam initium omnis peccati est superbia, qui tenuerit illam, ebulliet maledictum, et subvertet eum in finem. |
16 Il Signore ha sconvolto le regioni delle nazioni, e le ha distrutte fin dalle fondamenta della terra. | 16 Propterea mirabiles fecit Dominus plagas malorum et destruxit eos usque in finem. |
17 Le ha estirpate e annientate, ha fatto scomparire dalla terra il loro ricordo. | 17 Sedes ducum superborum destruxit Deus et sedere fecit mites pro eis. |
18 Non è fatta per gli uomini la superbia, né per i nati di donna l'arroganza. | 18 Radices gentium superbarum eradicavit Deus et plantavit humiles pro ipsis. |
19 Quale stirpe è onorata? La stirpe dell'uomo. Quale stirpe è onorata? Coloro che temono il Signore. | 19 Terras gentium evertit Dominus et perdidit eas usque ad fundamentum. |
20 Quale stirpe è ignobile? La stirpe dell'uomo. Quale stirpe è ignobile? Coloro che trasgrediscono i comandamenti. | 20 Arefecit ex ipsis et disperdidit eos et cessare fecit memoriam eorum a terra. |
21 Tra i fratelli è onorato il loro capo, ma coloro che temono il Signore lo sono ai suoi occhi. | 21 Memoriam superborum perdidit Deus et reliquit memoriam humilium sensu. |
22 Uno ricco, onorato o povero, ponga il proprio vanto nel timore del Signore. | 22 Non est creata hominibus superbia, neque iracundia nato mulierum. |
23 Non è giusto disprezzare un povero assennato e non conviene esaltare un uomo peccatore. | 23 Semen hominum honoratum hoc, quod timet Deum; semen autem hoc exhonorabitur, quod praeterit mandata Domini. |
24 Il nobile, il giudice e il potente sono onorati; ma nessuno di loro è più grande di chi teme il Signore. | 24 In medio fratrum rector illorum in honore; et, qui timent Dominum, erunt in oculis illius. |
25 Uomini liberi serviranno un servo sapiente; un uomo intelligente non mormora per questo. | 25 Peregrinus, advena et pauper: timor Dei est gloria eorum. |
26 Non fare il saccente nel compiere il tuo lavoro e non gloriarti al momento del bisogno. | 26 Noli despicere hominem iustum pauperem et noli magnificare virum peccatorem divitem. |
27 Meglio uno che lavora e abbonda di tutto che chi va in giro vantandosi e manca di cibo. | 27 Magnus et iudex et potens est in honore, sed non est maior illo, qui timet Deum. |
28 Figlio, con modestia glorifica l'anima tua e rendile onore secondo che merita. | 28 Servo sensato liberi servient; et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus. |
29 Chi darà ragione a uno che si dà torto da sé? Chi stimerà uno che si disprezza? | 29 Noli extollere te in faciendo opere tuo et noli gloriari in tempore angustiae tuae. |
30 Un povero è onorato per la sua scienza, un ricco è onorato per la sua ricchezza. | 30 Melior est, qui operatur et abundat in omnibus, quam qui gloriatur et eget pane. |
31 Chi è onorato nella povertà, quanto più lo sarà nella ricchezza? Chi è disprezzato nella ricchezza, quanto più lo sarà nella povertà? | 31 Fili, in mansuetudine honora animam tuam et da illi victum cultumque secundum meritum suum. |
32 Peccantem in animam suam quis iustificabit? Et quis honorificabit exhonorantem animam suam? | |
33 Est pauper, qui honoratur propter disciplinam et timorem suum, et est homo, qui honorificatur propter substantiam suam. | |
34 Qui autem honoratur in paupertate, quanto magis in substantia! Et, qui exhonoratur in substantia, quanto magis in paupertate! |